Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Ο θάνατος του πρώην Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ έχει προκαλέσει σωρεία σχολίων, συζητήσεων και απόψεων για την προσωπικότητα και την πολιτική του διαδρομή. Αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής της εποχής του ψυχρού πολέμου, αδίστακτος στις μεθόδους του και στις ανά τον κόσμο παρεμβάσεις του, ο Κίσιγκερ εγκαλείται για εγκλήματα πολέμου.
Με τους μαζικούς βομβαρδισμούς στην Καμπότζη, με την υποστήριξη σε δικτάτορες, όπως ο Σουχάρτο στην Ινδονησία ο οποίος με υποκίνηση του Κίσιγκερ εισέβαλε στο Ανατολικό Τιμόρ σκοτώνοντας 200 χιλιάδες ανθρώπους.
Με την επιβολή της δικτατορίας Πινοσέτ στη Χιλή, με δολοφονία του νόμιμου Προέδρου Αλιέντε και με απηνή καταδίωξη των δημοκρατικών κινημάτων που αγωνίζονταν εναντίον δικτατοριών στην Λατινική Αμερική.
Και βέβαια με τον επονείδιστο ρόλο του, στο δίδυμο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, με το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή. Αξιοποιώντας πλήρως το κενό προεδρικής εξουσίας, λόγω του σκανδάλου «Γουότερ Γκεητ» εις βάρος του Νίξον, ανέλαβε πλήρη και ασύδοτη δράση για όσα συνέβησαν το φρικτό καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο.
Ραδιούργος, ψυχρός, κυνικός, χωρίς δισταγμούς και αναστολές, αναδείχθηκε δικαιωματικά ο αρχιτέκτονας μιας σχολής στην εξωτερική πολιτική που δεν ορρωδεί προ οποιασδήποτε ηθικής αντίληψης και φραγμού και που επιβάλλει «διά πυρός και σιδήρου» την πολιτική του.
Η απονομή του βραβείου Νόμπελ για την ειρήνη σε ένα άνθρωπο που έπρεπε να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, αποτέλεσε μελανή σελίδα στην ιστορία του θεσμού.
Για τον Κίσιγκερ, οι ζωές των ανθρώπων έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα, όταν έπρεπε να εξασφαλίσει την υπεροχή των ΗΠΑ έναντι της Σοβιετικής Ένωσης. Στα πλαίσια ενός αδίστακτου διπολικού κόσμου όπου ο ψυχρός πόλεμος ήταν η πολιτικώς, οικονομικώς και στρατιωτικώς ενδεδειγμένη, άνευ ορίων και αναστολών, επιθετική δράση.
Η ειδεχθής πολιτική κληρονομιά του, θα αποτελεί μνημείο κυνικότητας στις διεθνείς σχέσεις και παράδειγμα προς αποφυγήν, για ένα κόσμο της ειρήνης, της ανεκτικότητας και της συνδιαλλαγής.
Πρώην Προέδρου της Βουλής Των Αντιπροσώπων
