Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οργάνωσε μια νέα αργοναυτική εκστρατεία και, αντί για το χρυσόμαλλο δέρας, έφερε πίσω την καταστροφή των ελληνοβρετανικών σχέσεων.
Τι ξαφνική ομοψυχία ήταν αυτή; Όλοι στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη, να στέλνουν κατάρες στην Ντάουνιγνκ Στριτ 10, για την «απρέπεια» του Σούνακ να ακυρώσει τη συνάντησή τους. Και τι δεν ακούστηκε από σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και των πολιτικών δυνάμεων για την «προσβολή» στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Από τον αναιδή Βρετανό, που δεν κατάλαβε ότι Μητσοτάκης «είναι ένα σημαντικό πρόσωπο», όπως βρήκε την ευκαιρία να καλοπιάσει τον αρχηγό του ο Άδωνις. Ο Σούνακ υπήρξε τόσο άκομψος ή κάποιος κάνει επίδειξη μιντιακής ισχύος στον βαλκανικό νότο; Όπου τα πράγματα παρουσιάζονται ως διπλωματικός θρίαμβος Μητσοτάκη, που «οργίσθηκε», όπως είπε ο Τσιόδρας.
Καταρχάς, μεταξύ Σούνακ και Μητσοτάκη κάτι τρέχει. Δύο χρόνια πρωθυπουργός στο «νησί» ο πρώην τραπεζίτης και ούτε καλημέρα δεν έχουν ανταλλάξει. Παρότι ο δικός μας συνέχισε τις επισκέψεις στο Λονδίνο για μπίζνες με τον Κάρολο. Προτού γίνει βασιλιάς ο Κάρολος. Πρωθυπουργός να μπαινοβγαίνει στη χώρα του άλλου και να μην κάνει ένα τηλέφωνο, δεν είναι συνήθης πρακτική μεταξύ κυβερνήσεων. Ειδικά όταν ο επισκέπτης είναι ολο μυστικά με τον αρχηγό κράτους του άλλου.
Η ακυρωθείσα συνάντηση – ημιδιωτική και ημιεπίσημη – προέκυψε στο περιθώριο επίσκεψης Μητσοτάκη στο Λονδίνο για άλλους λόγους. Και έτσι καλό ήταν. Θα έσπαζε επιτέλους ο πάγος με τον Σούνακ. Αλλά τελικά έσπασαν οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χώρων. Και να υπάρξει λόγος για συνάντηση των δύο, μετά τα άσα μεσολάβησαν, δεν θα είναι εύκολη. Μην κοιτάμε τον Ερντογάν με τις ανθελληνικές εξάρσεις του οποίου ο Μητσοτάκης «είναι συνηθισμένος» και του δίνει ραντεβού οπότε το ζητησει ή αντιστρόφως.
Από τη βρετανική πλευρά διοχέτευσαν ότι η συνάντηση δεν μπορούσε να γίνει, γιατί ο Μητσοτακης παραβίασε συμφωνία: Να μην μιλήσουν για τα Γλυπτά. Συμφωνίες υπάρχουν πάντα σε αυτό το επίπεδο. Η ατζέντα προκαθορίζεται – και ακόμα αν δεν τηρηθεί από κάποια πλευρά – μένει μεταξύ τους. Από την ελληνική κυβέρνηση σκίζονται ότι τέτοια συμφωνία δεν υπήρξε.
Ως Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε τον πρωθυπουργό και να μουτζώνουμε – σαν τον Μαυρογυαλούρο στο «Υπάρχει και φιλότιμο» – τον Σούνακ. Ως λογικοί άνθρωποι, πρέπει να σκεφθούμε τι νόημα είχε να βλέπει ο Μητσοτάκης, προτού δει τον πρωθυπουργό της χώρας υποδοχής, τον – ιδεολογικά αντίθετο – αρχηγό της αντιπολιτευσης και να λέει ότι εξασφάλισε τη συγκατάθεσή του για τα Μάρμαρα. Ή να δίνει συνεντεύξεις πριν από τη συνάντηση με τον οικοδεσπότη και να του βγαίνει μπροστά, με κρυάδες σαν τον τεμαχισμό της Μόνα Λίζα. Έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις;
Στις διακρατικές σχέσεις, αυτό που μετράει είναι η ουσία και στις συναντήσεις η κατάληξη. Ο Μητσοτάκης οργάνωσε μια νέα αργοναυτική εκστρατεία και, αντί για το χρυσόμαλλο δέρας, έφερε πίσω την καταστροφή των ελληνοβρετανικών σχέσεων. Ή την αίσθηση ότι εκείθεν της Μάγχης δεν τον υπολογίζουν.
Επιτυχία δεν το λες…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
