Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε σε δύσκολη θέση όταν στη βουή της κοινωνίας για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών – για να κρυφτούν κάποια μυστικά- προστέθηκε η επίθεση που δέχθηκε από το συγκρότημα Μαρινάκη, με την αποκάλυψη του «Βήματος» για το μοντάρισμα συνομιλιών από τις πρώτες ώρες της θανατηφόρας σύγκρουσης των τρένων, ώστε να αποδοθεί σε «ανθρώπινο λαθος»
Για πρώτη φορά από τότε που κυβερνάει ο Μητσοτάκης δεν είχε να αντιμετωπίσει την αντιπολίτευση που αποδείχθηκε του χεριού του, αλλά δυο νέα δεδομένα: την αντίδραση της κοινωνίας στην πολιτική του και την εγκατάλειψή του από τον σημαντικότερο παράγοντα της μιντιακής και οικονομικής εξουσίας, που τον ανέδειξε.
Χωρίς το Συγκρότημα Μαρινάκη – που εγκατάλειψε το ρόλο του στη Δημοκρατική Παράταξη και μετακινήθηκε τη Δεξιά- ο Μητσοτάκης δεν θα κατάφερνε ποτέ να επικρατήσει. Ότι το ίδιο Συγκρότημα του τράβηξε το χαλί ακριβώς τη στιγμή που το είχε ανάγκη -προφανώς γιατί η βουλιμία του αρχίζει να ενοχλεί τους υποστηρικτές του- τον άφησε μετέωρο, απέναντι σε καταιγισμό επικρίσεων εντός και εκτός της χώρας- αλλά και εντός και εκτός της ΝΔ.
Σε άλλη περίπτωση θα πλησίαζε η πτώση του. Είτε με τον τρόπο που έπεσε το 1993 ο πατέραςτου -με τον πόλεμο που του έκαναν οι πρώην χορηγοί του- είτε γιατί η πολυπληθής κυβέρνηση -ανεμομαζώματα που συγκρότησε αντί να λύσει παλιά προβλήματα δημιουργεί καινούργια. Στα πλαίσια της πολιτικής που ενισχύει του λίγους και αποδυναμώνει τους πολλούς, με τις ταξικές επιλογές, τη διαφθορά και τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου. Άρα ο χρόνος τελειώνει…
Αλλά τα φαινόμενα απατούνε. Όπως πριν από μερικές εβδομάδες ο Ανδρουλάκης και Κασσελάκης έσπευσαν να του προσφέρουν τους βουλευτές τους, όταν έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή στο νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων ζευγαριών, οι ίδιοι τώρα του έριξαν ως σωσίβιο την, άσφαιρη, πρόταση μομφής- που του επιτρέπει να συσπειρώσει τον χώρο του.
Την πρωτοβουλία ανέλαβε ο συνήθης ύποπτος Νίκος Ανδρουλάκης που είχε συμβάλει στην εκλογική επικράτηση του Μητσοτάκη το 2023 με τον διμέτωπο και την άρνηση να συνταχθεί, στη βάση της απλής αναλογικής, με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία προοδευτικής πλειοψηφίας.
Η επίκληση του… «κοινοβουλευτικού σφυροκοπήματος» της κυβέρνησης στη Βουλή είναι μάλλον αστεία αν ληφθεί υπόψη ότι το ΠΑΣΟΚ -όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ισχυρά κοινοβουλευτικά πρόσωπα που θα φέρουνε σε δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη. Ο Ανδρουλάκης και η Μιλένα Αποστολάκη, ο Νίκος Παππάς και ο Πολάκης θα στριμώξουν τους υπουργούς;
Ο… στρατιώτης Στέφανος Κασσελάκης ακολούθησε με τον συνήθη αλαλούμ τρόπο του – που έκανε το κόμμα του περίγελο: πρώτα ζητούσε εκλογές-που θα χάσει- με… διεθνείς παρατηρητές, και μετά απαξίωσε την κοινοβουλευτική διαδικασία που υπερψήφισε ως «κοκορομαχία». Προσβάλοντας και τη Βουλή και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με πρώτον τον Σωκ. Φάμελλο, που -αν μη τι άλλο -είναι επαρκέστερος από τον ίδιο.
