Του Γ. Λακόπουλου
Το ερώτημα αιωρείται από καιρό: ”ελέγχει τίποτε ο Αλέξης Τσίπρας στο κόμμα του και στην κυβέρνησή του;” Η “υπόθεση” της Γιάννας Αγγελοπούλου προσθέτει στοιχεία που το επικαιροποιούν: τον ρωτάει κανένας για αποφάσεις που ούτως η άλλως θα συσχετισθούν με τον ίδιο; Ας δούμε δυο πλευρές αυτής της υπόθεσης.
Όπως προκύπτει από τη δήλωση με την οποία η Αγγελοπούλου αποποιείται τον τίτλο της πρέσβειρας εκ προσωπικοτήτων – αλλά και από πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν- πήρε αυτή την απόφαση για λόγους αξιοπρέπειας- ενδεχόμενως και οργής, αν και δεν επέτρεψε να αναδειχθεί- λόγω της αντιμετώπισής της από το υπουργείο Εξωτερικών.
Εδώ η υπάρχει ένα ζήτημα. Η Γιάννα, και ό,τι την αφορά, είναι θέμα που μπορεί να διαχειριστεί κάποιος από το υπουργείο Εξωτερικών ή μήπως είναι θέμα που αφορά τον Πρωθυπουργό για λόγους που αντιλαμβάνεται ο καθένας – και ειδικά τον σημερινό Πρωθυπουργό για λόγους που αντιλαμβάνεται καλύτερα;
Η Αγγελοπούλου και η οικογένειά της έχουν προσφέρει στη χώρα. Ας αναφέρουμε μόνο τα δέκα εκατομμύρια ευρώ για του πυρόπληκτους της Ηλείας. Ή τις ετήσιες υποτροφίες. Στη δουλειά της οφείλεται ο ελληνικός θρίαμβος των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν προέκυψε τυχαία, αλλά απαιτήθηκαν θυσίες από την πλευρά της, πλήρης αφοσίωση στο έργο που ανέλαβε και κόστος σε πολλά επίπεδα. Αν μη τι άλλο, της ανήκει ο έπαινος και ευπρεπής αντιμετώπιση.
Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας – που ενδεχομένως δεν ενδιαφέρεται για ό,τι έγινε στο παρελθόν- οφείλει -γνωστές σε όλους- προσωπικές χάρες στην κυρία. Τις οποίες η ίδια προσέφερε λόγω της ιδιότητάς του και με ανιδιοτέλεια. Αλλά και με κόστος για την ίδια, γιατί μπήκε στο στόχαστρο ως οπαδός του -που δεν ήταν προφανώς.
Στην πολιτική υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά των σχέσεων. Είναι δυνατόν να επιτρέπει ο Πρωθυπουργός, μετά από αυτά, σε οποιονδήποτε να δημιουργεί καταστάσεις σαν αυτές που υπαινίσσεται στη δήλωσή της- για την οποία οι αρμόδιοι ακόμη σιωπούν; Δεν θα έπρεπε οι ίδιος ήδη να έχει ζητήσει εξηγήσεις; Αλλά, ακόμη και αν πρόκειται για εκτέλεση δικών του εντολών ή αν ενημερώθηκε εγκαίρως, δεν θα όφειλε να αναλάβει ευθέως την ευθύνη;
Τα πράγματα θα μπορούσαν να μείνουν εκεί αν δεν επακολουθούσε ένα δημοσίευμα της Αυγής το οποίο είτε υποβολιμαίο από τον δράστη της εικαζόμενης απρέπειας κατά της Αγγελοπούλου είναι, είτε προβοκατόρικο κατά του Τσίπρα.
Η καλή εφημερίδα -για την ουσία του περιεχομένου της οποίας έτσι κι αλλιώς ευθύνεται ο Τσίπρας ως πραγματικός εκδότης- έκρινε σκόπιμο να φέρει στο προσκήνιο δυο θέματα, χωρίς καν κάποια επιχειρηματολογία αλλά με αιχμές.
Το πρώτο είναι η αναφορά: “αφ’ ης στιγμής κατείχε τον συγκεκριμένο τίτλο επί 19 συναπτά έτη, αναρωτιέται κανείς ποια ήταν η έως τώρα “προσφορά” της”. Αν δεν το ξέρει, δεν έχει παρά να ρωτήσει- πρώτον από όλους τον επικεφαλής του κόμματος που εκδίδει την εφημερίδα.
