Του Γ. Λακόπουλου
Αυτό που δεν αποτόλμησε ο Σημίτης, που δεν ήταν ικανός να κάνει ο Γ. Παπανδρέου, που δεν κατάφερε ο Βενιζέλος, έγινε με τη Φώφη Γεννηματά. Το 2015 τα μέλη του ΠΑΣΟΚ την ανάδειξαν πρόεδρο για να το ανασυντάξει. Το 2018 το διέλυσε εν ψυχρώ για να βάλει στη θέση του -όπως νομίζει- ένα ΙΧ κόμμα. Σέρνοντας πίσω της ένα συνονθύλευμα παραγόντων που έχουν ήδη αποδοκιμαστεί από την κοινωνία.
Στο ανοσιούργημα εξαφάνισης του πράσινου ήλιου, της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ και της μνήμης του Ανδρέα Παπανδρέου την υποστήριξαν θερμά οι τρεις προκάτοχοί της. Ο καθένας είχε τους λόγους τους. Δεν θα το κατάφερνε όμως αν δεν έβαζε πλάτη στη μεθόδευση ο Κώστας Λαλιώτης.
Ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Σημίτης αποστρέφονται τον Ανδρέα Παπανδρέου για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Ο Λαλιώτης γιατί; Δεν έχει καν τη φιλοδοξία του Σκανδαλίδη να μεταφέρει την παρακμή του και στην επόμενη Βουλή… Άβυσσος η ψυχή του “θείου βρέφους”…
Ο Λαλιώτης θύμισε στους παλιούς του ΠΑΣΟΚ τις μέρες του “Πεντελικού” το 1990. Όταν με ενορχηστρωτή τον Κ. Σημίτη συμμετείχε στην επιχείρηση πολιτικής εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου, αμφισβητώντας εμπράκτως τις επιλογές του. “Βρέθηκα μπροστά σε έναν εκβιασμό τις τελευταίες μέρες- δεν υποκύπτω” κατήγγειλε στην Κεντρική Επιτροπή ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Αν το κατάφερναν και ο Παπανδρέου έχανε το ΠΑΣΟΚ δεν θα το άντεχε. Και ήταν υπόδικος. Οπότε δεν θα μπορούσε σήμερα ο Λαλιώτης να μιλάει για τον “ηγέτη από το μέλλον”…
Ο Παπανδρέου κέρδισε την ψηφοφορία χάρη στην υποστήριξη του Γ. Γεννηματά. Η κόρη του πήρε μόνο το όνομα και το κακομεταχειρίζεται σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται θράσος για να μιλήσεις μια ώρα σε “συνέδριο” να μην αναφέρεις ούτε μια φορά το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου. Πολύ περισσότερο και από όσο χρειάζεται για να διαλύσεις το κόμμα του. Σε ποιους απευθυνόταν;
Το περασμένο καλοκαίρι ήταν φανερό ότι η εναπομείνασα κομματική βάση δεν θα επέτρεπε να εξαφανιστούν το όνομα και τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ. Επιφανή κομματικά στελέχη κατέθεσαν δημόσια ότι δεν συμφωνούν. Ο Μιλτ. Παπαϊωάννου, ο Δημ. Κρεμαστινός, ο Π. Γερουλάνος. Αλλά η απόφαση είχε ληφθεί: να εξαφανιστεί ό,τι θυμίζει σοσιαλισμό, Ανδρέα Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ. Η συνήθης διαπλοκή προσφέρθηκε να σπονσοράρει το εγχείρημα “το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε”. Δηλαδή είχαν σχέδια να το τελειώνουν.
Η Φώφη που δεν τήρησε ποτέ ούτε γραμμή από το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ και διοικούσε με μια προσωπική ομάδα -όπως και θα συνεχίσει- κατάργησε με πραξικόπημα την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και τον Γραμματέα της. Μετά ανάθεσε στον αξιοπρεπή Νίκο Αλιβιζάτο- που δεν έκρυψε ποτέ τον αντιπαπανδρεϊσμό του και τη σχέση του με τον Σημίτη -να οργανώσει τις τεχνικές λεπτομέρειες. Αλλά οι αντιδράσεις ήταν ορατές. Και κινδύνευε να υποστεί τις συνέπειες του ανοσιουργήματος. Έτσι άρχισε η παραπλάνηση.
