Του Γ. Λακόπουλου
Ο Άλαν Χάμπαρντ, είναι γνωστός βετεράνος αθλητικογράφος στην βρετανική εφημερίδα Independent της Κυριακής και παλιότερα στον Observer. Έχει μεγάλη εμπειρία σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις και γνωρίζει καλά την Ελλάδα από την κάλυψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Στις αρχές της εβδομάδας ένα αρθρο του στην ιστοσελίδα http://www.insidethegames, ξεχωρίζει ανάμεσα στα χιλιάδες που γράφονται αυτή την περίοδο για την Ελλάδα επειδή βασίζεται σε ένα πρωτότυπο συλλογισμό: παραλληλίζει τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας με την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το πρώτο εξάμηνο του 2004, όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απειλούσε να της αφαιρέσει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και να την τινάξει στον αέρα. Και τότε ειχε μπροστά της μια καταστροφή- διαφορετικόυ μεγέθους, αλλά καταστροφή.
‘Όπως είναι γνωστό, τότε έσωσε την κατάσταση η Γιάννα Αγγελοπούλου. Ο προβληματισμός του δημοσιογράφου είναι αν σήμερα θα μπορούσε να γίνει το ίδιο- η κάτι ανάλογο- με την ελληνική οικονομία συνολικά.
“Χρειάζεται μια άλλη Γιάννα ή κατά προτίμηση η ίδια”
Με άλλα λόγια οι εκλεγμένες κυβερνήσεις της χώρας να αντιμετωπίσουν την κρίση με τη μέθοδο του Κ. Σημίτη: όταν είδε τα δύσκολα απευθύνθηκε στην οικογένεια Αγγελοπούλου και με όσα επακολούθησαν η Γιάννα τον δικαίωσε. Είναι προφανές ότι άνθρωποι με αποδειγμένες ικανότητες στο μάνατζμεντ τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τα κομματικά στελέχη. Αλλά αυτό η πολιτική ηγεσία της χώρας αργεί να το αντιληφθεί, ή δεν το αντιλαμβάνεται ποτέ. .
Το άρθρο του Χάμπαρντ δημοσιεύθηκε την περασμένη Τρίτη 14 Ιουλίου 2015 (http://www.insidethegames.biz/articles/1028700/) με τίτλο “Θα μπορούσε η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, ο σωτήρας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 να έχει σώσει την Ελλάδα, από την Οικονομική κρίση; ”
Αναφέρεται παραστατικά στη σημερινή κατάσταση της χώρας : “Οι Έλληνες, έχουν μια κοινή λέξη με εμάς : Chaos” και σημειώνει ότι “ η θρυμματισμένη οικονομία της χώρας ταλαντεύεται επικίνδυνα, στην πορεία της προς την άβυσσο και απειλεί τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη”.
Με ένα ευρηματικό τρόπο συνδέει -τηρουμένων των αναλογιών προφανώς- την σημερινή Ελλάδα με το 2004 .”Υπήρξε και τότε κάποιο χάος στην προετοιμασία των Αγώνων ακριβώς όπως και σήμερα, που η κοινωνική και οικονομική κρίση βαθαίνει”. Αλλά “το Έθνος που γέννησε τα Ολυμπιακά ιδεώδη κατάφερε, κυριολεκτικά στο παρά πέντε, να γιορτάσει τους πιο άρτιους και πετυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες” .
Συγκαταλέγοντας τον εαυτό του στους “φίλους της Ελλάδας, που θαυμάζουμε τα επιτεύγματα αυτής της καλλιεργημένης και φιλόξενης χώρας” σημειώνει ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα σήμερα είναι “μια άλλη Γιάννα Αγγελοπούλου, ή κατά προτίμηση την ίδια”.
Κανείς δεν ξέρει κατά πόσο η ισχυρή γυναίκα που δεν διέσωσε απλώς αλλά και οδήγησε στο θρίαμβο την ελληνική Ολυμπιάδα, θα μπορούσε να εμπλακεί στη αναστροφή της σημερινής κατάστασης- ή κάποιων τομέων της.
Αλλά για τον Χάμπαρντ είναι μια ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας.
Γενικότερα, αν αναλάμβαναν, ανιδιοτελώς, ισχυρές προσωπικότητες της πραγματικής οικονομίας ή της επιχειρηματικής τάξης να αναμορφώσουν την οικονομία , τη διοίκηση, την αναπτυξιακή διαδικασία δεν θα είχε περισσότερες πιθανότητες η χώρα να βγει από την κρίση;
Ο πεπειραμένος Βρετανός δημοσιογράφος έμπειρος το πιστέυε ι και για να στηρίξει το συλλογισμό του , αναφέρεται στα γεγονότα του 1997-2000.
-“Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, κέρδισε για την Ελλάδα τους Αγώνες του 2004 και όταν η χώρα απειλήθηκε ότι θα της πάρουν πίσω την ανάθεση, επειδή ήταν πολύ πίσω οι προετοιμασίες για την ομαλή διεξαγωγή τους, επέστρεψε ώστε να διασώσει τους Αγώνες και το γόητρο της χώρας της”.
Ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του από τις συναντήσεις του με την κυρία εκείνη την περίοδο : “Τη συνάντησα για πρώτη φορά όταν στρατολογήθηκε για να ηγηθεί της διεκδίκησης των Αγώνων, που τελικά κέρδισε, κάτω από τη μύτη της γέρικης ιταλικής αλεπούς, του δόκτορα Πρίμο Νεμπιόλο”.
