Toυ Νίκου Λακόπουλου
Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα -από την εποχή της ‘Αλλαγής» και της τηλεόρασης- σε μια χώρα που δεν έχει μνήμη, ούτε επίγνωση της ιστορίας της, εξελίσσεται ως ένα σόου σε ένα πολιτισμό εικόνας, που δεν έχει σημασία τι λες, αλλά τι φοράς όταν το λες. Οι πολιτικοί μοιάζουν με πλασιέ, τα νέα κινήματα μυρίζουν ναφθαλίνη, τα κόμματα είναι προϊόντα διαφήμισης, που συχνά έχουν τους ίδιους λογογράφους.
Τουλάχιστο δυο υπουργοί εμφανίζονται με την εικόνα του Άρη Βελουχιώτη στο γραφείο τους, αλλά που είναι το άλογό του; Χωράει στο σαλόνι τους ή μήπως είναι απλώς ντεκόρ, ένα σουβενίρ από την Αριστερά που Χάθηκε. Είναι ο Πολάκης κι ο Κυρίτσης ο Ζαπάτα ή ο Μαρίνος Αντύπας;
Ο σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ, αν και αποφεύγει τέτοιες λέξεις- όσο λατρεύει τις λαμπάδες στις Εκκλησίες, είναι ένα Πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Η ιδεολογία γίνεται έτσι εργαλείο της πολιτικής. Κι η πολιτική αυτή δεν μπορεί να αλλάξει την Οικονομία. Τι μένει; H φορολογία ως μέσο ανισοκατανομής του πλούτου -υπέρ των φτωχών που είναι και ψηφοφόροι μας απέναντι στους «μένουμεευρωπαίους» που πρέπει να πληρώσουν για όλα. Η Αριστερά δεν είναι εδώ. Κάποιος άλλος χρησιμοποιεί το προφίλ της.
Αν δεχθούμε πως το Κίνημα των Αγανακτισμένων που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ -και την Χρυσή Αυγή- ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό και …απείλησε το καθεστώς- ή έστω κάποια Ολιγαρχία τώρα έρχεται η σεμνή σύζυγος αριστερού πρωθυπουργού πως “πήραμε την κυβέρνηση, δεν πήραμε εξουσία”. Α…!
Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε την εξουσία για να κρατήσει την κυβέρνηση καταπίνοντας συνθήματά του υπό το επιχείρημα ότι αφού θα πουληθεί που θα πουληθεί το λιμάνι γιατί να μην είμαστε εμείς αυτοί που θα πουλήσουν- να έχουμε δηλαδή την -υπουργική- εξουσία;
Η Mπέτυ Μπαζιάνα υπερασπίζεται το ήθος του άντρα της κι όχι τη πολιτική- δεν πρόδωσε λέει κανένα, ούτε είπε ψέματα. “Ήταν ψεύτης ο Ανδρέας Παπανδρέου” είχε πει ο ίδιος ο Αλέξης΄, αν και δεν έχει διευκρινισθεί ακόμα αν ο Αντρέας πρόδωσε τον Λαό ή ο Λαός των Ανδρέα.
Ο αυτοεξαπατώμενος Αλέξης διορθώνει τα λάθη του και διεκδικεί τη θέση του ηγέτη και της Δεξιάς ως ρεαλιστής πολιτικός που αργεί λίγο να πέσει να πιάσει την μπάλα, όταν κατευθύνεται στα δίχτυα του. Μετά λέει ότι δεν την είδε να περνά ποτέ, έχουμε μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση -με δεξιά πολιτική. Που πήγαν εκείνα τα κινήματα από τα οποία ξεπήδησε ο δεκαεξάχρονος Αλέξης λέγοντας πολύ σοβαρά “θα αποφασίζουμε εμείς ποτέ θα γυρίζουμε σπίτι;”
Πάει πέρασε κι αυτό. Η Αριστερά ξέμεινε στο παρελθόν, η Δεξιά ανασυντάσσεται για να πάρει την κυβέρνηση. Ακόμα και το …ΠΑΣΟΚ ξανάρχεται ως ….Κίνημα Αλλαγής ή κάτι τέτοιο. Πιθανόν η Φώφη να διαβάζει Πλεχάνωφ για να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, αν και μάλλον η πολιτική της μόρφωση οφείλεται στο περιοδικό Super Κατερίνα.
Μπαίνουμε- έτσι κι αλλιώς σε νέα εποχή. Μάθετε να ζείτε χωρίς αυταπάτες. Και χωρίς σημαίες.
