Πάνος Σκουρλέτης: Υπνοβασίες

Του Γ. Λακόπουλου

Με τα μέτρα της απλής πολιτικής λογικής ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να θεωρηθεί ευεργέτης του Πάνου Σκουρλέτη.

 Μετά την αποτυχία του σε κάθε υπουργείο, που του έδινε ως Πρωθυπουργός, τον μετακινούσε στο επόμενο. Τέσσερα εν συνόλω, σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια.

 Δεν τον ξήλωσε ούτε καν μετά το Μάτι, όταν υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για την παρουσία του ως Πρωθυπουργού, σε εκείνη τη δραματική  τηλεοπτική εμφάνιση.

Τον εξέλεξε επικεφαλής του κομματικού μηχανισμού και δεν του κλείδωσε το γραφείο όταν το κόμμα έχασε όλες τις περιφέρειες και όλους τους δήμους – αφού ήδη είχε χάσει τα πάντα στα συνδικάτα- και αυτός ως γραμματέας αντί να παραιτηθεί έκανε ότι δεν ήξερε τίποτε για τον φόνο και επιδίωκε «αναμετρήσεις σε επίπεδο δυο ανδρών».

Επιπλέον τον διόρισε δυο φορές βουλευτή «εξ οφίτσιο». Ποιος άλλος έχει  πάρει τόσα αξιώματα κατ’ ανάθεση;

 Στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ο Πάνος Σκουρλέτης, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος πλέον -ρόλο στον οποίο ήδη υπολείπεται των άλλων δυο-  έπαθε κάτι σαν αμόκ κατά του Τσίπρα, στο οποίο συμπεριέλαβε και τον Νίκο Παππά -μόνιμο εσωκομματικό ανταγωνιστή του.

Ας τα βρουν μεταξύ τους- και ας βρει το πολιτικό ρεπορτάζ τι είπαν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε.

Δεν θα υπήρχε λόγος να ασχοληθούμε αν στην ίδια συνεδρίαση ο Σκουρλέτης δεν πάθαινε και «Μητσοτάκη»: επιτέθηκε στο Ανοιχτό Παράθυρο, το οποίο  εμφάνισε ως ενεργούμενο του Νίκου Παππά  εναντίον του.

Πάλι δεν είναι η πρώτη φορά. Παλιότερα, επειδή δέχθηκε πολιτική κριτική,  είχε κάνει επίδειξη μικροαστικού σταλινισμού αξιώνοντας να εκδώσει η Πολιτική  Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ  ανακοίνωση καταδίκης μας.  

Ο καθείς και τα όπλα του. Αλλά το κόλλημα με την δήθεν σχέση του ΑΠ με τον Παππά χρήζει επιστημονικής διάγνωσης. 

Κανείς άλλος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δεχθεί τόσο αυστηρή κριτική – από την  προσωπική μου τουλάχιστον αρθρογραφία- όσο ο Παππάς. Μέχρι «μαλάκα» τον χαρακτήρισα στο χειρισμό του Μιωνή. Και δεν υπάρχει αναφορά στους «καμένους» του ΣΥΡΙΖΑ που να μην τον συμπεριλάβω, για λόγους που έχω εξηγήσει..

Προφανώς το πρόβλημα του πρώην γραμματέα στην πτώση του τον οδηγεί –  εκτός από τις απρέπειες κατά του προέδρου του κόμματός του, ακόμη και στις συνεδριάσεις, και σε συμπεριφορές υπνοβάτη. 

Δεν εξηγείται αλλιώς η αντίδραση απέναντι ΑΠ, στο οποίο θα μπορούσε να απαντήσει όπως κάνουν όλοι οι σοβαροί πολιτικοί όταν βρίσκουν κάτι ανακριβές ως πραγματικό περιστατικό, ή έχουν διαφωνίες για τις κρίσεις μου.

Αν υπάρχει κάτι ενοχλητικό στην ψυχοπαθολογική επιμονή σύνδεσης του  ΑΠ με τον Παππά – αν και άλλο είναι το υπονοούμενο των αναφορών του-  είναι η μαύρη νύχτα του σε ό,τι με αφορά:  δεν υπάρχει ούτε στον  ΣΥΡΙΖΑ  ούτε σε άλλο κόμμα, πρόσωπο που θα μπορούσε να μου υπαγορεύσει το περιεχόμενο των κειμένων μου.

Οφείλω λοιπόν -αφού μιλάω πλέον σε πρώτο πρόσωπο- να του πω ότι  κινούμαι πάντα στο πεδίο της ελευθερίας μου και όχι των καταναγκασμών.

Αν δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά, δένει μια εξήγηση για την πολιτική αποτυχία του ως κομματικός και κυβερνητικός αξιωματούχος: Η υπνοβασία δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν στο δημόσιο βίο.