Μήπως αυτή την ύστατη στιγμή να προσλάβουμε έναν αληθινό καπετάνιο;

Του Κώστα Πρώιμου

Η ζωή είναι σαν να οδηγούμε ένα αυτοκίνητο αντίθετα στο ρεύμα της κυκλοφορίας. Πρέπει να επιδεικνύουμε χαρακτηριστική ψυχραιμία και ευελιξία, για να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο και τις αναποδιές που είναι για όλους μας αναπόφευκτες. Αλλιώς, θα  αναγκαστούμε να τραπούμε σε φυγή, εναποθέτοντας την σωτηρία μας σε τρίτους, οι οποίοι ως άξιοι χειριστές, φέροντες συνήθως και την ετικέτα της αυθεντίας, κάνουν δολίως κουμάντο ακόμη και στον ύπνο μας.

Η προηγούμενη Κυβέρνηση που συνέθεσε το σλόγκαν “πρώτη φορά Αριστερά”, πλανήθηκε αρχικώς πλάνη οικτρά, εκτιμώντας ότι εκπροσωπώντας μια μικρή χώρα- σε διαχρονικό ρόλο ικέτιδος για δανεικά, θα μπορέσει πανηγυρικά να σκίσει μνημόνια και να ανατρέψει τις υπάρχουσες Ευρωπαϊκές πολιτικές ανισορροπίες, ενδεχομένως ανοίγοντας τα μάτια και στις υπόλοιπες φτωχές χώρες του νότου. 

Βρε καλώς τα… παιδιά τους είπε ο Σόιμπλε με την παρέα του, στην πρώτη κρίσιμη συνάντηση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κα των τότε οικονομικών επιτελών του, βλέπε Γιάνης Βαρουφάκης και ΣΙΑ… Ο υπερεκτιμημένος Αριστερός τσαμπουκάς δεν πέρασε ενώπιον μιας παγιωμένης εξωτερικής πολιτικής, της ηγέτιδος Γερμανίας, υποβοηθούμενη ως προς την καταστολή του και από εγχώριους κατ’ ευφημισμόν και δήθεν πατριώτες  αρχηγούς Κομμάτων. Ως ξύπνιος πολιτικός ο Τσίπρας, αν και a priori άπειρος, αντιλήφθηκε από πρώτο χέρι και ιδίοις όμμασι, με ποιους είχε να κάνει, γιατί… αλλιώς να ακούς από τρίτους για τον Αρχιμαφιόζο και αλλιώς να ακροαστείς μπροστά του ως υπόλογος των πράξεων σου, σε μια ερμητικά κλειστή αίθουσα. Το  άλλαξε ο Αλέξης το τροπάριο της Κασσιανής και επακολούθησαν όλα όσα ζήσαμε στην τετραετή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τον Σεπτέμβριο του 2015, για να μην ξεχνιόμαστε, οι γραφικοί Αριστεροί πήγαν σπίτι τους όπου και παραμένουν έγκλειστοι ,όχι βέβαια λόγω κορονοϊού αλλά του ιού της επαναφοράς στην πραγματικότητα…

Ας δούμε όμως ποιοι είναι αυτοί, στους οποίους έχουμε εμπιστευτεί τη ζωή μας σήμερα, αν αυτή την παρομοιάσουμε με ένα καράβι γεμάτο ανθρώπινες ψυχές που αίφνης έπεσε σε θύελλα δώδεκα μποφόρ..

Καταρχάς, πρόκειται για την οικογένεια Μητσοτάκη που σαφέστατα τρέφει από τις καταβολές της υπάρξεως της Γερμανόφιλα αισθήματα και γιαυτό παρά τα μύρια όσα της έχουν κατά καιρούς καταλογιστεί, τυγχάνει μιας αέναης μυστηριώδους συγκάλυψης. Ας έρθουμε στον πρώτο καπετάνιο του βαποριού  που ακούει στο όνομα Κυριάκος. Ποιος πραγματικά πιστεύει εκτός και αν έχει ζωτικής σημασίας συμφέροντα ότι το βιογραφικό προφίλ του συγκεκριμένου κατά τ΄άλλα συμπαθούς ατόμου, πληροί τα απαραίτητα προσόντα τα οποία χαρακτηρίζουν ένα μάχιμο και θαλασσοδαρμένο ναυτικό ικανό να οδηγήσει το πλοίο με ασφάλεια σε κάποιο απάγκιο; 

Τα τυπικά του προσόντα αναρίθμητα, αυτό δεν αμφισβητείται, αλλά μερικά πτυχία όσο λαμπερά και αν είναι, που πρωτίστως χρειάζονται λεφτά για να αποκτηθούν, δεν χρήζουν κάποιον αυτομάτως και εθνοσωτήρα. Η πρωθυπουργία καλώς η κακώς, είναι ένα εμπειρικό επάγγελμα που προϋποθέτει αυταπόδεικτα υψηλή κοινωνική μόρφωση και να σαι μπαρουτοκαπνισμένος ρε παιδί μου…

Πως θα αγγίξεις το δίκιο του εργάτη, αν δεν έχεις πιάσει ποτέ ούτε σφυρί στα χέρια σου; Πως θα κατακτήσεις την καρδιά και το νου εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν στις δυτικές και λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και όχι μόνο, αν δεν ξέρεις μόνο σου χωρίς τις κουστωδίες τους φρουρούς και τους βαστάζους σου να περπατήσεις στα στενά και τις γειτονιές τους; Στην Σχολή Εμποροπλοιάρχων, τον παλιό καλό καιρό, από το πρώτο εξάμηνο οι φοιτητές ήταν υποχρεωμένοι να μπαρκάρουν ως μούτσοι.

Φανταστείτε να αποφοιτούσαν με πτυχία και γαλόνια μέσα από τις Ναυτικές Δομές και να αναλάμβαναν χρέη καπετάνιου χωρίς να είχαν δει ποτέ τους ούτε ένα πλοίο… Σχολή Πρωθυπουργών δυστυχώς δεν έχει θεσπιστεί, πουθενά στον κόσμο, όμως αυτό το κακό που διαιωνίζεται κυρίως στην Ελλάδα, με το προνόμιο αυτό να μεταβιβάζεται σχεδόν αποκλειστικά μέσω ενός άτυπου κληρονομικού δικαίου από γενιά σε γενιά, έχει παραγίνει. Άνθρωποι με ιλουστρασιόν τυπικά προσόντα, να κάνει μπαμ ότι την αληθινή ζωή δεν την γνωρίζουν ούτε έστω μέσα από προσομοιωτή, δεδομένου ότι ζούσαν εκ γενετής σε έναν υπερπροστατευτικό ελιτίστικο κόσμο…

Το νερό ακόμη και στα ευρύχωρα σαλόνια του πλοίου “Η ωραία Ελλάς” αυτή τη φορά πλησιάζει τις μύτες των επιβατών και του πληρώματος. Μήπως τούτη την ύστατη στιγμή να προσλάβουμε έναν αληθινό καπετάνιο;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