Tου Γιάννη Πανούση
Μην ψηλώσεις άλλο
και μεγαλώσει η σκιά σου
γιατί θα επισκιάσεις
τα είδωλά τους
Πότης Κατράκης, Πάθη και Πόθοι
Απέναντι σε μία πληθυντική Δεξιά και σε μία νέα διεθνή Αταξία, η Αριστερά οφείλει να υπερβεί το γερασμένο πολιτικό πολιτισμό της Δύσης,το λαϊκοδημοκρατικό σύνδρομο των τριτοκοσμικών, ν’αφήσει στην μπάντα απόψεις για ‘αριστερά μαθηματικά’, ’αριστερό οδήγημα αυτοκινήτου’, ’αριστερή αρετή’ και να δώσει στον αριστερό ρεαλισμό το σωστό του περιεχόμενο χωρίς ‘πανουργίες λόγου’: για το λαό, με το λαό, για τη Δημοκρατία, με τη Δημοκρατία, για την Ελλάδα με όλους όσοι την αγαπούν.
Ο αναγκαίος αναστοχασμός πάνω στην ορθότητα/επικαιρότητα μιας ιδεολογίας δεν σημαίνει ούτε ότι οι αριστεροί δεν θα είναι πάντοτε ‘εραστές των νέων ιδεών και πανανθρώπινων αξιών’, ούτε ότι θα πέφτουν πάντοτε θύματα προσωπολατρείας ή κραυγάζοντος όχλου.
Τα θεάματα της ρωμαϊκής αρένας δεν προσιδιάζουν στη Δημοκρατική Αριστερά και στο Κράτος Δικαίου καθώς η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι πολλές φορές από λάθη τακτικής αντί να ‘’εκπολιτίζεται ο βάρβαρος, βαρβαροποιείται ο πολιτισμένος’’.
Όσο για τους άλλους, τους όψιμους ‘εθνικιστές’, νομίζω ότι πρέπει ν’αναλογιστούν [τουλάχιστον οι καλοπροπαίρετοι] ποιες πατριωτικές αξίες υπηρετούν και να θυμηθούν ότι ο όρος πατριώτης εξαρχής [1830] ταυτιζόταν με τον αντιμοναρχικό, δηλαδή με τον δημοκράτη.
ΥΓ. Η Αριστερά δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του να κατασκευάσει ‘φάμπρικα ηρώων’, ούτε πρέπει να τιμάει όποιον αποστασιοποιείται από τα άλλα κόμματα. Στον κομματικό μικρο-ιδεατισμό της Αντιπολίτευσης [‘’να φύγει/ να πέσει τώρα η Κυβερνώσα’’] η απάντηση δεν πρέπει να είναι μια τακτική κομματικού μεγαλο-ιδεατισμού [‘’θα μαζέψουμε ό,τι κι όποιον διώχνετε’’] αλλά η διαμόρφωση νέων όρων εμπιστοσύνης των αξιών της Αριστεράς με το λαό, χωρίς να εξορκίζεται η αλήθεια, να ωραιοποιούνται τα λάθη και να συγκαλύπτονται οι πάσης φύσεως επίορκοι.
