Του Γ. Λακόπουλου
Το ξέρουν και οι πέτρες. Το βαθύ κράτος της αμερικάνικης αποικίας, που καταλαμβάνει το νότιο τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου σε τρεις περιπτώσεις μετά τη Μεταπολίτευση, συνωμότησε εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Με την προσχηματική κατηγορία ότι…αλλάζει το δόγμα εξωτερικής πολιτικής.
Πρώτη ήταν μετά το 1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στον οποίο καταλόγιζαν αντι-αμερικάνικες και αντι-ΝΑΤΟικές επιδιώξεις- ενώ δεν ήθελε παρά τον σεβασμό της χώρας που κυβερνούσε από όλους.
Η δεύτερη ήταν με τον Κώστα Καραμανλή στον οποίο δεν αναγνώριζαν το δικαίωμα να κάνει συμφωνίες με την Κίνα και τη Ρωσία και είναι γνωστό πώς τον νίκησαν όταν συγκρούσθηκε μαζί τους, για να κατοχυρώσει την πολιτική αυτονομία της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης.
Η τρίτη ήταν με τον Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο έλεγαν ότι θέλει να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, ενώ αυτό που ήθελε ήταν έντιμη και αξιοπρεπή διαπραγμάτευση, όπως είχε δικαίωμα η χώρα και -εκμεταλλευόμενοι ανόητους από το εσωτερικό του κόμματός του -τον οδήγησαν σε ήττα.
Αλλά αυτά κοστίζουν. Με αυτή την προϊστορία η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση να πάθει ότι ο βλάχος με τα πρόβατα: οι ψευδείς κατηγορίες , δημιουργήσαν κλίμα στο οποίο περνά απαρατήρητο ότι η σημερινή κυβέρνηση, επιχειρεί πράγματι να υπονομεύει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και να την καταστήσει αμερικανικό δορυφόρο.
Το αμερικάνικο άρμα
Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις εξελίξεις, θα διαπιστώσει ότι στην πράξη τίθεται σε αμφισβήτηση -από… την ελληνική κυβέρνηση-το δόγμα της αδιαπραγμάτευτης ένταξης της χώρας στην κοινοτική Ευρώπη και τη σύνδεσή της με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σταδιακά αποσπά τη χώρα από τον ευρωπαϊκό ζωτικό χώρο και την προσδένει άκριτα το αμερικανικό άρμα. Όπως ακριβώς είχε αναγνωρίσει δημόσια κατά την πρώτη επίσκεψη του στις ΗΠΑ με συνομιλητή τον Τραμπ.
Η πολιτική που ακολουθεί έκτοτε σε κρίσιμα θέματα, όπως είναι τα ελληνοτουρκικά, η συμφωνία των Πρεσπών και οι σχέσεις με τον Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο το επιβεβαιώνει. Είναι «προβλέψιμος» και δεδομένος. Στην ουσία ακολουθεί τη φιλοαμερικανική και αντιευρωπαική τακτική πρώην Ανατολικων χωρών που είναι μέλη της Ευρωπαικης Ενωσης: <Λεφτά απο την Ευρώπη ,αλλά ασφάλεια απο τις ΗΠΑ>. Η ομιλία του στο υπουργικό Συμβούλιο ηταν σε πλήρη αντίθεση με το μήνυματα της προσκόλησής του στις ΗΠΑ>.
Η εικόνα που έδωσε με αφορμή την εθνική επέτειο, εκτός από την επικύρωση της στρατηγικης μεταβολής υπερ των ΗΜΑ, είχε και στοιχεία προσβολής του ελληνικού λαού που έχει προσυπογράψει την πολιτική των προκάτοχων του. Υπάρχουν συγκεκριμένα δείγματα, που συμβολίζουν τη στροφή και τις αποστάσεις από την Ευρώπη.
Ο Πρωθυπουργός απέκλεισε -αφού σκόπιμα δεν κάλεσε- τη Γερμανία από τις εκδηλώσεις για τη 200ετηρίδας στν Αθήνα , όοπως δεν κάλεσε κανέναν απο την Κομισιόν- ούτε καν τον Μαργαρίτη Σχοινά. Ταυτόχρονα έστειλε έστειλε ο ίδιος μήνυμα υποταγής στις ΗΠΑ.
Η επίσκεψή του στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Αιζενχάουερ» στη Σούδα, την παραμονή της εθνικής επετείου, ήταν πράξη υποτέλειας και τα συμφραζόμενα της παρουσίας του σ’ αυτή τη φονική μηχανή, δεν έκαναν περήφανους τους Έλληνες.
