Του Γ. Λακόπουλου
Η γενναιοδωρία που δείχνουν ως τώρα οι δημοσκόποι – των οπαίων οι έρευνες βγάζουν τον Μητσοτάκη… tefal -όσο περισσότερο η κοινωνία πλήττεται από την πολιτική του, τόσο τον θέλει-δίνει λάθος σήματα στον πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη.
Για την ακρίβεια τον οδηγεί σε ασκήσεις ασταθούς ισορροπίας στο πολιτικό σύστημα και από το δημόσιο λόγο του προκύπτει ότι δεν ξέρει τι ακριβώς είναι το κόμμα του και τι θέλει.
Στην τελευταία εμφάνισή του στο “Action 24” ξεκίνησε καλά:
“Εμείς θέλουμε σταθερότητα, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Θέλουμε σταθερότητα, με Σοσιαλδημοκρατία, με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, με ένα τέλος στο πελατειακό κράτος. Με ένα τέλος σε αυτό που λέει ο κ. Μητσοτάκης επιτελικό κράτος, που είναι αυτός και η παρέα του. Λοιπόν, αυτά όλα, δυστυχώς έχουν αποτύχει. Πρέπει να γίνει κάτι καινούριο”,
Πολύ σωστά. Όποιος αναλύσει αυτή την τοποθέτηση συνάγει ένα απλό συμπέρασμα: ότι επιδιώκει να φύγει ο Μητσοτάκης και προσανατολίζεται σε μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Πώς αλλιώς μπορεί να υπάρξει ” σταθερότητα με σοσιαλδημοκρατία”. Ο μόνος τρόπος είναι η συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , που συσπειρώνει τον βασικό κορμό της ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Εκτός αν αυτός είναι ο υποβολέας όσων λέει ο Παύλος Γερουλάνος: ” Είμαστε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία”.
Αν προετοιμάζονται ο ένας για Πρωθυπουργός και ο άλλος για… υπουργός Οικονομικών- με τον υπόδικο Λοβέρδο υπουργό Εξωτερικών – η συζήτηση αλλάζει. Για την ακρίβεια παύει να είναι πολιτική και μεταφέρεται στη αρμοδιότητα άλλων επιστημών.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ το κόβει αλλιώς: Η “Παράταξη θα είναι ο νικητής, διότι θα έχει αυξήσει τα ποσοστά της, σε ένα μεγάλο βαθμό όπως φαίνεται και ευελπιστώ και θα αγωνιστώ για αυτό το πράγμα και η Νέα Δημοκρατία με το ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν καταποντιστεί, όπως φαίνεται”.
Εδώ χάνεται η μπάλα και οι λέξεις χάνουν το νόημα τους. Από ό,τι φαίνεται ο νέος πολιτικός αρχηγός ως “δημοκρατική παράταξη” εννοεί το …κόμμα του.
Με το 8% των τελευταίων εκλογών, έναντι του 32% του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και το 12% που του δίνουν τώρα οι δημοσκόποι.
Αν βλέπει ότι ο ίδιος θα θριαμβεύσει στην κάλπη και ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα “θα καταποντιστούν”, πάλι βγάζει τη συζήτηση εκτός πολιτικής.
΄Προφανώς η δουλειά του είναι να αναδειχθεί όσο πιο ισχυρό γίνεται το κόμμα του. Το οποίο πάντως πρέπει να αποφασίσει πώς θα ονομάζει, γιατί η παλινωδία ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΚΙΝΑΛ κουράζει.
Αλλά το ΚΙΝΑΛ δεν είναι “παράταξη”. Είναι ένα μέτριο κόμμα- υπόλοιπα του παλαιού ΠΑΣΟΚ- με μέτρια στελέχωση και μέτριες προοπτικές. Για κόμμα που μπορεί να αναλάβει κυβέρνηση δεν πολυφέρνει.
Αυτό που ζητείται είναι αν κάτω από συγκεκριμένες μετεκλογικές συνθήκες, θα πάει με την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι σχιζοφρενική. Ο Καστανίδης και άλλοι θέλουν αντιδεξιά πορεία, όπως ορίζει η ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Ο Λοβέρδος με την Καϊλή και ένας δυο ακόμη λατρεύουν τον Μητσοτάκη.
Ο ίδιος πότε κλείνει το μάτι στην προοδευτική κυβέρνηση και πότε αεροβατεί για κυβέρνηση με τον… ίδιο πρωταγωνιστή.
Αν η πεποίθηση του ότι “συντελείται ανατροπή του πολιτικού σκηνικού” βασιζόμενος στις δημοσκοπήσεις δεν έχει παρά να περιμένει.
Ως τότε όμως πρέπει να είναι σαφής στο δημόσιο λόγο του. Προς το παρόν το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν έχει “θέσεις καθαρές σε όλα τα θέματα” όπως λέει.
Αν πιστεύει ότι “η Σοσιαλδημοκρατία είναι μια ιδεολογία που επιστρέφει σε όλη την Ευρώπη” μάλλον δεν την παρακολουθεί από κοντά. Γιατί αυτή η επιστροφή γίνεται συνήθως σε συνεργασία με την Αριστερά και τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις.
Σοσιαλδημοκρατία και το μικρό κόμμα του να σαλιαρίζει εντός και εκτός Βουλής με τη Δεξιά δεν υπάρχει.
Όπως δεν υπάρχει και η αλα καρτ τοποθέτηση σε πρόσωπα και πράγματα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης λέει ότι “δεν θα δεχόταν στο κόμμα του τον Πολάκη”. Καλώς. Αλλά δέχεται ένα υπόδικο για δωροδοκία.
Το κάνει χειρότερο ότι καταλογίζει στον αθυρόστομο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ότι “μιλάει με τα εργαλεία του Όρμπαν στην Ουγγαρία του Κατσίνσκι στην Πολωνία” -επικαλούμενος την καταδικαστική απόφαση του απόφαση δικαστηρίου για τις δυο κυβερνήσεις.
Ακόμη δεν κατάλαβε ότι η επόμενη καταδικαστική απόφαση στην Ευρώπη για του ίδιους λόγους, δεν θα είναι για τον Πολάκη, αλλά για τις -Ορμπανικού τύπου-παραβιάσεις της κυβέρνησής Μητσοτάκη; Να δούμε τι θα κάνει όταν συζητηθούν οι καταγγελίες στο Ευρωκοινοβούλιο.
Καλό είναι να μην υποψιαστούν οι πολίτες ότι δεν παρακολουθεί τα ευρωπαϊκά θέματα. Για τα ελληνικά ας μη γίνει λόγος: Από τη Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα…
