Του Γ. Λακόπουλου
Τα ονόματα του τίτλου είναι δημοσιογραφικό τρικ για την πρόκληση ενδιαφέροντος στο άρθρο. Χρησιμοποιούνται ενδεικτικά.
Υπάρχουν πολλοί ακόμη που μπορούν να δώσουν νόημα στη διεύρυνση του ΣΎΡΙΖΑ -ΠΣ, όπως υπάρχουν και πολλοί εντός του έχουν προφίλ συμβατό με την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης.
Για την οποία υπάρχουν ο επικεφαλής και η πολιτική πρόταση, αλλά λείπει πολιτικό προσωπικό.
Σήμερα όσοι προβάλλονται ως φορείς υλοποίησης της πολιτικής αλλαγής που θα φέρει στην πρώτη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την προοδευτική κυβέρνηση-αυτοί δεν είναι οι στόχοι;- δεν επαρκούν. Ορισμένοι μάλιστα είναι ανασταλτικοί παράγοντες.
Σε κάθε περίπτωση η διεύρυνση πρέπει να εντατικοποιηθεί, έστω τώρα, για να διαμορφωθεί δίπλα στον Τσίπρα πειστική κυβερνώσα ομάδα.
Είναι κοινό μυστικό από το 2019 ότι αυτοί που την παρεμποδίζουν βρίσκονται στην Κουμουνδούρου και στη Βουλή με ρόλους κατ’ απονομήν.
Ορισμένοι δεν δίστασαν να διακηρύξουν στις πρόσφατες συνεδριάσεις ότι “αρκετά με τη διεύρυνση”. Είναι αυτοί που θα την υπονομεύσουν πάλι -και εν μέρει το έκαναν ήδη πετσοκόβοντας την πρόταση Τσίπρα για 150 συνέδρους εκ προσωπικοτήτων.
Οι κλειστές πόρτες και η διεύρυνση
Για να γίνει αντιληπτό -στην ηγεσία- πώς ακριβώς το κάνουν- εκτός από την τοποθέτηση δικών τους σε καίρια οργανωτικά αξιώματα και άλλες γραφειοκρατικές μεθοδεύσεις- να θυμηθούμε ένα πραγματικό περιστατικό:
Το περασμένο καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ τίμησε τη μνήμη του Γιάννη Μπάνια στον τόπο καταγωγής του-τους Μελισσουργούς Άρτας.
Ήταν εκεί η αφρόκρεμα της Κουμουνδούρου: Βούτσης, Φίλης, Δρίτσας, Φλαμπουράρης, Γεροβασίλη και πολλοί ακόμη. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής ήταν κεντρικός ομιλητής σε ένα μάλλον ισχνό ακροατήριο. Σε μια παραδοσιακά δημοκρατική περιοχή, με ανθούσα Αριστερά στο παρελθόν.
Συμβαίνει από τον ίδιο χώρο να κατάγεται και ο Δημήτρης Τσοβόλας, ακέραιος πολιτικός με αγωνιστική διαδρομή και προσωποποίηση συμβολισμών που έχει ανάγκη σήμερα η πολιτική δράση για την αντικατάσταση του Νεομητσοτακισμού από προοδευτική κυβέρνηση.
Ωστόσο ούτε οι πρωτοκλασάτοι Συριζαίοι ούτε οι τοπικοί εκπρόσωποί τους τον κάλεσαν. Ήταν αποκλεισμός συνδυασμένος με τη μικροψυχία του φόβου ότι θα τους επισκίαζε, ως ντόπιος, πρώην υπουργός και αρχηγός κόμματος .
Δεν ξέρουμε αν στον Τσοβόλα έλλειψε η εκδήλωση για τον φίλο του Μπανιά, σίγουρα όμως ο Τσοβόλας έλειψε από την εκδήλωση.
Το περιστατικό είναι case study. Δείχνει γιατί απέτυχε η διεύρυνση και γιατί θα ξανα-αποτύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ πάει σε ένα συνέδριο μηχανισμών. Με δυο-τρεις δεκάδες χιλιάδες μέλη και τη κοινωνία απούσα.
