Του Γιώργου Λακόπουλου
Αντιγράφουμε από τη “Καθημερινή”: “Η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσής, δήλωσε ο υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Μάνφρεντ Βέμπερ, προσθέτοντας ότι αν εκλεγεί θα σταματήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.”
Για την ακρίβεια είπε: «Αν εκλεγώ πρόεδρος της Κομισιόν, τότε θα δώσω εντολή στις Βρυξέλλες να παύσουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία».
Για οποιονδήποτε στην Ευρώπη μπορεί να εκληφθεί ως μια γερμανοκεντρική μπαρούφα κάποιου για τον οποίο κανένας στο κοινοτικό κέντρο δεν πιστεύει ότι θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν.
Μπαρούφα γιατί ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν μπορεί να δώσει καμία τέτοια εντολή: η ατζέντα της μελλοντικής ένταξης της Τουρκίας είναι αρμοδιότητα του Συμβουλίου- ήτοι των των επικεφαλής των κρατών και κυβερνήσεων.
Για την Ελλάδα όμως αυτή η δήλωση έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς σχετίζεται με έναν από τους ακρογωνιαίους λίγους της εξωτερικής πολιτικής της τις τελευταίες δεκαετίες: την κοινοτική ένταξη των γειτόνων.
Πρόκειται για πάγια θέση και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και υπηρετήθηκε με συνέπεια από τον Κ. Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή.
Τώρα έρχεται κάποιος που διεκδικεί ευρωπαϊκό αξίωμα -άρα και την ελληνική συγκατάθεση- και δηλώνει ότι αυτή η ελληνική στρατηγική θα περιπέσει σε αχρησία.
Αυτός ο κάποιος όμως έχει μια ειδική σχέση στην Ελλάδα. Ο Βαυαρός -και με ανθελληνικές επιδόσεις το παρελθόν – Βέμπερ είναι στενά συνδεδεμένος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όχι με τη ΝΔ. Προσωπικά με τον Κυριάκο.
Για έναν αδιευκρίνιστο λόγο από την πρώτη στιγμή της εκλογής του Μητσοτάκη έσπευσε να τον συνδράμει . Προχωρώντας ακόμη και σε ανεπίτρεπτες δηλώσεις κατά του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για τις οποίες τον επιτίμησε δημοσίως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Εκτός από τη γελοία εξήγηση του στην Κριστίν Λαγκάρντ:
” Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι την κυβερνούν κομμουνιστές”.
Η σχέση Μητσοτάκη -Βέμπερ είχε και ενδοκομματικές συνέπειες καθώς επώνυμα στελέχη της ΝΔ παρασύρθηκαν σε δηλώσεις υπέρ του Όρμπαν, τον οποίο προστατεύει ο Γερμανός πολιτικός.
Όταν ο υποψήφιος του ΕΛΚ αναγκάσθηκε να πάρει αποστάσεις μετά τη σφοδρή αντίδραση Γιούνκερ και του επιτρόπου Αβραμόπουλου- στην άθλια καμπάνια του Ούγγρου Πρωθυπουργού κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το έκανε με… μοχλό τον…Μητσοτάκη- τον οποίο ανέφερε πρόσφατα ως “επόμενο Πρωθυπουργό”.
Προς το παρόν του υπέδειξε να στείλει επιστολή με την οποία να ζητάει ….αναστολή της σχέσης του κόμματος του Όρμπαν με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Έτσι τουλάχιστον ερμηνεύεται στις Βρυξέλλες ο μικρομεγαλισμός της αιφνίδιας πρωτοβουλίας του προέδρου της ΝΔ. Λαγός του Βέμπερ για να αποφευχθεί η οριστική διαγραφή του Όρμπαν.
Τώρα όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο: συμφωνεί με την… διακήρυξη του Βέμπερ ότι θα διακόψει τον τουρκο-κοινοτικό διάλογο; 
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης έλεγε στη Βουλή: “Η Τουρκία δεν πρέπει να αποξενωθεί από την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας πρέπει να μείνει ζωντανή”, ενώ πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ένωσης- Τουρκίας του Ευρωκοινοβουλίου είναι ο βουλευτής της ΝΔ Μαν. Κεφαλογιάννης, Τώρα τι λέει;
Θα εξακολουθήσει να έχει σχέσεις με κάποιον που στρέφεται εναντίον μια πάγιας ελληνικής επιδίωξης;
Θα διατηρήσει την υπογραφή του στην πρόταση υποψηφιότητας για τη προεδρία της Κομισιόν κάποιου που λέει ότι αν γίνει πρόεδρος θα “δώσει εντολή” να σταματήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία;
Ή μήπως θα αλλάξει τη θέση της ΝΔ και τη δική του -επειδή το θέλει ο Βέμπερ- σ’ αυτό το θέμα;
Είναι ερωτήματα τα οποία δεν μπορεί να αποφεύγει ο Μητσοτάκης, ούτε να αναθέτει στην Σπυράκη να απαντήσει. Οφείλει να πάρει θέση ο ίδιος.
Αν δεν το κάνει, οφείλουν να του ζητήσουν εξηγήσεις οι πρώην Πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών της χώρας: ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Πάγκαλος, ο Αβραμόπουλος -και ως επίτροπος, η Μπακογιάννη, ο Βενιζέλος.
Αλίμονο αν ευθυγραμμίζονται τα ελληνικά κόμματα με τις επιδιώξεις οποιουδήποτε κενόδοξου παράγοντα οποιασδήποτε προέλευσης…
