Του Ανδρέα Δεληγιάννη
“Εν ενεργεία βουλευτής και μέλος της κοινοβουλευτικής του ομάδας την ώρα που δίνει συνέντευξη, αναφέρει σε αυτήν πως σκέπτεται να πάει σε άλλο κόμμα και πως αυτό με το ψηφοδέλτιο του οποίου εξελέγη, ούτε λίγο ούτε πολύ έχει τελειώσει. Ούτε καν την ευθιξία να φροντίσει να στείλει στη Βουλή δήλωση ανεξαρτητοποίησης πριν τα πει όλα αυτά. Έχει δεν έχει δίκιο, ισχύουν δεν ισχύουν αυτά που λέει. Τι είναι αυτοί ρε;”
Σταύρος Γκουγκουλούδης –Aνάρτηση το Facebook 18/10/16.
Θα μπορούσε η συζήτηση γι’ αυτόν τον κύριο Φωτήλα που βρέθηκε στη Βουλή ως υποψήφιος του Ποταμιού να τελειώνει εδώ. Αυτή η ανάρτηση τα λέει όλα. Άλλωστε ο ίδιος ο εν λόγω βουλευτής έχει δώσει δείγματα γραφής της πολιτικής του αντίληψης από καιρό. Προβάλει ανερυθρίαστα τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την έννοια της ως εκπρόσωπος όσων τον ψήφισαν για να τους εκπροσωπήσει. Τον έκαναν βουλευτή με το Ποτάμι, τους βγαίνει με τη ΝΔ.. Όχι απλώς κρατώντας την έδρα που πήρε ως Ποτάμι αλλά και χρησιμοποιώντας την ως διαπραγματευτικό χαρτί …Ωμά και δημόσια.
Ότι είναι συνιδρυτής της θεατρικής ομάδας “ Υποκριτές” θα μπορούσε να είναι ολόκληρο το βιογραφικό του. Δεν έχει άλλωστε και τίποτε να περάσει. Γιος του αξιοπρεπούς Ασημάκη Φωτήλα – του ανθρώπου που είπε όταν πρωτοκατέβηκε την Αχαΐα ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του 1960 “εγεννήθη ημίν ηγέτης” ,για να καταληξει στη ΝΔ στα στερνά του-μπήκε στην πολιτική από ένα όχι και τόσο πολιτικό κόμμα. Έκτοτε χρησιμοποιεί την έδρα για να κάνει καριέρα. Ενδεχομένως αν γίνει κάποια μέρα αρχηγός κόμματος να διαλέξει για τίτλο τη λέξη ” Όνειδος”.
Άλλωστε και μετά την απομάκρυνση΄του απο το κόμμα που τον ανέδεξε δεν έκρυψε πως σκέφτεται. “«Ο εχθρός για μένα δεν είναι το Ποτάμι. Ήταν και είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Να διώξουμε αυτή τη σπείρα που λυμαίνεται τον τόπο”. Ο πολιτικός αντίπαλος ειναι ο “εχθρός”. Και η νόμιμη κυβέρνηση “σπείρα”. Δεν θα προσχωρήσει απλώς τη ΝΔ. Θα προσχωρήσει στη φράξια του Άδωνι.
Εδώτελειώνει η ενασχόληση με κάποιον που μετέχει σε ένα κόμμα και κάνει κήρυγμα υπέρ ενός άλλο στο οποίο θέλει να πάρει μετεγγραφή. Και έρχεται η ώρα των αρχηγών των εμπλεκόμενων κόμματων.
Πρώτα του Σταύρου Θεοδωράκη. Γιατί δεν έκανε εξ αρχής αυτό που έκανε τώρα: να θέσει εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον βουλευτή που προσβάλει τον ίδιο και κόμμα του και τους ψηφοφόρους του. Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας βουλευτής για μην ανήκει πλέον σε ένα κόμμα. Εκτός αν πρόκειται για προσωπικό απεσταλμένο του- ως τώρα- που υπερέβη τα όρια και κάηκε.
Και μετά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν μετά την απόκτηση του εκπροσώπου Τύπου του Λεβέντη ετοιμάζεται ναανοίξει την πόρτα και στον συγκεκριμένο βουλευτή ποιο ακριβώς μήνυμα για την πολιτική δίνει στην κοινωνία;
