Γράφει ο Απόστολος Αποστόλου
Στο ερώτημα που θέτουν τα πληρωμένα κανάλια από τη λίστα Πέτσα αν ο κ. Μητσοτάκης θα συγκυβερνήσει η απάντηση είναι όχι. Και αυτό γιατί οι Βουρβόνοι, οι Αψβούργοι, οι Ρωμανόφ, δεν συγκυβερνούν. Επομένως τα κανάλια καλλιεργούν μια φλυαρία η οποία «περιλαμβάνει τα πάντα χωρίς να ιδιοποιείται ένα αντικείμενο» όπως έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο. Η μιντιακή φλυαρία καλύπτει την αναξιοπιστία των δημοσιογράφων και των δημοσκόπων. Η μάχη έχει κερδηθεί αλλά δεν είναι στο πλάι του κ. Μητσοτάκη. Καμιά δυναμική αυτοδυναμίας της ΝΔ δεν θα αναδειχθεί ούτε στις πρώτες, ούτε στις δεύτερες εκλογές, τα όσα λένε οι δημοσκόποι αποτελούν αποκριάτικους χαρταετούς.
Ο κ. Μητσοτάκης (ως άλλος Λουδοβίκος ΙΕ’, ή ως Λουδοβίκος ΙΣΤ’) με τον προκλητικό και προκαταβολικό ελιτισμό του, με την τάση του για προβολή ανύπαρκτων θριάμβων (ένα χαρακτηριστικό που διέθεταν οι φθίνουσες απολυταρχίες) και με τις δοξαστικές και υμνολογικές ωδές των εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων (και τη δύναμή που διαθέτουν εκείνα στον παραμορφωτικό καθρέφτη της πραγματικότητας) είναι βέβαιο πως δεν είναι στις επιθυμίες του η συγκυβέρνηση.
Πιστεύει ότι η «αιρετή Μοναρχία» με την υπερ-συσσώρευση των εξουσιών αποτελεί το καλύτερο πολίτευμα. Ο ίδιο υπερασπιστής μιας μανιχαϊκής, οπορτουνιστικής ιδεολογίας του κυρίαρχου, αρνείται οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας η οποία εκ των πραγμάτων θα του απαιτήσει παραχωρήσεις. (Παράδειγμα η πρόταση Ν. Ανδρουλάκη). Πως λοιπόν μπορεί να συγκυβερνήσει; Άστοχη η φλυαρία των καναλιών που παρουσιάζουν κάτι (τη συνεργασία) σαν κάτι άλλο (αναγκαιότητα της συνεργασία από το γεγονός ότι η ΝΔ δεν μπορεί να αποκτήσει ποτέ αυτοδυναμία) και αυτό γιατί η φλυαρία ενέχει ουσιαστικά την πλάνη του θέματος συζήτησης και όπως έγραφε ο Μ. Χάιντεγκερ προσπερνά το επείγον του ζητήματος.
Ο αιρετός μονάρχης κ. Μητσοτάκης έχει άλλες δρομολογημένες διεκδικήσεις και άλλες ανηφορίζουσες φιλοδοξίες. Λέμε αιρετός μονάρχης γιατί ξεπερνά και την αιρετή μοναρχία η οποία έβαζε και νομικούς περιορισμούς. Αν μάλιστα ζούσε σήμερα ο δεξιός πολιτικός κοινωνιολόγος Ρ. Αρόν ο οποίος χαρακτήριζε την πέμπτη γαλλική δημοκρατία του Ντε Γκωλ «αιρετή Μοναρχία» θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος πως θα χαρακτήριζε την ελληνική κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη με τις παρασυνταγματικότητες και το παρακράτος των υποκλοπών;
Το ερώτημα λοιπόν περί συγκυβερνήσεως που προβάλλουν τα κανάλια αποτελεί ένα θόρυβο για να κρύψουν την ήττα που έρχεται στη Ν.Δ. Αφενός ο κ. Μητσοτάκης δεν διαθέτει μια ανεπτυγμένη κουλτούρα συγκυβέρνησης, (να θυμίσουμε ότι από τις 27 χώρες της ΕΕ οι 23 έχουν κυβερνήσεις συνεργασίας) επιπλέον θεωρεί (ο κ. Μητσοτάκης) ότι οι συγκυβερνήσεις έχουν ένα βραχύ βίο και ενέχουν την εσωτερική σύγκρουση των συμμετεχόντων στην εξουσία με άλλη μορφή.
Εξάλλου το σύστημα εξουσίας που έχει οργανώσει ο κ. Μητσοτάκης δεν επιτρέπει τη συνεργασία και αυτό γιατί έχει άλλα σχέδια οικονομικής προώθησης και αναφοράς με συγκεκριμένους κύκλους οικονομικών ελίτ. Σχέδια που περιμένουν να υλοποιηθούν, αλλά επίσης διαθέτει (το σύστημα εξουσίας του κ. Μητσοτάκη) συγκεκριμένες επιλογές διαχείρισης κάτω από το αρχηγικό πατερναλιστικό μοντέλο που εκφράζει. Ο «μητσοτακισμός» έχει απαραβίαστα δομικά χαρακτηριστικά αυτό μην το προσπερνάμε βιαστικά.
Μια συγκυβέρνηση της ΝΔ με άλλο κόμμα ή άλλα κόμματα, θα αφαιρούσε την προβολή του κ. Μητσοτάκη, η οποία συμπίπτει με την εικόνα μιας δήθεν επιτυχίας, μιας δήθεν διακυβερνητικής αξία, μιας δήθεν μελλοντικής πολιτικής υπόσχεσης, έτσι όπως η μιντιακή προπαγάνδα την κατασκευάζει και την εναποθέτει ως «μνημειακή επέτειο». Εξάλλου αυτή την παρουσία τη θέλει ως διαβατήριο για να την εξαγοράσει μελλοντικά κάποια θέση, σε ένα διεθνή οργανισμό. Και προφανώς μια συγκυβέρνηση θα απαλλοτρίωνε όλη εκείνη τη φέϊκ εικόνα του. Θα ξεφτίσουν όμως αυτές οι υπερ-φωτισμένες μιντιακές εικόνες στη ροή της πολιτικής επιφάνειας και αυτό γατί η δύναμη της αυταρχικής εξουσίας συμπληρώνεται από τη λαϊκή νέμεση και την τίσιν κάτι που οι σκηνοθέτες της πολιτικής εικόνας του κ. Μητσοτάκη ή δεν το ξέρουν ή το αγνοούν.
Καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας