Μια παρέμβαση του Καραμανλή απολύτως … καραμανλική!

 

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)b3af906f-f7ce-40eb-90f4-8571d0ae845bΠρολογίζοντας το βιβλίο «Μακεδονικός Αγώνας 1903 – 1908», του Κώστα Γκιουλέκα, προφανώς ο  Κ. Καραμανλής δεν τίμησε απλώς έναν  φίλο του βουλευτή και  δημοσιογράφο.

Ήταν η ευκαιρία  να  αναδείξει  ένα ιστορικό θέμα στο οποίο η παραδοσιακή καραμανλική θεώρηση τέμνει και τη  ΝΔ και το πολιτικό σύστημα.

Όχι ανάμεσα στον ιδρυτή της ΝΔ και τον πρόγονο  του σημερινού προέδρου της υπήρξε ένα χάσμα. Για τον Καραμανλή  η ελληνικότητα της Μακεδονίας ήταν τα άγια των αγίων. Για τον Κωνσταντίνο  Μητσοτάκη ήταν ένας πολιτικάντικος χειρισμός που “θα ξεχνούσαν όλοι σε δέκα χρόνια”.

Για τον Αντώνη Σαμαρά τα  είπε κάποτε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

“Πρόδωσε το δάκρυ του εθνάρχη”.

Ο πρώην πρωθυπουργός  έχοντας προφανώς την  αίσθηση ότι  με αυτό το θέμα απευθύνεται σε εθνικό ακροατήριο,  δεν άφησε περιθώρια για παρανοήσεις. ‘Οποια σχέση μπορεί να αποδώσει κάνεις με την εσωτερική συγκυρία,   προκύπτει δευτερευόντως και  από το συμβολισμό της παρέμβασης. Ισχύει  δηλαδή δια της αναφοράς  ιστορικό πλαίσιο της διαχείρισης των μεγάλων θεμάτων της  χώρας από τις πολιτικές ηγεσίες και δεν  συνιστά  ευθεία κριτική  για κανέναν.

Ο Καραμανλής απευθύνεται στο πολιτικό σύστημα συνολικά, στους πολίτες συλλογικά και ταυτόχρονα σε όσους συντηρούν τις εκ Βορρά ή εκείθεν του Αιγαίου προκλήσεις σε βάρος του ελληνισμού. Η  διαχρονική αντίληψη του καραμανλισμού γι’ αυτά τα θέματα βρίσκεται στον πυρήνα  της πρωτοβουλίας.

Η επίκληση στην ανάγκη “ομοψυχίας” , σε συνδυασμό με τον παραδειγματισμό από την ιστορία και την “προσήλωση στο υπέρτατο καθήκον προάσπισης των εθνικών συμφερόντων” καθιστά αυτή την αποφθεγματική παρέμβαση απολύτως Καραμανλική -εντός και εκτός.

Το αντιλαμβάνεται όποιος μελετήσει προσεκτικά το λιτό κείμενο.

«Η μελέτη και η κατανόηση του παρελθόντος είναι η ασφαλέστερη οδός για την αποφυγή της επανάληψης λαθών που οδηγούν σε καταστροφές. Ο Μακεδονικός Αγώνας 1903-1908 από τις εφημερίδες της εποχής του βουλευτή της ΝΔ και δημοσιογράφου Κώστα Γκιουλέκα, αναδεικνύει όμως ότι η Ιστορία έχει κι ένα άλλο δίδαγμα: Την ανάγκη διαρκούς επαγρύπνησης, ισχυρής πολιτικής βούλησης και ομοψυχίας σ’ έναν δύσκολο και διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμo.

Πέρα από την αναβίωση του χθες, το βιβλίο του Κώστα Γκιουλέκα, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε έναν διαχρονικό, καθολικής ισχύος νόμο της Ιστορίας. Η μελέτη και η κατανόηση του παρελθόντος είναι η ασφαλέστερη οδός για ένα καλύτερο και πιο ειρηνικό μέλλον. Για την αποφυγή της επανάληψης λαθών που οδηγούν σε καταστροφές. Για την καταδίκη των πρακτικών που πάντα και παντού οδηγούν σε περιπέτειες.

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR

Το δίδαγμα αυτό της ιστορίας είναι πάντα επίκαιρο. Πολύ περισσότερο σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, διεθνούς αναστάτωσης και γεωπολιτικής αστάθειας. Και αφορά βεβαίως όλες τις ηγεσίες, κατά μείζονα λόγο όμως εκείνες που ρέπουν στην παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών, που υποθάλπουν ανιστόρητους αλυτρωτισμούς που εγείρουν αβάσιμες διεκδικήσεις.

Η προσπάθεια για ειρηνική και αρμονική συνύπαρξη με όλους τους λαούς είναι ύψιστο καθήκον και κριτήριο υπευθυνότητας ηγεσιών και πολιτών. Υπέρτατο όμως χρέος είναι η προάσπιση εθνικών συμφερόντων».

Είναι η δεύτερη παρέμβαση του  Καραμανλή σ’ αυτό το επίπεδο. Η πρώτη εκδηλώθηκε στις παραμονές του Δημοψηφίσματος  του Ιουλίου του 2015 και είχε χαρακτήρα προειδοποίησης και προς την τότε κυβέρνηση για τους μελλοντικούς χειρισμούς της -και μάλλον η φημολογούμενη τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Αλέξη Τσίπρα εκείνη την περίοδο έκανε πιο συγκεκριμένη αυτή την προειδοποίηση. Οι σύντομες δηλώσεις του παραμονές  εκλογών υπέρ της ΝΔ είχαν περισσότερο τυπικό χαρακτήρα.