Του Βασίλη Κόκκα
Όσα κροκοδείλια δάκρυα καί άν χύσουν,όσα θέατρα καί σκηνικά νά στήσουν,δέ θά αποφύγουν τήν τιμωρία!!!Όλες αυτές οί μετριότητες,οί υπομετριότητες καί οί ανθυπομετριότητες πού αυτοθαυμάζονται ώς άριστοι καί τέσσερα χρόνια κομπορρημονούν καί μάς κουνάνε τό δάχτυλο ενώ τά έχουν κάνει μαντάρα.
Ακόμα καί μετά τήν τραγωδία,όχι μόνο δέ διακρίνεται πουθενά ένα αίσθημα ευθύνης καί μία ενσυναίσθηση αλλά περισσεύει ή υποκρισία καί ό μεταμορφισμός πού είναι συνώνυμα τής αναξιοπιστίας καί τής παρακμής.Ή αντιστροφή τής λογικής καί ή κατάλυση της φαίνεται ότι είναι τό πρώτιστο μέλημα εκείνων πού ασκούν τήν εξουσία καί τών φερεφώνων τους…
Είναι τραγελαφική καί εξοργίζει ή αγωνιώδης προσπάθεια αυτοσυντήρησης οικτρά αποτυχημένων διευθυντικών ομάδων καί προσώπων.Πού είναι πρόθυμοι καί έτοιμοι γιά νέες επανεκκινήσεις!!! Πάνω στίς στάχτες από τίς φωτιές πού αυτοί ανάψανε…Πλησιάζει όμως ή ώρα πού κατά πώς γράφει καί ό Γ.Σεφέρης ” τά σαρώνει καί μάς σαρώνεικαί θεατρίνους καί θεατρώνη,υποβολέα καί μουσικούς,στούς πέντε ανέμους τούς βιαστικούς….”.
Γιά τήν ανεπάρκεια καί τήν ανικανότητα τους,γιά τόν αμοραλισμό καί τήν παταγώδη αποτυχία τους,μπορεί νά συγχωρεθούν μόνο από τό Θεό….Από εμάς,ποτέ πιά!!! Γιατί κάτι τέτοιο δέ θά ήταν μόνο πολιτικά προβληματικό αλλά καί ηθικά δυσάρεστο!!!