Να μείνουμε στα 47 χρόνια της Γ΄Ελληνικής Δημοκρατίας. Η σκηνή από τις στρατιωτικές παρελάσεις της είναι γνωστή, ίδια και απαράλαχτη κάθε χρόνο.
Οι ένοπλες δυνάμεις- οι μαθητές και τα λοιπά τμήματα- παρελαύνουν ,στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, ενώπιον του αρχηγού του κράτους.
Μόνο ο υπασπιστές του βρίσκονται ένα βήμα πίσω του. Κανείς άλλος. Αυτά δεν αλλάζουν.
Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον. Αλλά στην πρόσφατη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, οι πολίτες δεν πίστευαν στα μάτια μας. Δίπλα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας – που είναι ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων- είχε στρογγυλοκαθίσει ένα άλλο πρόσωπο.
Εκ των πραγμάτων οι τιμές αποδίδονταν και στον εν λόγω κύριο.
Δεν ενδιαφέρει ποιος ήταν. Ούτε ποια σχέση έχει με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ενδιαφέρει η προσβολή όχι μόνο προς τους παρελαύνοντες αλλά και προς την κοινωνία.
Αν η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου θέλει να τη σέβονται οι πολίτες θα πρέπει να σέβεται και η ίδια τους θεσμούς, και το πρωτόκολλο του ρόλου της.
Ο συνοδός της δεν είχε καμία δουλειά στο προεδρικό βάθρο.
Ο Πρωθυπουργός, που είναι υπεύθυνος για τη δημόσια παρουσία της Προέδρου, όφειλε να τον κατεβάσει. Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων να ζητήσει την απομάκρυνσή του για να παρελάσουν οι δυνάμεις του.
Το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι συλλογικό. Είναι απολύτως προσωποπαγές και η άσκησή του διέπεται από αυστηρό πρωτόκολλο. Πρώτη που οφείλει να το σέβεται είναι η φορέας του.
Αν και την επόμενη φορά σκοπεύει να εντάξει στην άσκηση των καθηκόντων της και τους οικείους της, καλύτερα να μην εμφανισθεί.
