Κακός σύμβουλος η αποτυχία: Το πρόστιμο των 100 ευρώ και ο δεκάλογος των προσωπικών ευθυνών Μητσοτάκη στην- υστερόβουλη -διαχείριση της πανδημίας

Του Γ. Λακόπουλου


Ας αρχίσουμε από τα αυτονόητα, για να μην τρελαθούμε με τις κυβερνητικές ακρότητες- με κίνδυνο να περιπέσουμε στα “νύχια” του άρθρου 191 του νέου Ποινικού Κώδικα:

Πριν από όλα: Η βασική άμυνα κατά το κορονοϊού είναι η προληπτική ισχυροποίηση της ανοσίας του ανθρώπινου οργανισμού με βιταμίνες. Αλλά αυτό δεν υπάρχει καν στην κυβερνητική ρητορεία, ή στο “συνταγολόγιο” των μαϊντανών που εκπροσωπούν την εγχώρια ιατρική στα κανάλια. 

Δεύτερο: Ο εμβολιασμός είναι η μόνη δραστική άμυνα της επιστήμης απέναντι στον COVID και τις μεταλλάξεις του- εφόσον η σύσταση των εμβολίων επικαιροποιείται έγκαιρα. 

Δεν είναι πλήρης, ούτε απόλυτη, ούτε οριστικά ασφαλής. Οι εμβολιασμένοι και μεταδίδουν τον ιό και αρρωσταίνουν και ορισμένοι πεθαίνουν, εφόσον υπάρχουν υποκείμενα νοσήματα. Όμως, άλλο όπλο μαζικής φαρμακευτικής αντίστασης των κοινωνιών στην υπερ-μετάδοση δεν υπάρχει και είναι αυτονόητη η επέκτασή του.

Τρίτο: Στη σφαίρα των ατομικών δικαιωμάτων, – που κατοχυρώνονται από συντάγματα και διεθνείς συνθήκες- ανήκει η ελευθερία της επιλογής -και- του εμβολιασμού. Ο καθένας είναι ο τελικός υπεύθυνος για το σώμα του και επιλέγει αν θα το ενισχύσει με εμβόλιο κατά του κορονοϊού ή όχι.

Τέταρτο: Κατά τη γνωμάτευση έγκριτων νομομαθών στην Ιστορία- όχι των διατεταγμένων της συγκυρίας- η συντεταγμένη Πολιτεία μπορεί να επιβάλει υποχρεωτικό εμβολιασμό στον πληθυσμό για λόγους δημοσίου συμφέροντος- αποδεδειγμένους εννοείται. Μπορεί δηλαδή να αίρει ένα ατομικό δικαίωμα για να προστατεύσει ένα συλλογικό αγαθό.

Πέμπτο: Το κεντρικό πρόβλημα με την τρέχουσα πανδημία δεν είναι αυτός καθ’ εαυτός ο κορονοϊός. Έχει μεγάλη διάδοση, αλλά σχετικά μικρή θνησιμότητα, σε σχέση με άλλους το παρελθόν. 

Είναι η συρρίκνωση των δημοσίων συστημάτων υγείας από τις πολιτικές ηγεσίες τις τελευταίες δεκαετίες. Σε βαθμό που δεν μπορούν σήμερα να υποδεχθούν τα κρίσιμα κρούσματα του COVID-19, όπως θα όφειλαν.

Στην Ελλάδα αυτό δεν είναι μόνο εμφανές αλλά καθίσταται και προκλητικό με τις υπουργικές δηλώσεις περί του… κινδύνου να γίνουν τώρα επενδύσεις που θα καταστήσουν το ΕΣΥ… πολυτελές και μετά την πανδημία. 

Ο “Πρωθυπουργός του κατοστάρικου”

Έκτο: Στην πολιτική διάσταση της πανδημίας, εγγράφεται η προσπάθεια των κυβερνήσεων να μην πληρώσουν το κόστος της εγκατάλειψης των δημοσίων υποδομών υγείας -για να διευκολυνθούν οι ιδιωτικές.

Έτσι καταλήγουν- βλέποντας και κάνοντας συνήθως- σε αποφάσεις και μέτρα που παραβιάζουν δικαιώματα- ως έσχατο όπλο καταπολέμησης της πανδημίας.

