Toυ Γ. Λακόπουλου
Πρώτα ήταν ο -αποτυχημένος ως υπουργός και γραμματέας-Π. Σκουρλέτης. Από τις δημόσιες τοποθετήσεις του δεν προκύπτει τι ακριβώς θέλει, πέραν της θολούρας για «αριστερό ΣΥΡΙΖΑ», κατά προτίμηση περίκλειστο. Αλλά από τις παρασκηνιακές συμπεριφορές του είναι προφανές ότι αυτό που τον ενδιαφέρει κυρίως είναι να «σκίσει τον Τσίπρα».
Μετα ήλθε ο συγκροτημένος -και επιτυχημένος ως υπουργός- φραξιάρχης Ευκλείδης Τσακαλώτος που δεν έχει διαφωνίες επί της πολιτικής με τον Τσίπρα, αλλά τον βρίσκει πολύ αρχηγικό και λιγότερο αριστερό από τον ίδιο- που δεν του αρέσουν οι κεντροαριστερές μετακινήσεις.
Ακολούθησε ο ανερμάτιστος Κοντονής που συνεχίζει να εξευτελίζεται δημοσίως- ως νομικός και ως πολιτικός -απολαμβάνοντας τα δέκα λεπτά δημοσιότητας που του παραχωρούν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ για να αυτοξεκατινιάζεται, συκοφαντώντας -πλέον- το πρώην κόμμα του.
Τώρα εμφανίζεται ο Σωτήρης Βαλντέν. Ευγενής και αξιοπρεπής ως άνθρωπος μετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ δια της «Γέφυρας», όπως παρουσιάζονται οι «Σημιτικοί» που δεν πήραν τον δρόμο προς τον Μητσοτάκη, αλλά συγκρότησαν μια ιδιαίτερη αποικία στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι σίγουρα καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ας το αφήσουμε.
Με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» επαναλαμβάνει τις χιλιοδιατυπωμένες απόψεις του και την ιδιαίτερη οπτική του στα ελληνοτουρκικά. Γνωστά από την εποχή που ήταν συνομιλητής του Κ. Σημίτη.
Όποιος έχει γερά νεύρα να διαβάζει απόψεις που για να εμφανιστούν ως αντιπολεμικές αμφισβητούν τις «κόκκινες γραμμές» και που αν δεν ξέρεις ποιος τις διατυπώνει νομίζεις ότι έπεσες πάνω σε «Τζήμερο της Αριστεράς» – μπορεί να το δει εδώ.https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/264806_ti-epidiokoyme-me-tin-toyrkia
Δικαίωμά του ασφαλώς -αν και είναι αμφίβολο αν υπάρχει κόμμα που μπορεί να δεχθεί στις γραμμές του κάποιον με τις θεωρίες Βαλντέν. Πλην ΣΥΡΙΖΑ φυσικά που δεν εννοεί να απωλέσει τον βαβυλωνιακό χαρακτήρα του. Και με όσα λέει ο Βαλντέν και με τα αντίθετα.Ας πούμε ότι κι αυτό μπορεί να το πάρει το ποτάμι.
Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως δεν παρατίθενται μόνο κατευναστικές κολοκυθοκορφάδες, όπως «να σταματήσουμε τις προσπάθειες «περικύκλωσης» της Τουρκίας με ανούσιες και προκλητικές κινήσεις και συμμαχίες (Ισραήλ, Ιράκ, Αρμενία, Κούρδοι κ.λπ.)”. Ή «να δείξουμε ευελιξία στο ζήτημα της ατζέντας του διαλόγου». Ο καθείς και η οπτική του. Το κόμμα του τι λέει έχει αξία.
Υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές για τις τρέχουσες θέσεις της κυβέρνησης για τα έξι μίλια, δια του Γεραπετρίτη, και του ΣΥΡΙΖΑ:
“Επιτέλους μια σαφής τοποθέτηση της κυβέρνησης που αποκλείει τη στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία (αφού ουδέποτε ετέθη ζήτημα παραβίασης των έξι μιλίων) και απαντά στην ανεύθυνη και δημαγωγική τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Συμβαίνει να έχει προηγηθεί η δημόσια τοποθέτηση Τσίπρα: «Να ασκήσει η χώρα βάσει διεθνούς δικαίου, το δικαίωμα της για επέκταση της κυριαρχίας της στα 12 ναυτικά μίλια, αρχικά στην Κρήτη και στη συνέχεια στην ανατολική Μεσόγειο.»
Με την πρόσθετη διευκρίνιση του ιδίου ότι είναι θέση που ενισχύει διαπραγματευτικά την κυβέρνηση-, κάτι που μόνο όποιος είναι στόκος, ή κακόπιστος, δεν καταλαβαίνει..
Είναι λοιπόν προφανές ότι υποκύπτει σε διπλό κομματικό ατόπημα. Πρώτα συντάσσεται με μια αμφιλεγόμενη τουλάχιστον κυβερνητική θέση. Δεύτερο αποδοκιμάζει ευθέως το κόμμα του εμμέσως και τον πρόεδρό του. Και επειδή ως πρόεδρος κόμματος το εκφράζει πιο έγκυρα και επίσημα από κάθε άλλο ο αρθρογράφος διαχωρίζει τη θέση του και βάλλει κατά του κόμματος στο οποίο λέει ότι ανήκει.
Πέρασαν κάποια 24ωρα και ο Βαλντέν- που έχει κάθε δικαίωμα ο άνθρωπος να λέει ό,τι θέλει και ορισμένα μπορεί να είναι και συζητήσιμα- παραμένει μέλος του κόμματός του οποίου τις τοποθετήσεις θεωρεί δημαγωγικές και διαφοροποιείται. Ούτε καν μια ανακοίνωση του τύπου «είναι προσωπικές απόψεις» ακολούθησε.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Είτε η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που διατύπωσε ο Τσίπρας, είτε αυτή που αναδιατύπωσε ο Βαλντέν.
Είτε ο Βαλντέν είναι μέλος του κόμματος και ως εκ του αποδέχεται τις θέσεις του σε μείζονα θέματα, είτε θεωρεί ότι δεν τον δεσμεύει η η ιδιότητα του μέλους και δεν πρέπει να την έχει. Είτε παραιτούμενος, είτε απομακρυνόμενος.
Ετσι λειτουργούν τα σοβαρά κόμματα που δεν κοροϊδεύουν τους πολίτες.
Αν στην Κουμουνδούρου θέλουν να παίζουν τις κουμπάρες μεταξύ τους, δικό τους θέμα. Αν θέλουν να βάζουν το κεφάλι στην άμμο, ουδείς θα τους εμποδίσει. Αλλά αν ο Τσίπρας δεν αποσαφηνίσει εμπράκτως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι πολιτικό κόμμα με δομή και διακριτές πολιτικές θέσεις και όχι λέσχη συζητήσεων, ή σεμινάριο, ο δρόμος προς την διακυβέρνηση στενεύει και τελικά θα κλείσει. Κοντά στο νου κι η γνώση.
