Κάτοπτρα

13 Ιουνίου 2017 Παρεμβάσεις

Του Μάνου Στεφανίδη

«Πίσω από λέξεις γενναίες

πόσο συχνά δεν έκρυψα

εκείνο τον δειλό που είμαι».

Σταχυολογώ από τα καυτά γεγονότα των τελευταίων ημερών: Αδέσποτη σφαίρα σκοτώνει μικρό μαθητή στην αυλή του σχολείου του. Το κρατικό νοσοκομείο όπου διακομίστηκε το παιδί, δεν αντιλαμβάνεται την αιτία του θανάτου του και περιμένει την ιατροδικαστική έκθεση. Οι υπουργοί Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη δεν προβαίνουν σε καμία σχετική δήλωση ούτε υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους.

Τούρκοι πολιτικοί φυγάδες επαναπροωθούνται στα μουλωχτά για τον φόβο του Ερντογάν. Υπάρχουν και μικρά παιδιά σαν τα δικά μου ή του πρωθυπουργού ανάμεσα στους παροδομένους… Η επιτροπή των εθνικών εξετάσεων λογοκρίνει κείμενο ενός κλασικού των γραμμάτων μας για να μην θιγούν κούφοι πρυτάνεις και κακοί πρωθυπουργοί. Η Βουλή πάγωσε τις συντάξεις ως το 2023… κ.λπ., κ.λπ..

Και εσύ; Τί κάνεις εσύ;

Εσύ, ο ευαίσθητος πολίτης, ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, ο πολιτικοποιημένος σχολιαστής, ο πατριώτης ο ανήσυχος για τις τύχες του τόπου, τί κάνεις τελικά; Πώς αντιδράς;

Α, εσύ εκτονώνεσαι στο φ.μπ, καυτηριάζεις τα κακώς κείμενα, επελαύνεις λαύρος εναντίον των ανεμόμυλων της διαφθοράς και της παρακμής, εσύ φαντασιώνεσαι τον προσωπικό σου τοίχο σαν δημόσια αρένα και εκκλησία του λαού κι όχι απλώς σαν το κούφο κάτοπτρο του αυτισμού σου. Κι έπειτα;

Έπειτα ακούς λίγη μουσική για να ηρεμήσεις -δεν βλέπεις τηλεόραση γιατί σε αναστατώνει- τρως κάτι ελαφρό και έπειτα… Μα έπειτα πηγαίνεις για ύπνο ώστε να χωνέψεις τις συγκινήσεις της ημέρας. Η ανάπαυση του κατά φαντασίαν αγωνιστή. Αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς. Ένας Θεός ξέρει τι καινούργιοι αγώνες σε περιμένουν.