Εκ παραλλήλου η προπαγάνδα για τη σύμπτωση -λόγω της ελληνικής επετείου- να είναι πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός με τον οποίο μίλησε στο τηλέφωνο ο Μπάιντεν, προσπαθεί να καλύψει ότι έχει στρίψει το τιμόνι της χώρας, από την Ευρώπη προς την Ουάσιγκτον.
Από όσα ανακοινώθηκαν ο Αμερικάνος πρόεδρος είπε στον Έλληνα πρωθυπουργό όσα λέει σε κάθε ξένο συνομιλητή του. Κυρίως δεν έκρυψε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η «αμυντική συνεργασία». Δηλαδή να πουλήσει όπλα στην Ελλάδα. Όπως θα πουλήσει και στην Τουρκία.
Ήδη πληροφορίες αναφέρουν ότι οι συζητήσεις που είχε αρχίσει η κυβέρνηση για οπλικά συστήματα -από τις ΗΠΑ- που θα έχουν και τον τελευταίο λόγο στην χρήση τους-επιταχύνονται.
Την ίδια στιγμή κλιμακώνεται και η παραπληροφόρηση που θέλει να πείσει ότι, λόγω Μητσοτάκη, ο Μπάιντεν, είναι πλέον ο φύλακας άγγελος της χώρας.
Μόνο λοβοτομημένοι και ανίδεοι με τον τρόπο διαμόρφωσης της αμερικάνικης πολιτικής, θα καταπιούν ότι του είπε επί λέξει: «Αν έχεις πρόβλημα πάρε τηλέφωνο, είμαι εδώ για να βοηθήσω».
Οι Αμερικανοί κάνουν την πολιτική τους απέναντι και στην Ευρώπη, στη Ελλάδα και την Τουρκία, με τους γνωστούς τρόπους και όχι φυσικά με προεδρικά τηλεφωνήματα.
Εν προκειμένω αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να κλείσει – κακήν κακώς για τον Ελληνισμό- το Κυπριακό και να «διευθετηθούν» με «αμοιβαίες υποχωρήσεις» τα ελληνοτουρκικά.
Για να μπορούν ανεμπόδιστα οι εταιρίες τους να ανιχνεύσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου.
Ειδικά για την Τουρκία ενδιαφέρονται να την τοποθετήσουν επικεφαλής της «ασπίδας» κατά της Ρωσίας, που επιδιώκουν να δημιουργήσουν στην περιοχή.
Αυτό σημαίνει ότι αν η ελληνική εξωτερική πολιτική τεθεί υπό αμερικανική κηδεμονία θα αποβεί σε βάρος μας.
Ήδη ο ιέραξ Πομπέο -που ήταν σε τακτική επαφή με τον Μητσοτάκη- ανήγγειλε περιορισμό του «στρατιωτικού αποτυπώματος» στην περιοχή.
Αυτό σημαίνει αρχή της αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών. Προφανώς και εγκατάλειψη κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην περιοχή του Καστελόριζου. Με την απαραίτητη «γκριζοποίηση» άλλων περιοχών.
Η προειδοποίηση Καραμανλή
Αυτές οι επιλογές Μητσοτάκη- με τις οποίες δεν φαίνονται να συμφωνούν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας- βάζουν τη χώρα σε κίνδυνο ανεπίτρεπτων συμβιβασμών που θα προκαλέσουν γενική αντίδραση.
Ήδη ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προειδοποίησε: «Υποδείξεις συμμάχων και εταίρων να «τα βρούμε με την Τουρκία δεν γίνονται δεκτές».
Η κυβέρνηση όμως δείχνει πρόθυμη να τις αποδεχθεί και σ’ αυτό το πλαίσιο απομακρύνει τη χώρα από την Ευρώπη και την κατευθύνει προς την αμερικανική πολιτική στην περιοχή. Διόλου τυχαι ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος υπενθύμισε οτι <τα εθνικά μας θέματα θωρακίζονται απο το ευρωπαικό κεκτημένο>
Κανείς δεν δικαιούται να αλλάξει τον ευρωπαϊκή ταυτότητα της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Ελλάδα είναι οργανικό τμήμα του κοινοτικού ευρωπαϊκού χώρου. Ιστορικά, οικονομικά, θεσμικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά συνδεδεμένη παγίως με τη ενωμένη Ευρώπη.
Όποιος επιχειρήσει να υπονομεύσει, ή να διαρρήξει αυτή σχέση, αναλαμβάνει βαριές ευθύνες. Το δοκίμασε πρώτος ο Γ. Παπανδρέου και βρήκε τοίχο. Ο Μητσοτάκης είναι ο δεύτερος και προφανώς αυτό είναι ένας ακόμη λόγος να τον ακολουθήσει στο περιθώριο.
