Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν ήταν άλλος, η ερμηνεία θα ήταν προφανής: ο υπουργός Εξωτερικών προειδοποιεί τον Πρωθυπουργό να μην διανοηθεί ότι θα προχωρήσει σε συμφωνίες στα ελληνοτουρκικά, χωρίς νέα λαϊκή εντολή. Επειδή είναι ο Δένδιας, το πιθανότερο είναι ότι το Μέγαρο Μαξίμου του ανέθεσε μια νέα αποστολή.
Στα δημοκρατικά κόμματα υπάρχει κάποιος που συσπειρώνει όσους αντιτίθενται στην ηγεσία – με στόχο να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη…
Με άλλα λόγια, οι επικεφαλής των κομμάτων έχουν τους δελφίνους τους.
Μάλιστα, όσο πιο ισχυρός είναι ο αρχηγός, τόσο περισσότεροι οι δελφίνοι -και όχι το αντίθετο.
Στη ΝΔ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε τον Αβέρωφ και τον Ράλλη. Ο Κώστας Μητσοτάκης τον Σαμαρά και τον Έβερτ. Ο νεότερος Καραμανλής τη Ντόρα και τον Σαμαρά.
Στο ΠΑΣΟΚ τον Ανδρέα Παπανδρέου ήθελαν να διαδεχθούν, ο Σημίτης, ο Γεννηματάς, ο Αρσένης και ο Άκης. Τον Σημίτη ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος.
Περιέργως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρότι είναι αδύναμος αρχηγός, δελφίνος που να διεκδικεί τη θέση του δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πλην ίσως του Άδωνι Γεωργιάδη…
Ο Νίκος Δένδιας; Ανέκδοτα θα λέμε τώρα; Η διάθεση των «Καραμανλικών» να συσπειρωθούν δίπλα του, έχει μετατραπεί ήδη σε απογοήτευση.
Ο 63χρονος δικηγόρος από την Κέρκυρα φάνηκε κάποια στιγμή να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο, ως αντισυσπείρωση στην οικογένεια Μητσοτάκη.
Αλλά, στην πορεία εξελίχθηκε σε κάτι ανάμεσα σε βουβό πρόσωπο και υπηρεσιακό υπουργό Εξωτερικών -με αρμοδιότητες και ανάστημα οιωνεί υφυπουργού περισσότερο.
Ακόμη και όταν διεκδίκησε φωτοστέφανο στην αψιμαχία με το Τσαβούσογλου τον περασμένο Απρίλιο, από το Μέγαρο Μαξίμου του έβαλαν πιπέρι:
-Διέρρευσαν ότι «ενήργησε με οδηγίες Μητσοτάκη» – και τη θερμή παράκληση να επιστρέψει τις δάφνες στον δικαιούχο.
Είναι ο πρώτος επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας που δεν έχει τον πρώτο λόγο στην εξωτερική πολιτική απέναντι στον Πρωθυπουργό.
Απουσιάζει από κρίσιμες εξελίξεις -και συναντήσεις- υποβαθμίζεται ακόμη και στο πρωτόκολλο, δεν έχει αποκλειστικά δικαιώματα διοίκησης του υπουργείου του και ωθείται έξω από τον κεντρικό ρου της Ιστορίας.
Σχεδόν τρία χρόνια δεν έχει καταγραφεί διαμαρτυρία του, νύξη παραίτησης, διεκδίκηση του ζωτικού πολιτικού χώρου που του ανήκει στη διακυβέρνηση.
Ο Σαμαράς, Κοτζιάς, η Ντόρα, ο Γ. Παπανδρέου, είχαν κεντρική ευθύνη στους χειρισμούς και οι πρωθυπουργοί τους την αναγνώριζαν- και τους είχαν δίπλα τους.
Ο Δένδιας μίλησε -μετά την περιθωριοποίησή του στο Ουκρανικό και τον Βόσπορο- για να διατυπώσει μια περίεργη θεωρία.
«Θα είναι αντισυνταγματικό να μην πάμε σε εκλογές αν προκύψει κάτι έκτακτο».
Το Σύνταγμα δεν αναφέρεται σε «κάτι έκτακτο».
Ρητά -στο άρθρο 41- η Βουλή διαλύεται με πρωθυπουργική πρωτοβουλία «για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».
Αν ήταν άλλος, η ερμηνεία θα ήταν προφανής: ο υπουργός Εξωτερικών προειδοποιεί τον Πρωθυπουργό να μην διανοηθεί ότι θα προχωρήσει σε συμφωνίες στα ελληνοτουρκικά, χωρίς νέα λαϊκή εντολή.
Επειδή είναι ο Δένδιας, το πιθανότερο είναι ότι το Μέγαρο Μαξίμου τού ανέθεσε μια νέα αποστολή:
Να κάνει τον λαγό…
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
