Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η ακροδεξιά ρητορική «εθνικοποίησης» του μεταναστευτικού από τον Μηταράκη, είναι γνήσιο υποσύνολο του πρωθυπουργικού βερμπαλισμού, που εξωραΐζει -και σ’ αυτό το θέμα- την άσφαιρη καταδίκη του Ερντογάν από τη Δύση.
Η αερομαχία Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Πράγα, προβλήθηκε δεόντως από τα ελληνικά μίντια.
Σωστά. Σκέπασε όμως, πάλι, τα επαναλαμβανόμενα κυβερνητικά λάθη, κατά την τοποθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο διεθνές πλαίσιο.
Το ένα αναδείχθηκε με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, εκεί τριγύρω. Παρότι δευτεραγωνιστής εκ των πραγμάτων, πήρε το ψωμί από το χέρι του Πρωθυπουργού με μια απλή πρόταση: κυρώσεις στην Τουρκία.
Αυτή η αξίωση εκθέτει την κυβέρνηση. Αντί να τις ζητήσει -δια του βέτο- στα υπερεθνικά όργανα , «ξεπλένει» διαρκώς την υποκρισία Ευρώπης, ΝΑΤΟ και Αμερικανών, εκφράζοντας ικανοποίηση, γιατί «δίνουν ηχηρά χαστούκια» στον Ερντογάν.
Του κάνουν τα μούτρα κρέας. Κανείς δεν επιβάλει κάτι που να τον πονάει. Αντίθετα η επωδός είναι «βρείτε τα». Πραγματική στήριξη, δεν το λες.
Από το μέγαρο Μαξίμου έβαλαν τον Οικονόμου να πει ότι «δεν φτάνουν οι δηλώσεις στο εξωτερικό» από τον Τσίπρα.
Τι ζητάει; «Να είναι περισσότερο προσεκτικοί, ο ίδιος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην τουρκική προπαγάνδα εις βάρος της Ελλάδας, όσον αφορά ζητήματα όπως το προσφυγικό».
Έτσι περνάμε στο δεύτερο κυβερνητικό λάθος στη διεθνή σκηνή και μπαίνει στην εικόνα η καρτουνίστικη φιγούρα του Νότη Μηταράκη, που διολίσθησε ξανά στη μικροπρέπεια.
Μετά την αποκάλυψη ότι το βίντεο για το τουρκικό Λιμενικό που ανέβασε ήταν μπαγιάτικο, μίλησε για «Έλληνες δημοσιογράφους της Αριστεράς που καταφέρονται κατά της ίδιας τους της χώρας». Κάτι ανάλογο εννοούσε και ο Οικονόμου.
Νύξεις… προδοσίας για δημοσιογράφους και την Αριστερά, από ένα τύπο χωμένο στα σκάνδαλα και δακτυλοδεικτούμενο από κοινοτικό όργανα, παγκόσμια ΜΜΕ και διεθνείς οργανώσεις, για την παράνομη συμπεριφορά του προς τους πρόσφυγες, είναι θράσος.
Οι τραγωδίες που προκάλεσαν οι Τούρκοι λαθρέμποροι στη Λέσβο και τα Κύθηρα, δεν τον ευαισθητοποίησαν.
Παραμένει ο μπροστινός της κυβερνητικής αντίληψης που απέτυχε να επιβάλει τις λύσεις στο μεταναστευτικό ως συλλογική Ευρωπαϊκή υποχρέωση.
Αρχίζει από τη «φύλαξη των συνόρων» και τελειώνει στην κατασκευή «υποδομών φιλοξενίας», αρκούμενη στα κονδύλια που κατευθύνονται, αδιαφανώς, σε φίλιους εργολάβους.
Κτίζει στα νησιά «κουτιά» εγκλωβισμού των μεταναστών που θέλουν να φτάσουν σε άλλες χώρες και εγκλωβίζει το μεταναστευτικό σε ελληνοτουρκική διένεξη.
Η ακροδεξιά ρητορική «εθνικοποίησης» του μεταναστευτικού από τον Μηταράκη, είναι γνήσιο υποσύνολο του πρωθυπουργικού βερμπαλισμού, που εξωραΐζει -και σ’ αυτό το θέμα- την άσφαιρη καταδίκη του Ερντογάν από τη Δύση.
Μετά τη διπλή τραγωδία ο Μητσοτάκης έκανε μια επιμνημόσυνη δήλωση στην Πράγα, με αοριστίες και ευχολόγια για την Ευρωπαϊκή διάσταση.
Σ΄ αυτό το φόντο, η αναλγησία του Μηταράκη -που μετά την Αριστερά έδειξε σχεδόν… θριαμβευτικά προς την Τουρκία- επιβεβαιώνει ότι ως πολιτικός είναι ο ίδιος τραγωδία.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