Η ίδια στις συγκεντρώσεις που μιλούσε -μετείχαν μόνο μέλη και οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, που διατύπωναν την αγωνία τους για το μέλλον του κόμματός τους- διαβεβαίωνε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν διαλυόταν. Επειδή δεν την πίστευαν το είπε και δημόσια :”Το ΠΑΣΟΚ ήταν, είναι και θα είναι η ατμομηχανή της παράταξης και στην 3η Σεπτέμβρη με σεβασμό στην ιστορία θα χαράξουμε το μέλλον. Λέμε ναι στην πολυσυλλεκτικότητα, όχι στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ».
Φυσικά έλεγε ψέματα. Τίποτε από αυτά δεν πίστευε και δεν έκανε. Ψηφοθηρία με κυνισμό.
Ο Λαλιώτης σε όποιον τον ρωτούσε έλεγε ότι το μέλλον του ΠΑΣΟΚ θα κριθεί σε δημοψήφισμα με το ερώτημα: αυτοδιάλυση ή επανίδρυση. Πέταγε και κανένα άρθρο για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός δεν έλεγε ψέματα. Γύριζε την πλάτη στον πολιτικό πατέρα του για τρίτη φορά. Την πρώτη ήταν εν ζωή: στο Πεντελικό.
Τη δεύτερη ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου: όταν δεν είπε σε κανέναν τι του ζήτησε στο Ωνάσειο ο Παπανδρέου και συνέδραμε τον Σημίτη για πρωθυπουργό- για να το εξισορροπήσει στο συνέδριο τασσόμενος υπέρ της διαρχίας με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Η τρίτη είναι η ανοχή- αν όχι η συνέργεια- στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Άφησε να εξαφανιστούν τα σύμβολά του, η ιδεολογία του και η μνήμη του ιδρυτή του. Για να πάρουν τη θέση τους μια κληρονόμος και μια φτερωτή.
Ως πολιτικός με το θάρρος της γνώμης του γιατί δεν βγήκε στο “συνέδριο” να ζητήσει το δημοψήφισμα που έταζε στους αφελείς; Γιατί δεν βγήκε έστω να πει ότι άλλαξε γνώμη και τώρα θέλει …Κινάλ; Μια ζωή τα ίδια, από κάποιον που έλεγε ότι είναι ο “τέταρτος γιος του Ανδρέα”. Τουλάχιστον όσοι ήθελαν τη διάλυσή του ΠΑΣΟΚ δεν το έκρυβαν.
Το αποτέλεσμα της ίντριγκας το είδαμε στο πιο αξιοθρήνητο σκηνικό που δημιουργήθηκε από τη Μεταπολίτευση ως τώρα. Το ΠΑΣΟΚ πια δεν υπάρχει. Οι μόνοι που είχαν δικαίωμα να αποφανθούν για τη διάλυση του ήταν τα μέλη του. Αλλά παρακάμφθηκαν και εξαπατήθηκαν. Τώρα θα εμφανισθούν οι εργολάβοι κατεδάφισης της μνήμης του Ανδρέα Παπανδρέου- ανεμπόδιστα.
Το παρδαλό συνονθύλευμα που εμφανίζεται ως κόμμα έχει ως μόνη χρησιμότητα να γίνει το δεκανίκι του Μητσοτάκη. Ο μηχανισμός της Φώφης τον καταχειροκρότησε στο “σύνεδριό” τους. Ο Δραγασάκης ήταν εχθρός. Ο Κυριάκος φίλος. Οι κεκράκτες του το προεξοφλούν. Υπάρχει μόνο ένα εμπόδιο: πρέπει να μπει στη Βουλή. Λίγο χλωμό.
Κανείς προοδευτικός πολίτης δεν ψηφίζει ιμιτασιόν κόμματα, γιατί αυτό που εμφανίζεται ως “Κινάλ” δεν είναι ούτε δημοκρατικό κόμμα -ποια δημοκρατία χωρίς ψηφοφορίες;- ούτε κόμμα της δημοκρατικής παράταξης. Η ιστορία της, οι ιδέες της, οι αξίες και τα οράματά της δεν χωράνε Άδωνι Γεωργιάδη, Σαμαρά και την κληρονομική συνέχεια της οικογένειας Μητσοτάκη. Ρωτήστε και τον Λαλιώτη….
ΥΓ: Κρίμα που ο Νίκος Ανδρουλάκης με την επαρκή νομιμοποίηση που διαθέτει δεν τόλμησε την αναμέτρηση με την παρακμή που κυριάρχησε στο “συνέδριο”. Αποφεύγοντας τη σύγκρουση, άφησε το τρένο να περάσει και στο εξής απλώς θα παρακαλάει την κυρία να του επιτρέψει να βγει βουλευτής- αν είναι φρόνιμος…
