Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι συνήθεις μιντιακοί υποστηρικτές του Μητσοτάκη επιχειρούν να προβάλουν τη Σύνοδο για τα Βαλκάνια ως τεκμήριο του «κύρους» του. Ωστόσο οι συναντήσεις καταφανώς έχουν οργανωθεί από άλλες δυνάμεις- για δικούς τους λόγους.
Έχουν στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη συναίσθηση ότι είναι συνταγματικός πρωθυπουργός και όχι μονάρχης;
Χλωμό. Επιβεβαιώνει διαρκώς αυτό που σημείωσε στο Anoixtoparathyro.gr ο Νίκος Λακόπουλος: «Δεν κυβερνά, αλλά βασιλεύει».
Προβάλει τον προσωπικό και οικογενειακό βίο του, ως θέαμα για τους υποτελείς του, ενώ για τη διακυβέρνησή του δεν λογοδοτεί σε κανέναν.
Παράδειγμα. Ένα χρόνο μετά την αποκάλυψη των υποκλοπών από την ΕΥΠ, δεν έχει δώσει καμία εξήγηση.
Πόσο μάλλον για το «αδελφό» δίκτυο παρακολουθήσεων, με το λογισμικό Predator.
Όσοι ο ίδιος υπέδειξε ως υπευθύνους, σουλατσάρουν ανέγγιχτοι.
Η «κατεπείγουσα» δικαστική έρευνα, από τον – εντολοδόχο του, όπως προέκυψε- Ντογιάκο, αγνοείται.
Άλλες υποθέσεις με ποινικό ενδιαφέρον – από τα Τέμπη, ως τις απευθείας αναθέσεις – έχουν εξαερωθεί.
Η διάδοχός του φέρεται σαν να μην έχει παραλάβει καν τους φακέλους.
Στην εξωτερική πολιτική, ο Μητσοτάκης συνεχίζει τη ΙΧ διπλωματία, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αμερικανικό οικόπεδο.
Εκείθεν του Ατλαντικού ήλθε η αποκάλυψη για την εγκατάσταση βάσεων σε ελληνικά νησιά. Με στόχο τη Ρωσία, όχι την Τουρκία.
Από τις εξελίξεις προκύπτει η διαρκής αναβάθμιση του Ερντογάν – εντός και εκτός του ΝΑΤΟ- ενώ για την Ελλάδα η εθνική ήττα στη Λιβύη προεκτείνεται και στην Αίγυπτο και το Κυπριακό παραμερίζεται.
Στο εσωτερικό η νέα κυβέρνηση αθροίζει ήδη αποτυχίες. Αλλά – από το θερινό ανάκτορο της Σούδας – ο άναξ και δεν ασχολήθηκε με τις υποθέσεις του κράτους «του».
Τον απορρόφησε μια …ιδιωτική (!) συνάντηση με την, υπόλογη, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν – στην οποία ουδεμία κοινοτική χώρα έχει εκχωρήσει αρμοδιότητες άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.
Εκεί, όπως φαίνεται, οργανώθηκε η εμπλοκή της Ελλάδας, σε βαλκανικές διεργασίες με τυχοδιωκτικές επιλογές-που μόνο τα συμφέροντά της δεν εξυπηρετούν.
Από τις συναφείς διμερείς συναντήσεις του Πρωθυπουργού, εξαιρέθηκαν ο πρόεδρος της Σερβίας και ο Πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας.
Αντίθετα συμπεριελήφθη ο εκπρόσωπος του Κοσσυφοπεδίου που δεν αναγνωρίζει η Ελλάδα, ενώ έναντι της προκλητικής Αλβανίας, η ελληνική αμηχανία -με αιχμή το θέμα Μπελέρη – είναι εμφανής.
Διπλωματικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι ο Πρωθυπουργός μετέχει σε ένα παιχνίδι πέραν των πάγιων ισορροπιών στην περιοχή-που δεν ελέγχει.
Σε μια, κατ’ ουσία, τυπική συνάντηση για τα Δυτικά Βαλκάνια, είναι τουλάχιστον άστοχο να χρησιμοποιείται η Ελλάδα – ως υποστύλωμα του, διεφθαρμένου, Ζελένσκι.
Αυτές οι επιλογές- στις οποίες δεν φαίνεται να έχουν ρόλο οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας- δρομολογούν τη χώρα σε ρόλους εντεταλμένου τρίτων.
Οι συνήθεις μιντιακοί υποστηρικτές του Μητσοτάκη επιχειρούν να τις προβάλουν ως τεκμήριο του «κύρους» του.
Ωστόσο καταφανώς έχουν οργανωθεί από άλλες δυνάμεις- για δικούς τους λόγους.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός ενεργεί απλώς ως πρόθυμος εκπρόσωπός τους, προσφέροντας το «βασίλειό» του.
ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΙDISEIS.GR