Αυτό το σκηνικό σωτηρίας του Μητσοτάκη απο τους δυο υποτιθέμενους αντίπαλους του- περιγράφει το πολιτικό προβλημα της χώρας. Ενώ η κυβέρνηση εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικα της αποτυχίας, και η κοινωνία δυσανασχετεί για την πολιτική της, δεν υπάρχει οργανωμενη πολιτική αντιπολίτευση που θα επιφέρει την κατάρρευση της. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει κάποιος να την οργανώσει…
Η μετά Μητσοτάκη περίοδος άρχισε
Ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να μην έχει αντίπαλο. Ο Ανδρουλάκης και ο Κασσελάκης λειτουργούν συμπληρωματικά ο ένας με τον άλλο και ταυτόχρονα συμπληρωματικά προς την κυβέρνηση εξασφαλίζοντας την επιβίωση της. Ούτε οι ίδιοι ούτε τα κόμματά τους εκλαμβάνονται από κανέναν ως εναλλακτική λύση και αυτό λειτουργεί ως αναπνευστήρας για τη θαλασσοπνιγμένη κυβέρνηση.
Οι ευρωεκλογές θα είναι απλώς η αφετηρία για τη μακρά προεκλογική περίοδο για τις εθνικές εκλογές, οπότε και αν γίνουν και από την επομένη το πρόβλημα θα αναδειχθεί πιο εντονα με το αποτέλεσμά τους: από μια η κυβέρνηση θα έχει όλα στα στοιχεία της κατάρρευσης και από την άλλη δεν θα υπάρχει κόμμα ή πολιτιή προσωπικότητα να ηγηθεί της κοινωνίας εναντίον της.
Οι πιο ανεύθυνοι θα περιμένουν να ρίξει τον Μητσοτάκη κάποιους από τους …μιντιάρχες που θα αισθανθεί ριγμένος. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι, αν το κάνει, θα είναι για να εξασφαλίσει νέα κυβέρνηση της Δεξιάς από τη σημερινή Βουλή. Ακριβώς αυτή θα είναι η επιδίωξη των ισχυρών των ΜΜΕ και του χρήματος στις εθνικές εκλογές.
Από αυτή την άποψη, με δεδομένο ότι η μετά Μητσοτάκη περίοδος άρχισε ήδη -και το θέμα είναι ποια στιγμή θα απέλθει και με ποιο τρόπο.Ενδεχόμενο να υπάρξει δημοκρατική κυβέρνηση δεν προκύπτει. Το αντιπολιτευτικό ντουέτο Β’ Εθνικής Ανδρουλάκης- Κασσελάκης ούτε πρόκειται να ρίξουν τον Μητσοτάκη ούτε μπορούν να τον κερδίσουν στις εκλογές. Πέρα από τις υπόνοιες που τους βαρύνουν ότι με τις ενέργειες τους λειτουργούν ως δεκανίκια του.
Άρα το ζητούμενο είναι ποιος μπορεί να το κάνει: ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον Μητσοτάκη ως επόμενος Πρωθυπουργός. Ή αλλιώς με ποιον υποψήφιο Πρωθυπουργό μπορούν να συνασπιστούν οι Δημοκρατικές Δυνάμεις ώστε να ανακοπεί η επικυριαρχία τη Δεξιάς, με τον Μητσοτάκη ή με όποιον πάρει τη θέση του στη ΝΔ. Όποιος βλέπει γι’ αυτόν τον ρόλο άλλον από τον Αλέξη Τσίπρα να σηκώσει το χέρι…
Νέα κυβέρνηση της Δεξιάς ή προοδευτική κυβέρνηση
Το δίλημμα ήδη υπερβαίνει τον Μητσοτάκη -και μαζί του τους Κασσελάκη και Ανδρουλάκη- και όταν θα πλησιάσουν οι επόμενες κάλπες θα είναι: νέα κυβέρνηση της Δεξιάς, με άλλον Πρωθυπουργό, ή προοδευτική κυβέρνηση με τον Αλέξη Τσίπρα;
Ό,τι και αν μπορεί να πει κανείς για τα λάθη του πρώην Πρωθυπουργού, απέναντι στη ΝΔ και μέσα στο κόμμα του, δεν παύει να είναι ο πληρέστερος πολιτικός της Δημοκρατικής Παράταξης. Με απλά λόγια δεν υπάρχει άλλος-ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ- που να μπορεί να αντιμετωπίσει στα μαρμαρένια αλώνια τον Μητσοτάκη, με πολιτική επάρκεια και πειστική δημόσια παρουσία.
Δεν υπάρχει δηλαδή άλλος πρωθυπουργήσιμος. Όσο νωρίτερα γίνει συνείδηση στη βάση της Παράταξης τόσο πιο κοντά θα έλθει το τέλος του Νεομητσοτακισμού. Τι δεν είναι σαφές;