Όπως έκλεισαν τις πόρτες στον Τσοβόλα, τις έκλεισαν στον Μόσιαλο όταν προσφέρθηκε να τροφοδοτήσει την πολιτική τους στην πανδημία, στέλνοντάς τον να κάνει το βουβό μέλος σε μια πολυμελή επιτροπή.
Έτσι την κλείνουν στον Πανούση επειδή η εφημερίδα με την οποία συνεργάζονταν ως υπουργός του Τσίπρα, έκανε πρώτο θέμα ένα άρθρο του που ενοχλούσε τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και ένας αξιωματούχος της εποχής έπαιζε παιχνίδια κυριαρχίας.
Τις κλείνουν στον Κοτζιά, που σήκωσε το βάρος των Πρεσπών, επικαλούμενοι τις “ιδιοτροπίες” του, αλλά στην πραγματικότητα γιατί εκπροσωπεί την πάγια αντίθεση του δημοκρατικού χώρου στην θαλπωρή που βρήκε ο Καμμένος-ακόμη και όταν η “χρησιμότητα” του εξέλιπε από τον Αύγουστο του 2018.
Δεν ενδιαφέρονται για τον Νίκο Χριστοδουλάκη, που αναγκάσθηκε σε αυτοπεριορισμό για την υγεία του, αλλά η συγκροτημένη παρουσία του καλύπτει τα κενά τους.
Χρειάζονται στην μαρκίζα νέα ονόματα
Δεν ξέρουμε αν ο Τσοβόλας, ο Πανούσης, ο Κοτζιάς , Ο Χριστοδουλάκης και ο Μόσιαλος ενδιαφέρονται να ενταθούν στις διαδικασίες της διεύρυνση τη ΣΤΡΙΖΑ-ΠΣ.
Οι περιπτώσεις τους απλώς είναι τα παραδείγματα που ίσως αφυπνίσουν την ομάδα που συνεπικουρεί τον Τσίπρα στο κόμμα. Ώστε να μην επιτρέψει στον γραμματέα Τζανακόπουλο, όπως επέτρεψε στον γραμματέα Σκουρλέτη συρρίκνωση της πολιτικής και κοινωνικής διεύρυνσης.
Σε σύμπραξη με την ομάδα Τσακαλώτου και τον φόβο ότι αν πετύχει θα ακολουθήσει αναπόφευκτα η μετεξέλιξη- την οποία επίσης κήρυξαν περαιωθείσα και ύποπτη ιδεολογικής “αλλοίωσης” στις πρόσφατες συνεδριάσεις.
Αυτό το κόμμα που έχει πράγματι απόθεμα στελεχών ικανό να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Άσχετα αν ενταφιάζονται για να φιγουράρουν στην επικαιρότητα βαρίδια και “καμένοι” πολιτικά.
Αλλά για να πάρει τα πάνω του δεν αρκεί το ιμπέριουμ Τσίπρα. Χρειάζονται δίπλα του Τσοβόλες, Πανούσηδες, Κοτζιάδες, Μόσιαλοι και Χριστοδουλάκηδες- στη θέση που έχουν ανθρωποδιώχτες.
Χρειάζονται στην μαρκίζα νέα ονόματα και στις πρώτες θέσεις δημοκρατικοί πολιτικοί με διαυγή διαδρομή και πολίτες με βαριά βιογραφικά, επαρκή δημοσία παρουσία και εμπροσθοβαρή κουλτούρα για να διεκδικήσει την κυβέρνηση.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει σαν στρείδι αφήνοντας απέξω ακόμη και τον “ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ”- και ό,τι υπάρχει πέρα από εκεί, η προσπάθεια είναι καταδικασμένη. Όσο και αν εκτραπεί το σύστημα Μητσοτάκη θα έχει κάποιους από την Κουμουνδούρου να τροφοδοτούν στην αναπαραγωγή του.