Και συνεχίζει : “Εντυπωσιάστηκα τότε, αλλά με εντυπωσίασε ακόμη περισσότερο, όταν επέστρεψε. Η Ελληνική Κυβέρνηση που την είχε ουσιαστικά αποπέμψει, την επανέφερε, όταν αντιλήφθηκε ότι με το λάθος που έκανε, οδηγούσε την προετοιμασία σε βέβαιη καταστροφή. Ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ, είχε προειδοποιήσει ότι η Αθήνα θα μπορούσε να χάσει τους Αγώνες, αν οι Οργανωτές και η Κυβέρνηση δεν δρούσαν άμεσα”.
Ο Χάμπαρντ δείχνει να ξέρει καλά και τα ελληνικά πράγματα. “ Η κυρία Αγγελοπούλου, η εκατομμυριούχος με το κατάμαυρο μαλλί, πρώην βουλευτής και δικηγόρος είχε πεταχτεί στον κάλαθο απορριμμάτων, επειδή η δημοτικότητά της την καθιστούσε επικίνδυνο πολιτικό αντίπαλο. Αλλά ανεκλήθη ταχέως, όταν βγήκε από την Ολυμπιακή Επιτροπή η κίτρινη κάρτα, που με την παρουσία της υπήρξε γρήγορα πράσινο φως”.
“Αν η κυρία Α είχε μπει στην πολιτική…”
Εξίσου καλά ξέρει και τα παρασκήνια εκείνης της περιόδου και τα περιγράφει γλαφυρά. : “Χέρια χτύπησαν στο τραπέζι, κεφάλια συγκρούστηκαν και η κυρία Αγγελοπούλου, που κρατούσε μια πιο άσχημη τσάντα από αυτήν που κρατούσε συνήθως η Μάργκαρετ Θάτσερ, έβαλε τα δυνατά της, για να ξεπεράσει αυτό που θα ήταν η μεγαλύτερη ταπείνωση στην ιστορία του Ελληνικού έθνους”.
Στο άρθρο τονίζει ιδιαίτερα την ματιά της στα πράγματα. “‘Είμαι μια υπερήφανη Ελληνίδα και ήμουν αποφασισμένη να δω τη χώρα μου να αλλάζει, χάρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες”, μου είπε κάποτε. “Δεν έχω μαγικές ικανότητες, απλώς δούλεψα σκληρά. Όλα έγιναν επαγγελματικά. Αυτός ήταν ο στόχος μου, πάντοτε”.
“Σκέφτομαι”, συνεχίζει ο Χάμπαρντ, “ότι αν η δεξιάς απόκλισης κυρία Α, είχε επιστρέψει στην πολιτική μετά τους Ολυμπιακούς, ίσως η Ελλάδα είχε ένα διαφορετικό μέλλον σήμερα. Υπηρχαν εκτιμήσεις ότι θα μπορούσε να είναι η επόμενη Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και ίσως αυτό οδηγούσε στην ανέλιξή της σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιός ξέρει;”.
Η απαρίθμηση των γνώσεων του για την ελληνική πολιτική σκηνή συνεχίζεται με την αναφορά τους στις δηλώσεις της Γιάννας Αγγελοπούλου εν όψει του ενδεχομένου να προκύψει κυβέρνηση της Αριστεράς με τον Αλέξη Τσίπρα . Ο ίδιος φαίνεται να κατανοεί τις θέσεις αυτής της κυβέρνησης και γράφει: “Πολλές χώρες του κόσμου αθετούν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, και πολλοί άνθρωποι παγκοσμίως δουλεύουν λιγότερο από τους Έλληνες, αλλά εμείς δείχνουμε μόνο αυτούς”.
“Ένα ευρώ παραπάνω και θα μας κρεμάσουν όλους”.
Ο Χάμπαρντ σταχυολογεί επίσης από όσα είπε η Αγγελοπούλου : “ Εγώ ξέρω και έχω δει μια διαφορετική Ελλάδα. Την Ελλάδα που ηγήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πρόθυμη να κάνει θυσίες για να φτάσει και να ξεπεράσει τα διεθνή στάνταρτ. Ως σύμβουλος φοιτητών στο Clinton Global Initiative University, έχω δει από πρώτο χέρι την ενεργητικότητα και τις δυνατότητες των Ελλήνων φοιτητών”.
Φαίνεται επίσης να έχει μελετήσει καλά το μπεστ-σέλερ της “Το Ελληνικό δράμα μου”, όπου περιγράφει τα όσα έκανε ως Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής και κλείσει το άρθρο με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: “Αν ήμουν η “σκύλα” των Ολυμπιακών Αγώνων, εκείνο τον καιρό, ήταν επειδή δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να γίνουν πράγματα με ένα ρυθμό που δεν είναι συνηθισμένος στη χώρα μου. Ένας απαράβατος κανόνας είχε πάντα προτεραιότητα. Μη βγείτε από τον Προϋπολογισμό. Ένα ευρώ παραπάνω και θα μας κρεμάσουν όλους”.
ΥΓ. Δέκα χρόνια μετά των διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ένας ανεξάρτητος φορέας – το ΙΟΒΕ , υπο την εποπτεία του καθηγητή Νίκου Βέττα, και οικονομική στήριξη της οικογένειας Αγγελοπούλου- μελέτησε με επιστημονικό τρόπο και ντοκουμένα το αποτύπωμα της Ολυμπιάδας και κατέληξε στο συμπέρασμα οτι οι Ολυμπιακοί Άγώνες ωφέλησαν τη χώρα-παρ’ οτι η επιτυχία τους δεν αξιοποιήθηκε απο τις κυβερνήσεις.
Η μελέτη διατίθεται στον ιστότοπο του Ιδρύματος (http://www.iobe.gr)
