Του Γ. Λακόπουλου
«Ο δημοσιογράφος οφείλει να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του».
Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α , Αρθρο5 παρ ε.
Το περιπετειώδες παρελθόν του Κ. Τασούλα δεν τον εμπόδισε να φτάσει στο τρίτο κατά σειρά πολιτειακό αξίωμα, επί Μητσοτάκη. Και το ίδιο το αξίωμα δεν τον εμποδίζει να αγιάζει με ξένα κόλλυβα.
Όπως έγινε γνωστό λυπήθηκε τους βουλευτές και τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους και τους έκανε χριστουγεννιάτικο μποναμά για να πάρουν… «εξοπλισμό». Λάπτοπ, τάμπλετ και ό,τι άλλο καλό έχει σύγχρονη τεχνολογία.
Εντάξει, οι βουλευτές είναι η Βουλή. Με κάποιο τρόπο δικαιολογείται να ενισχύονται και πάντως δεν υπάρχει ζήτημα δεοντολογίας ή ηθικής τάξης.
Με τους δημοσιογράφους από πού του προέκυψε; Ότι στεγάζονται στο κτίριο της Βουλής -δίκην υποδομής γραφείου Τύπου- δεν τους καθιστά οργανισμό τμήμα της.
Αντίθετα βρίσκονται εκεί μεταξύ των άλλων και για να ελέγχουν και τον Πρόεδρο της Βουλής όχι μόνο ως προς τρόπο που διευθύνει την κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά και ως προς τον τρόπο που διοικεί τη Βουλή ως υπηρεσία.
Πρώτοι θα έπρεπε να τον επικρίνουν για την γενναιοδωρία να τους σκάσει 1500άρια από το ταμείο του Κοινοβουλίου. Δεν είναι ο πρώτος, το έχουν κάνει και άλλοι πριν από αυτόν. Αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει. Δεν μπορεί μια λανθασμένη «χορηγία» που μπορεί να οδηγεί σε λανθασμένη σχέση, να δημιουργεί παράδοση.
Ο Κ. Τασούλας δαπάνησε δημόσιο χρήμα κατά τρόπο που δεν δικαιολογείται και προφανώς για προσωπικές δημόσιες σχέσεις.
Αν οι δημοσιογράφοι δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό δεν είναι δική του δουλειά να τους τον παρέχει. Είναι των εργοδοτών τους. Από αυτή την άποψη τα 1500 ευρώ συνιστούν και συνδρομή στις επιχειρήσεις τους.
Πολλή γαλαντομία. Με αυτά τα λεφτά η Βουλή μπορούσε να κάνει κάτι πιο αναγκαίο για την κοινωνία- αφού της περισσεύουν.
Επιπλέον είναι μια χειρονομία που εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί- και από αυτή την άποψη ούτε οι δημοσιογράφοι έπρεπε να την αποδεχθούν. Από πού και ως πού ο Πρόεδρος της Βουλής παριστάνει τον Αη Βασίλη και τους προσφέρει δώρα;
Το επαγγελματικό σωματείο των Δημοσιογράφων δεν βρίσκει ότι μπορεί να παραβιάζονται οι Αρχές Δεοντολογίας του για να εξετάσει την περίπτωση; Δεν είναι αυτόw ένα τρόπος επηρεασμού;
Τόσο πολύ τον πήρε ο πόνος τον Πρόεδρο της Βουλής- και τους προκάτοχους του -για τους φουκαράδες τους διαπιστευμένους συντάκτες και τους διευκολύνει για να του κάνουν κριτική με ολοκαίνουργιο «εξοπλισμό»;
Και αφoύ το κάνει ο Πρόεδρος της Βουλής γιατί να μην το κάνει και η κυβέρνηση στα υπουργεία -παρότι εκεί θα μπορούσε να υπάρχει μια δικαιολογία, γιατί οι προσλαμβανόμενοι μαζικά δημοσιογράφοι κάνουν δουλειά του υπουργείου- στα χαρτιά τουλάχιστον γιατί στην πράξη δουλεύουν για το προφίλ του υπουργού.
Αν γενικευτεί η παροχή «εξοπλισμού» και από τα κόμματα και τους δημοσίους οργανισμούς τι διαφορά θα έχει το πολιτικό σύστημα από τη… Νοβάρτις και τις χορηγίες της σε γιατρούς και…ΜΜΕ; (Για πολιτικούς ας μην μιλήσουμε).
Από την εμπειρία της θητείας του ως τώρα, ο Κ. Τασούλας δεν δείχνει να έχει τις προϋποθέσεις να γίνει πρόεδρος σαν τον Αλευρά, τον Τσαλδάρη ή τον Κακλαμάνη. Ίσως ούτε καν τη διάθεση.
Ήδη έχει δεχθεί τις επικρίσεις τις αντιπολίτευσης για συμπεριφορά κομματικού προέδρου και αυτό δεν ένα κάτι που μπορεί να καρφιτσώσει στο πέτο του. Με το δωράκι σε δημοσιογράφους δεν διορθώνει την εικόνα του.
