Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το θέμα είναι ότι ο ίδιος άνθρωπος, στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη τοποθετήθηκε επικεφαλής του υπουργείου διανομής του κρατικού και κοινοτικού χρήματος. Προφανώς όχι επειδή διαθέτει εχέγγυα διαφανούς διαχείρισης. Τότε, γιατί;
Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία υπάρχουν κανόνες – αρχής γενομένης από τον διαχωρισμό των εξουσιών.
Όποιος κερδίσει τις εκλογές αναλαμβάνει μόνο την Εκτελεστική Εξουσία.
Η Νομοθετική διατηρεί την αυτονομία της, στην παραγωγή νομοθετικού έργου και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο της κυβέρνησης.
Η Δικαστική παραμένει ανεξάρτητη, για να εγγυάται στον πολίτη το δικαίωμα να βρίσκει το δίκιο του έναντι όλων – και του κράτους.
Στο δυτικό ημισφαίριο σημειώνονται απόπειρες της Εκτελεστικής Εξουσίας, για έλεγχο των άλλων δύο.
Πουθενά όμως δεν παίρνει τη μορφή που έχει στην Ελλάδα επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Προκλητικά και αδίστακτα, διαμορφώθηκε ήδη κατάσταση διόλου συμβατή με κοινοβουλευτική Δημοκρατία:
-Ένας πολιτικός, στο οποίο οι πολίτες ανέθεσαν να απλώς κυβερνήσει κατά το Σύνταγμα, τον νόμο, τη θεσμική τάξη και την ψήφο εμπιστοσύνη της Βουλής, ελέγχει τα πάντα.
-Το κράτος, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, την Προεδρία της Δημοκρατίας, τους θεσμούς, την Τράπεζα της Ελλάδος, τη ροή του χρήματος, την Ενημέρωση, την αντικατασκοπεία – και επιπλέον ορέγεται τον έλεγχο της… αντιπολίτευσης.
Υγιή κοινοβουλευτισμό δεν το λες.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο δεν έχει προηγούμενο παγκοσμίως η συμπεριφορά ενός πολιτικού προσώπου: του Κωστή Χατζηδάκη.
Κατ΄ επάγγελμα πολιτικός, ετέθη υπό παρακολούθηση από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής θητείας Μητσοτάκη.
Κατά την εφημερίδα Documento υπήρξε ο στόχος 5046c της ΕΥΠ, ως υπουργός Ενέργειας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Εστία», ο ίδιος απέδωσε την παρακολούθησή του, σε ενδιαφέρον του μεγάρου Μαξίμου για συγκεκριμένες συμβάσεις στον τομέα του.
Η παρακολούθησή του έφτασε στη Βουλή, αλλά ο Πρωθυπουργός ετράπη σε φυγή, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης του έθεσε το θέμα ενώπιος-ενωπίω, ζητώντας εξηγήσεις.
Έκτοτε ο «επισυνδεθείς» που μετακινήθηκε στο υπουργείο Απασχόλησης -οσάκις του ετίθετο το θέμα, άφηνε να εννοηθεί ότι ουδεμία ενόχληση του προκαλούσε ότι κάποιοι τον άκουγαν νυχθημερόν.
Με χειρισμούς του πειθήνιου τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου η, υποτιθέμενη, έρευνα για τις υποκλοπές -συνεπώς και την περίπτωση Χατζηδάκη- καρκινοβατεί.
Ήτοι οδεύει προς συγκάλυψη, κατά τη πρακτική του συστήματος Μητσοτάκη.
Αλλά στην πολιτική πάντα υπάρχουν όρθιοι.
Μετά τον ακέραιο Χρήστο Ράμμο της ΑΔΑΕ, ο ακατάβλητος Χρήστος Μενουδάκος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ενημέρωσε περίπου ενενήντα άτομα ότι, επιχειρήθηκε παγίδευσή τους με το παράνομο λογισμικό Predator.
Ανάμεσά τους ο Χατζηδάκης. Ερωτηθείς στη Βουλή, το αποδέχθηκε εμμέσως, με δήλωση… εμπιστοσύνης του στη Δικαιοσύνη!
Κάποιος που αποδέχεται ασμένως τη μεταφορά του προσωπικού βίου σε «στικάκια» κρατικών και παρακρατικών ωτακουστών, κρίνεται αναλόγως.
Το θέμα είναι ότι ο ίδιος άνθρωπος, στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη τοποθετήθηκε επικεφαλής του υπουργείου διανομής του κρατικού και κοινοτικού χρήματος.
Προφανώς όχι επειδή διαθέτει εχέγγυα διαφανούς διαχείρισης. Τότε, γιατί;
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