Το δεύτερο είναι ότι το κάνει χειρότερο συμπληρώνοντας: “εκτός αν εννοεί το “πάρτι” των Ολυμπιακών που ακόμη πληρώνουμε…”. Άγνοια , εμπάθεια, ή απορία ψάλτου, βηξ;
Πριν από όλα υπάρχει η έγκυρη μελέτη του ΙΟΒΕ, υπό τον επικεφαλής του καθηγητή Νίκο Βέττα, που κατέδειξε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν θετική επίπτωση στη χώρα. Αυτό μπορεί όποιος δεν το πληροφορήθηκε να το βρει έστω και τώρα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του ΙΟΒΕ.
Το ανεπίτρεπτο όμως είναι ότι ακόμη και αν η Αυγή επιμένει να βλέπει “πάρτι” στους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραβλέπει ότι η Αγγελοπούλου δεν είχε καμία σχέση με αυτό και δεν είναι έντιμο να της το χρεώνει εμμέσως.
Έτσι κι αλλιώς η δημοπράτηση των έργων, η εποπτεία και η πληρωμή τους αφορούσαν αποκλειστικά την κυβέρνηση. Επιπλέον η ίδια ανέλαβε την ευθύνη της διοργάνωσης το 2000, όταν όλα αυτά είχαν δρομολογηθεί. Όσο για τον προϋπολογισμό της Οργανωτικής Επιτροπής για τον οποίο είχε την ευθύνη η ίδια, ήταν ισοσκελισμένος.
Εν πάση περιπτώσει έχουν ακουστεί τόσα γι’ αυτή την υπόθεση ώστε όσα υπαινίσσεται η Αυγή είναι, έτσι κι αλλιώς, πεθαμένο λικέρ. Το θέμα είναι ποια σχέση έχει ο Τσίπρας μ’ αυτά και κατά πόσο κάποιοι τον εκθέτουν απέναντι στην Αγγελοπούλου, ή ο ίδιος το βλέπει πλέον αλλιώς και πρέπει να πει πώς.
ΥΓ:
Για τη Γιάννα έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες;
Σε ό,τι αφορά τη σχέση της Γιάννας με την Ολυμπιάδα του 2004 καλλιεργήθηκε συστηματικά από κάποιους η εντύπωση ότι επρόκειτο για υπόθεση την οποία η ίδια προκάλεσε από…φιλοδοξία και έστειλε το λογαριασμό στο κράτος. Το αντίθετο έγινε: το κράτος της έστειλε το λογαριασμό.
Τη διεκδ
ίκηση των Αγώνων αποφάσισε η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, την οργάνωσε η κυβέρνηση Κ. Σημίτη και την ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Οι Αγγελόπουλοι παρεκλήθησαν από τον Σημίτη να συμβάλουν στη διεκδίκηση και το 1997 έφεραν το χρυσόμαλλο δέρας -για το οποίο η χώρα πανηγύρισε.
Αφού επί τρία χρόνια απέτυχαν διάφοροι στη διοργάνωση, και η ΔΟΕ απειλούσε να αποσύρει τους Αγώνες με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα, το 2000 η Γιάννα παρακλήθηκε πάλι από τον Σημίτη, να αναλάβει τη διάσωση της παρτίδας.
Ύστερα από τέσσερα χρόνια η Αθήνα έκανε τους καλύτερους Ολυμπιακούς αγώνες και όλοι το πίστωσαν στη Γιάννα. Η διαχείριση των έργων έγινε αποκλειστικά από την κυβέρνηση και όχι από την ίδια, όπως υπονοείται συχνά. Αντίθετα πρότεινε να ανατεθεί σε ιδιώτες ένα τμήμα τους για να περιοριστεί το κόστος, αλλά δεν εισακούστηκε.
Η Αγγελοπούλου για τον -πλεονασματικό-προϋπολογισμό της Επιτροπής “Αθήνα 2004” κατηγορήθηκε για “σπατάλες”. Κοντά στο νου κι η γνώση: όταν έχεις αντίπαλο το χρόνο θα σου κοστίσει. Σε μια διοργάνωση τόσης κρισιμότητας για τη χώρα, αν είσαι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στο αλεύρι, θα αποτύχεις- και η αποτυχία θα ήταν εθνική τραγωδία.
