Του Ιωάννη Δαμίγου
Είμαστε στον καιρό του να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας. Που περίσσεψαν οι δικαιολογίες και οι ντροπές, οι πολλές και μεγάλες ντροπές, μας χαστουκίζουν, μας φτύνουν στο πρόσωπο, εξευτελίζοντας την ποταπή σκέψη και καταρρακωμένη ψυχή. Περίγελος, ακόμη και από τους γελοίους, λαϊκιστής και από τους πιο σκληρούς δεξιούς, απαίδευτος σαν τους φασίστες και χειρότερος επειδή το αγνοείς. Και που να κρυφτείς απ’ την ντροπή, αν την νοιώσεις;
Όχι, δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας αυτά που συμβαίνουν, δεν είναι από έλλειμμα παιδείας μόνο, δεν είναι από εκδικητική σκέψη στροφή στον φασισμό, δεν φταίνε τα μέσα μόνο, είναι και από συνειδητή επιλογή. Όταν τα αυτονόητα ανάγονται σε επιστήμη και χρειάζεται λεπτομερής ανάλυση και επεξήγηση, δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, γιατί η απόφαση του όχλου έχει ληφθεί πριν το γεγονός και αποτελεί την μόνη επιλογή. Είτε πρόκειται για δολοφονική ενέργεια αμέριμνων επιβατών αμαξοστοιχίας, είτε πρόκειται για εκούσια πράξη πνιγμού μεταναστών και προσφύγων, συνειδητά υπάρχει η επιλογή της ανοχής και συγκάλυψης των ενόχων.
Το αυτονόητο της τιμωρίας των ενόχων, πέρα από το την αυταπόδειχτη εγκληματική πράξη, δεν είναι αρκετό στον τόπο μας. Κι από πότε διεκδικεί κανείς την απόδοση δικαίου, μέσω συλλογής υπογραφών; Η καταφυγή σε αυτή την διαδικασία, έχει απωλέσει κάθε προηγούμενη ενέργεια επιλογής! Άρα γιατί δεν υπήρξε πρόνοια εφαρμογής απλής λογικής; Επειδή η συνειδητή επιλογή έχει προηγηθεί και αιτιολογεί την πράξη! Η επιλογή, επιμένω, σε αυτή την πολιτική, παρέχει στον κάθε δημόσιο ανώτερο λειτουργό δικαιοσύνης, το δικαίωμα να αθωώνει τον βιαστή και προαγωγό δωδεκάχρονων! Δημόσιος ανώτερος υπάλληλος που λειτουργεί ευθέως ως προστάτης του παράνομου ιδιωτικού συμφέροντος, απροκάλυπτα! Άλλως δεν θα μπορούσε να ξεγλιστρήσει των ευθυνών ο κάθε ψηφισμένος ή τοποθετημένος Νεαχαλίκης, πελάτης! Αυτός και οι πολλοί όμοιοί του, δεν θα αισθανθούν ποτέ ντροπή, καθώς και την ανάγκη να κρυφτούν, ευρισκόμενοι σε καθεστώς ασυλίας, που τους παρέχει η συνειδητή, ναι, επιλογή πολιτών της πλειοψηφίας!
Η πλάνη της αναζήτησης του δίκαιου από όμοιους της Ευρώπης, μην κρυβόμαστε, μοιάζει με απέλπιδα προσπάθεια πρόσκαιρης ηθικής ανάσας. Η γραφειοκρατική και τυπική δικαιολογία των, περί εμποδίων από την ελληνική δικαιοσύνη σε συλλογή στοιχείων, καταδεικνύει το ουδέτερο της στάσης των. Τι πιο απλό αποδεικτικό στοιχείο, από δύο τραίνα σε μετωπική σύγκρουση σε μια γραμμή; 57 θύματα στο επιβατικό και άγνωστο (!) μεταφερόμενο υλικό στο εμπορικό. Υπουργός υποδομών και μεταφορών, εταιρεία σιδηροδρόμων, οι άμεσοι υπεύθυνοι, τελεία. Ομοίως και ανάλογα, στην βύθιση του σαπιοκάραβου, με 700 και πλέον πνιγόμενους μετανάστες και πρόσφυγες. Μια από τα ίδια για τον βιαστή, προαγωγό και “ερωτευμένο” με δωδεκάχρονη. Τους νοικοκύρηδες για το live λιντσάρισμα του νεαρού. Για τους δολοφόνους αστυνομικούς του διαμαρτυρόμενου νεαρού ακτιβιστή και πάει λέγοντας! Πολλές τελείες και παύλες.
Και πού να κρυφτείς απ’ την ντροπή; Που δεν μπορείς να χαρείς για τίποτα! Που με το ζόρι ψελλίζεις την καλημέρα! Δεν βγαίνουν πια οι ευχές! Κοιτάζεις τα παιδιά σου και απορείς, πόσο κακό τους έχεις κάνει, που στο γυρνούν πίσω με like; Όσες υπογραφές και να μαζέψεις, δεν θα αφήσουν τρύπα να κρυφτείς απ’ την ντροπή σου …