Οι δηλώσεις της ντροπής

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ -ΜΠΕ

Γράφει ο Συγκλητικός

Τα έντυπα που κατέθεσαν οι βουλευτές ως δηλώσεις “πόθεν εσχες” αποτελούν όνειδος για την πολιτική και κοινοβουλευτική τάξη. Συνιστούν πρόκληση για τους πολίτες. Πριν από όλα γιατί δίνονται στη δημοσιότητα με .. τρία χρόνια καθυστέρηση. Οι δηλώσεις του 2013 για τα εισοδήματα του προηγούμενου έτους  κοινοποιούνται τώρα.

Ύστερα πρόκειται για προσβολή στο ίδιο το Κοινοβούλιο. Οι περισσότεροι κατέθεσαν κουρελόχαρτα με δυσανάγνωστες εγγραφές,  σβησίματα, ακαταλαβίστικες παραπομπές και ελλείψεις. Αυτά τα χαρτιά της ντροπής θα έπρεπε να αρνηθούν να τα παραλάβουν οι υπηρεσίες της Βουλής.  Και να στιγματιστούν όσοι τα κατέθεσαν. Γιατί πίσω από την προχειρότητα είναι εμφανής η πρόθεση παραπλάνησης.

Όποιος θέλει ας ανατρέξει στις δηλώσεις για να οργιστεί περισσότερο με τη συμπεριφορά  υπεύθυνων, υποτίθεται πολιτικών, απέναντι στην υποχρέωση της διαφάνειας , την οποία αλλοιώνουν με τον τρόπο τους. Μελετώντας τις περισσότερες δηλώσεις πολύ δύσκολα μπορεί να σχηματίσει κάνεις εικόνα για την περιουσιακή τους κατάσταση και κυρίως για την  διαχρονική εξέλιξη της. Φροντίζει η ίδια η Βουλή για αυτό. Κάθε χρόνο αναρτά  για μερικές ημέρες τις δηλώσεις και στη συνέχεια τις εξαφανίζει. Όποιος πολίτης θέλει να τις αναζητήσει αργότερα στον ισότοπο της Βουλής δεν θα τις βρει.

Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορεί να βρει στον ίδιο ιστότοπο τις δηλώσεις των προηγούμενων ετών. Έτσι ούτε σύγκριση μπορεί να κάνει ο πολίτης ούτε πειστική   επιχειρηματολογία να αναπτύξει ο  πολιτικός. Φάνηκε στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου ο όποιος  δήλωσε ότι  “τα χρήματα που έχουν κατατεθεί σε λογαριασμούς του σε τράπεζα των ΗΠΑ  έχουν δηλωθεί στις φορολογικές δηλώσεις και στο πόθεν έσχες του”.

Για να το λέει έτσι θα είναι. Γιατί όμως δεν δίνονται στη δημοσιότητα οι δηλώσεις, των προηγουμένων ετών για να μπορεί να συγκρίνει ο πολίτης ποιος, πότε και που έχει λογαριασμούς και πως  κινούνται από τον έναν χρόνο στον άλλο; Ειδικά όταν μιλάμε για την περίοδο στην οποία τα λεφτά έφευγαν με το τσουβάλι από τη χώρα, ποιος  θα πιστέψει απλούς  ισχυρισμούς χωρίς ντοκουμέντα;  Και, εν πάση περιπτώσει, γιατί η πολιτεία που εξαντλεί την  αυστηρότητα των ελέγχων και των διασταυρώσεων στον πολίτη, αποφεύγει να το κάνει και στους βουλευτές;