Toυ Ιωάννη Δαμ΄ίγου
Άτολμοι όλοι τους. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου σε πλήρη αδράνεια. Κλέβουν, λοιδορούν, ειρωνεύονται, κρυφακούν και παρακολουθούν, ψεύδονται, μας διασύρουν παγκοσμίως, δεν υπολογίζουν τίποτα και κανέναν, ευτέλισαν και παρέδωσαν την δικαιοσύνη σε χέρια μιαρά και μυαλά αρρωστημένα και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός!
Παρουσιάζονται ακροδεξιοί ρασοφόροι… σεβασμιότατοι ανάθεμα, στα παραστρατημένα από καιρό κανάλια, και ασελγούν καθ’ έξιν στην λογική, στην ηθική, στην ίδια την ζωή και δεν επεμβαίνει κανείς! Μας φτύνει ο αλητήριος παπάς στο πρόσωπο και κάνουμε πως έχει υγρασία! Να μην ενοχλείται κανείς άραγε; Πού πήγαν όλοι; Πόση δειλία, πόση ασυδοσία, πόση περιφρόνηση περίσσια στο απλό δικαίωμα του “Μέχρι εδώ! Αρκετά!’
Έχει απομείνει τίποτα να δώσουμε; Πόσα ακόμα θα μας πάρουν, από αυτά που δεν έχουμε; Έφτασαν να μας πάρουν και τα λίγα από τα των επόμενων ετών! Και δεν κινείται φύλλο! Ο κάθε ένας μόνος του, διάσπαρτες συγκεντρώσεις ολίγων κάθε τρείς και λίγο, και καμία μα καμία σοβαρή μαζική συγκέντρωση, διαδήλωση, κανένα κάλεσμα αντίδρασης! Δεν υπάρχει κόμμα να διοργανώσει κάτι τέτοιο, με πρώτο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως όφειλε! Πού είναι τα χιλιάδες νέα μέλη του, μαζί με τα παλιά; Απορία! Συνεδριάζουν με προτάσεις και εισηγήσεις, περί των διαπιστώσεων ακόμα; Ίσως να προβληματίζεται το κόμμα και με τον καιρό!
Είχε ζέστη στην αρχή, μετά μεσολάβησαν οι διακοπές και τώρα μέχρι να προσαρμοστούν μετά την επιστροφή, ίσως αρχίσουν οι βροχές και το κρύο, οπότε αφήνουν τον χρόνο να περάσει, για να γίνουν οι εκλογές, αν, με τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, ούτως ή άλλως! Τι και αν δόθηκαν άπειρες ευκαιρίες για διαμαρτυρία, δεν. Ίσως είναι μια σιγουριά για την επερχόμενη νίκη χωρίς κόπο και ταλαιπωρία περιττή! Ίσως πάλι να είναι μια αδυναμία ένα τέτοιο εγχείρημα, λόγο κούρασης του κόσμου και μιας απογοήτευσης που νοιώθει και έτσι αποφεύγεται σκόπιμα.
Τέλος μπορεί να υπάρχει και λάθος αίσθηση περί προβλημάτων και η κοινωνία να είναι … ευχαριστημένη, δικαιολογώντας έτσι την αδράνεια και την ανοχή! Ή και να συμβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα, οπότε και πάλι γιατί να κινηθεί στα καλά καθούμενα ο … κανείς! Περιέργως λοιπόν δεν θα δούμε συγκεντρώσεις, ούτε οργανωμένες, πόσο μάλλον αυθόρμητες, όπως κάποτε, τις λεγόμενες “αγανακτισμένων”. Καθώς αγανακτισμένοι είναι λίγοι ή ντρέπονται αυτόν τον χαρακτηρισμό και μένουν μόνοι τους, προσποιούμενοι τους αδιάφορους! Η κατάρα αυτής της χώρας, ο “κανείς” να θριαμβεύει επί των πολλών και από και για τους πολλούς … κανείς!