Για την οποία δεν είχαν προνοήσει προληπτικά για τίποτε. Όταν ξέσπασε ούτε αντισηπτικά και μάσκες δεν διέθεταν οι αδιάντροποι που κάνουν κηρύγματα “ευθύνης” στους πολίτες. 

Έβδομο: Πολιτικό πρόβλημα είναι σε ορισμένες χώρες, – η Ελλάδα είναι από τις πρώτες- ότι ένας λόγος άρνησης εμβολιασμού είναι η ταύτιση της κυβέρνησης με το εμβόλιο. 

Οι πολίτες που δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση αντιδρούν. Με αυτή τη έννοια αν ο εμβολιασμός είχε αφεθεί στους επιστήμονες θα ήταν περισσότερο αποδεκτός. 

Όγδοο: Επειδή με αυτά τα δεδομένα η επιδημία δεν δείχνει να ανακόπτεται, οι κυβερνήσεις καταλήγουν στον εμβολιασμό, παρότι μένει πάντα ως κερκόπορτα ότι δεν υπάρχει παγκόσμια κάλυψη με εμβόλια. Αποφασίζουν να παραβιάσουν δικαιώματα, ελπίζοντας στο συμψηφισμό με τον περιορισμό των κρουσμάτων και την εικαζόμενη σωτηρία ανθρώπων.

Ένατο: Ή επιβάλεις την υποχρεωτικότητα ή όχι. Και σ’ αυτό το θέμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δρα υστερόβουλα, με κουτοπονηριά και κομματικό υπολογισμό. 

Ο “σαμποτέρ του εμβολιασμού” –

Στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις που επιβάλουν υποχρεωτικότητα, ή απειλούν να το κάνουν, το θέτουν με ευθύ και διαυγή τρόπο αναλαμβάνοντας την ευθύνη.

Μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη το κάνει με τρόπο μεσοβέζικο.  Υιοθετώντας  παλιότερη ιδέα που της υπέβαλε ο …Βαρουφάκης. 

Κάνοντας πως σέβεται την συνταγματική τάξη δεν επιβάλει υποχρεωτικότητα, αλλά βάζει…πρόστιμο στους ηλικιωμένους ανεμβολίαστους μεταφέροντας σε μια ακόμη ηλικιακή ομάδα την ευθύνη. Προκαλώντας έτσι την οργή και των εμβολιασμένων.

Δέκατο: Ο Μητσοτάκης -ως ύπατος υπουργός Υγείας και πρόεδρος πάσης Επιστημονικής Επιτροπής, με παρατρεχάμενο τον εξωκοινοβουλευτικό Σκέρτσο -επιβάλει διαρκώς περιορισμούς με… τρύπες. 

Ενώ περικλείει την εστίαση, αφήνει χωρίς έλεγχο μαζικές εστίες μετάδοσης, όπως είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι ναοί, οι ένστολοι και τα σχολεία. 

Ο ίδιος υπονόμευσε τον εμβολιασμό προσπαθώντας να ταυτιστεί επικοινωνιακά με το εμβόλιο. 

Και το χειρότερο: πρακτικά διευκόλυνε τη μετάδοση του ιού προπαγανδίζοντας αβασάνιστα ότι οι εμβολιασμένοι ” ξεμπλέκουν”. Έτσι τους μετέτρεψε εν αγνοία τους σε φορείς μετάδοσης και τους άφησε εκτεθειμένους στον ιό τους προσβάλει, έστω με λιγότερες συνέπειες.

Ο “σαμποτέρ του εμβολιασμού” -όπως του ανταπέδωσε ο Τσίπρας- φέρει προσωπικές ευθύνες για την εικαζόμενη από πολλούς υπερβάλλουσα βλάβη του πληθυσμού και της χώρας. Ως συνέπεια της αδίστακτης προσπάθειας να επωφεληθεί πολιτικά, και “διευθετήσει” υποθέσεις με το πέπλο της πανδημίας.

Το πρόστιμο είναι η επισφράγιση των αδιεξόδων του. Ο “Πρωθυπουργός του κατοστάρικου” έχει ένα λόχο συμβούλων. Αλλά ο μόνος σύμβουλος που τον καθοδηγεί είναι η αποτυχία του. Και είναι κακός συμβουλος…