Γιατί έπρεπε πάση θυσία να εξαφανιστεί-η να <καεί>- η δημοσιογραφική ενασχόληση με την παραβίαση των μέτρων από τον Πρωθυπουργό;. Γιατι μας πήραν και έξω χαμπάρι: το Politico κρέμασε στα διεθνή μανταλάκια τον Μητσοτάκη.
Με αγοραία αντίληψη εφευρέθηκαν ευτελείς συμψηφισμοί: κι ο Τσίπρας πήγε για ένα Σαββατοκύριακο στο κότερο μιας συνεργάτιδάς του και το χειρότερο… κάπνισε πούρο. Μόνο που ο Τσίπρας δεν παραβίασε κανένα νόμο. Ίσως να τσάτισε απλώς τον Μπεχράκη για τη νικοτίνη.
Ηταν υπερβολή να σχολιάζεται οτι στη Θεσσαλονίκη ο Πρωθυπουργός αγόρασε τσουρέκια; Η συνήθης στρεψοδικία: απέκρυψαν ότι για τα τσουρέκια διέθεσε το χρόνο που δεν είχε για τους γιατρούς των νοσοκομείων που του ζήτησαν να μιλήσει για την πανδημία με τους επιστήμονες -όχι με τους κλακαδόρους που τον είχαν υποδεχθεί.
Αν αυτά δεν είναι στοιχεία αξιολόγησης ενός Πρωθυπουργού τι είναι; Όσα διαβάζει κάθε τόσο στο ωτο-κιου; Και όσα λέει για να αυτοπροβληθεί , αρπάζοντας το ψωμί από τα χέρια των υπουργών του, όπως έκανε πάλι με την Μενδώνη για τα εγκαίνια ενός… ασανσέρ- έστω και την Ακρόπολη;
Θα πρέπει να ανησυχεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι από το κόμμα του τρεις άνθρωποι βγήκαν να τον υπερασπιστούν. Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον.
Ο εντολοδόχος Πέτσας το έκανε χειρότερο. Ο συνήθης Άδωνις το προβοκάρισε όσο μπορούσε: πρόσθεσε την παράμετρο του SMS -που ασφαλώς δεν υπήρξε- και της απόστασης, που παραβιάσθηκε. Και ο απίστευτος Μπογδάνος το σύνδεσε με αερολογίες που και ο Μητσοτάκης, αν τον άκουγε, θα τον έκοβε στον αέρα. Αν έχει τέτοιους υπερασπιστές…
Η ιστορία της Πάρνηθας θα μπορούσε να μην υπάρχει ποτέ ως θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος. Ο Πρωθυπουργός πήγε- ιδιωτικά, όχι στα πλαίσια των καθηκόντων του- να κάνει το σπορ που του αρέσει.
Δεν είναι ο πρώτος. Απλώς γι’ αυτόν δεν ακούσθηκε ότι προσπαθεί να διορθώσει την αλυσίδα εν κινήσει.
Εκεί βρήκε και άλλους συναθλούμενους, που ζήτησαν «φωτό» μαζί του. Γούστα είναι αυτά. Το απλούστερο θα ήταν τους έλεγε: «Εντάξει παιδιά, να φορέσουμε τις μάσκες μας και τραβήξτε όσες πόζες θέλετε».
Δεν το έκανε. Και όταν η φωτογραφία διέρρευσε, πάλι θα ήταν απλό: «Συγγνώμη λάθος» και το θέμα θα τέλειωνε. Το είχε δοκιμάσει ο Μπακογιάννης κι έπιασε. Ούτε αυτό έκανε. Σα να έλεγε: συγγνώμη από τους υπηκόους.
Έβγαλε τον απίθανο Πέτσα να λέει «κι εσείς βασανίζετε στους μαύρους». Και καταδέχθηκε -αν δεν επιδίωξε -άνθρωπος με αγωγή και ευπρέπεια υπεράσπιση τύπου Μπογδάνου και Γεωργιάδη.
Ήταν που ήταν σε δύσκολη θέση, την έκανε δυσκολότερη. Πες μου ποιος σε υπερασπίζεται να σου πω ποιος είσαι.
Ποιος; Είναι ορατό: κάποιος που τον καταπίνει η αντίληψη που έχει για τον εαυτό του. Η αλαζονεία και η αίσθηση ακαταδίωκτου είναι μομφές που ο ίδιος στρέφει εναντίον του – δια της κατάχρησής τους.
Η απαξιωτική αντιμετώπιση όχι μόνο των άλλων, αλλά και των θεσμών και των νόμων από την πλευρά του πρωθυπουργού, υποδηλώνουν ότι ασκεί την εξουσία ως δικαίωμα. Ότι τον οδηγεί σε διασυρμό είναι μια ακόμη επιβεβαίωση στην πρόβλεψη ότι «η νίκη του είναι η τιμωρία του».
