Του Στέφανου Φουρτουνίδη
Στο Σάκη Τόδουλο
Έφυγε ο Αδελφός σου, ο Μίκης.
Κοιμήθηκε ψιθυρίζοντας το «Τραγούδι της Γης»:
«Πριν τελικά τυλιχτώ στο χάος,
ένα “γειά σου” θα πω στη ζωή».
Εσύ, καθώς το ΄ξερες από καιρό,
έκλεισες τα παραθυρόφυλλα.
Για να μην τυφλωθείς απ’ τον Ήλιο του,
που σμιλεύει αδιάκοπα τον βράχο
του τόπου μας,
Για να μην ακούσεις τα τζιτζίκια
του Φιλοπάππου,
να πολιορκούν εκκωφαντικά
την Έξοδο του,
Για να μην μυρίσεις
τους βασιλικούς
που στρώθηκαν στο πέρασμά του
σαν από χρόνους αρχαίους.
Ξέρω ότι πονάς,
και το δάκρυ σου,
κρύβεται στο σκοτάδι.
Μέσα σου το γνωρίζεις εσύ καλά!
Πως ο Διόνυσος θα μεταμορφωθεί και πάλι!
μα κι η εντολή που σου ‘δωσε,
πρέπει να εκπληρωθεί!
Γιατί Εσένα καλούσε ως Αδελφό του!
Αθήνα, 3 ΙΧ 2021