Του Γ. Λακόπουλου
Τώρα που οι υποκριτές της πολιτικής σύλησαν ό,τι μπόρεσαν από τη συγκίνηση που προκάλεσε ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά και τα έπεα πτερόεντα από τους χειροτέρους πολέμιους της πολιτικής παρουσίας της χάθηκαν, ας ανοίξουμε λίγο την εικόνα.
Η μετά θάνατον απόδοση τιμών για την πολιτική της αείμνηστης πρόεδρου του ΚΙΝΑΛ έφτασε ως το σημείο να της πιστωθούν τα πάντα από όσους δεν της αναγνώρισαν ποτέ τίποτε. Αλλά κάθε θαύμα τρεις μέρες.
Όσα και αν είπαν οι ρήτορες της ευκολίας και οι ψηφοθήρες κόλακες της μνήμη της, η εκλιπούσα πέρασε πλέον στην αρμοδιότητα της Ιστορίας. Που δεν επηρεάζεται από εφήμερες μεγαλοστομίες, αλλά θα ζυγίσει τις διαδρομές των δημοσίων προσώπων με το δικό της μέτρο.
Αυτό που έχει σημασία στο παράδειγμα της, δεν είναι ούτε η επίδραση την πολιτική, ούτε το κόμμα της και οι επαμφοτερίζουσες ενίοτε επιλογές της.
Από το ίδιο κόμμα -που επί των ημερών της διπλασιάσθηκε- έλαβε επιβράβευση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και υποψήφιου προέδρου, ένας πολιτικός που τελεί υπό ποινική δίωξη για δωροδοκία και έχει στην καμπούρα του το διασυρμό των οροθετικών γυναικών.
Εμφανίζεται ως ένας υποψήφιος που το χρεοκόπησε και το διέσπασε, αφού στο όνομά του έσυρε τη χώρα σε οικονομικό έλεγχο.
Η μνήμη της Γεννηματά δεν είναι κολυμβήθρα για κανέναν. Ας αφήσουμε λοιπόν στη άκρη τον λωτό.
Η μέγιστη συνεισφορά της Φώφης είναι αυτό που πρόσφερε στις άλλες Φώφες: το μήνυμα ότι μπροστά στον καρκίνο δεν τα παρατάμε. Της πιστώθηκε από όλες τις πλευρές και το άξιζε.
Αυτό που δεν αξίζει σε κάποιους άλλους είναι να θυμούνται αυτό το μήνυμα μόνο αν πρόκειται για κάποιον επώνυμο που θα απασχολήσει την επικαιρότητα-, οπότε σπεύδουν σαν μαϊντανοί να επωφεληθούν από τη δημοσιότητα.
Για τη Φώφη Γεννηματά -που ορισμένοι υμνολογήσαν προσχηματικά και άλλοι για λάθος λόγους- πάλι με εξαίρεση τον Σημίτη, που όπως και στο θάνατο Τσοχατζόπουλου επέδειξε σοβαρότητα, αστική αγωγή και αξιοπρέπεια- αυτό που την ανέδειξε σε πρωταγωνίστρια είναι ότι εκπροσώπησε αυτές τις άλλες Φώφες που χτύπησε ο καρκίνος.
Είναι οι ανώνυμες γυναίκες της διπλανής πόρτας με μικρά παιδιά για τα οποία πασχίζουν να κερδίσουν ακόμη μια μέρα ζωής. Σφίγγουν δόντια για να έχουν τα παιδιά τους άλλη μια μέρα τη μητρική παρουσία.
Πηγαίνουν στη δουλειά, τα φέρνουν βόλτα στο σπίτι, κρατάνε ζωντανή την κοινωνική παρουσία της οικογένειάς. Αγόγγυστα.
Παρότι τα τελευταία χρόνια η κρατική και ιδιωτική στήριξη τους είναι ισχυρή, στον ιδιωτικό τους βίο συχνά δεν έχουν ποιος να τις στηρίξει παρά τη μοναξιά τους.
Ακολουθούν απελπισμένα τις θεραπείες τους, ακόμη και όταν η περισσότερο εξευτελίζουν παρά θεραπεύουν, με την ελπίδα να κερδίζουν λίγο χρόνο.
Είναι οι “γυναίκες -κουράγιο”, που μόλις άρχισαν να απολαμβάνουν τη μητρότητά, τους έβαλε στο σημάδι η μοίρα και απειλεί, εκτός από τις ίδιες, τα παιδιά τους.
Το κράτος, τα κόμματα, οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ που μίλησαν για τη Φώφη θα συνεισφέρουν αληθώς αν συνεχίσουν να αναφέρονται και στις γυναίκες που δεν προσφέρονται για τηλεθέαση και ψήφους.
Κάθε γυναίκα που βιώνει τον καρκίνο είναι μια Φώφη Γεννηματά. Χρειάζεται ενημέρωση, θεραπεία, ψυχολογική στήριξη- και πριν από αυτά χρειάσθηκε πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση που δεν είχε πάντα.
Σαν την επώνυμη Φώφη αυτές οι ανώνυμες γυναίκες είναι μαχήτριες, επικρατούν στη μάχη και συχνά την κερδίζουν ολοκληρωτικά στο τέλος.
Αλλά ακόμη και όταν μετά τις μάχες καταλήγουν ηττημένες το παράδειγμα τους στον μικρόκοσμό τους, είναι εξ ίσου φωτεινό με το υπόδειγμα που αναδύεται από την περίπτωση της κόρης του Γιώργου και της Κάτιας Γεννηματά.
Ας πάρουν λοιπόν μαζί τους τη σύντομη φλυαρία τους για τη Γεννηματά όσοι μπήκαν στη μέση για να εξασφαλίσουν δημοσιότητα με αγιοποιήσεις που δεν πίστευαν.
Ο δρόμος της θεραπείας από τον καρκίνο είναι μακρύς, επώδυνος και εδράζεται πρωτίστως στη βούληση που έχουν οι γυναίκες που τον ακολουθούν.
Σ’ αυτές -περίπου έξι χιλιάδες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού αυτή την ώρα στην Ελλάδα- πρόσφερε η Φώφη Γεννηματά. ¨Όσα ακουσθήκαν για την προσφορά της στην πολιτική και στο ΠΑΣΟΚ, μάλλον σκιάζουν παρά αναδεικνύουν το παράδειγμά της.
Η Φώφη άφησε πίσω της τον μέγιστο βαθμό προσφοράς στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σε ένα πρόβλημα που την σημαδεύει. ¨¨’Οσοι την αναγορεύσαν σε αναντικατάστατη αρχηγό κόμματος, ενώ ως τότε μηχανεύονταν πώς θα την ξηλώσουν, τι θα αφήσουν;
