Μείωση του χρέους μόνο δεν αρκεί…

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Του Μελέτη Ρεντούμη

ΡΕΝΤΟΥΜΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ

 

Υπάρχει έντονη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα, κυρίως βέβαια από την ενημέρωση που κάνει η κυβέρνηση, για την διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους που μπορεί δυνητικά να οδηγήσει μελλοντικά σε κάποιο έμμεσο κούρεμα.

Βέβαια όλη αυτή η συζήτηση, γίνεται στην μέση μια καταιγίδας εφαρμοστικών νόμων του 3ου Μνημονίου, που αφορά μια ανελέητη φοροεπιδρομή σε μισθωτούς, συνταξιούχους και πάσης φύσεως ιδιοκτήτες.

Το ερώτημα που τίθεται είναι όχι αν πρέπει να εφαρμοστούν τα μέτρα, εφόσον έχουν ήδη ψηφιστεί και αποτελούν μέρος της δανειακής σύμβασης, αλλά ποιο είναι το αναπτυξιακό πλάνο της κυβέρνησης.

Αν πιστεύουν λοιπόν στη κυβέρνηση, ότι κερδίζοντας μια αναδιάρθρωση του χρέους για τα επόμενα 30 χρόνια, συντηρώντας το καθεστώς της υπερφορολόγησης και χωρίς καμία δομική αλλαγή στον δημόσιο τομέα και στην σχέση μεταξύ κράτους και πολίτη, ότι θα λυθεί το χρηματοδοτικό πρόβλημα, είναι βαθιά νυχτωμένοι.

Η χώρα απαιτεί βαθιές τομές, τόσο στην δημόσια διοίκηση, στους επαγγελματικούς κλάδους, όσο και στα κίνητρα υπέρ της επιχειρηματικότητας μέσα από ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο το οποίο δεν θα πνίγει τις νέες επιχειρήσεις, ούτε θα τις κλείνει πριν καν ανοίξουν με την διαφθορά που επικρατεί ακόμα στον κρατικό μηχανισμό.

Το συμπέρασμα είναι, ότι ακόμα και αν αύριο οι εταίροι και δανειστές μας χάριζαν πρακτικά μέσω κουρέματος, χρέος ονομαστικής αξίας 100 δις ευρώ, με μία χαλάρωση των όρων του Μνημονίου, μία σπάταλη κοινωνική πολιτική και μέσω μιας επιχειρηματικότητας κρατικοδίαιτης, το πολύ μέσα σε πέντε χρόνια, το χρέος θα επανερχόταν σχεδόν σίγουρα πάνω από το 170% του ΑΕΠ, όπως και σήμερα.

Η παρούσα κυβέρνηση, μέσα από έναν ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο με την αντιπολίτευση αλλά και με τους αρμόδιους φορείς της αγοράς, οφείλει να συνδιαμορφώσει μια στρατηγική για το μέλλον της χώρας, στο φορολογικό, στην επιχειρηματικότητα και στην δημόσια διοίκηση.

Αυτοί οι τρεις πυλώνες, μπορούν πραγματικά να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης, όχι μόνο μέσω εξοικονόμησης δαπανών, ούτε με αύξηση φόρων, αλλά μέσω αύξησης της παραγωγής και παραγωγικότητας, που οδηγεί σε αύξηση της κατά κεφαλήν κατανάλωσης και άρα του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από διατηρήσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία όμως θα διανέμονται με τρόπο αποτελεσματικό, τόσο σε επίπεδο προνοιακό όσο και σε αναπτυξιακό.

Για να κάνω σαφές τι ισχύει σήμερα, διαμαρτύρονται όλοι για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, αλλά και στις επιχειρήσεις εστίασης γενικότερα. Είναι πιστεύω άνευ αντικειμένου η συζήτηση αυτή, εφόσον και στο 50% ν’αυξηθεί ο ΦΠΑ δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα στα φορολογικά έσοδα, από την στιγμή που η πλειονότητα των επιχειρήσεων δεν εκδίδει αποδείξεις ή όταν εκδίδει μπορεί ν’αφορά τον…προηγούμενο πελάτη που μόλις έφυγε.

Κλείνοντας λοιπόν αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα να τονίσω, ότι μόνο με σωστή οργάνωση, στοχευμένους ελέγχους και ηλεκτρονική διασύνδεση των συστημάτων ιδίως στους 3 πυλώνες που προανέφερα, μπορεί η οικονομία μας να βελτιωθεί.

Ας σταματήσει λοιπόν για το επόμενο διάστημα η ρητορική για το χρέος, που ούτως ή άλλως έχει συνδεθεί από τους εταίρους με την αξιολόγηση των μέτρων και ας επικεντρωθούμε σε πολιτικές που θ’απαλλάξουν μια και καλή την χώρα μας, από τις παθογένειες του παρελθόντος και την στασιμότητα.

 

 

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Δυναμικής Ελλάδας.