Του Ραγκίπ Ντουράν
Οι θαυμαστές του, οι υποστηρικτές του, το περιβάλλον του τον αποκαλούν «Ο Σπουδαίος Άνδρας», «Ο Ηγέτης του Αιώνα», «Ο Ανώτατος Ηγέτης», «Ο Κυβερνήτης», «Ο Απόλυτος Ιμάμης», «Ο Μικρός Πατέρας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ή απλώς «Ο Πρόεδρος». Αντίθετα, οι αντίπαλοί του τον αποκαλούν «Ο Φασίστας», «Ο Κλέφτης», «Ο Απατεώνας».
Η χώρα δεν ήταν ποτέ τόσο διαιρεμένη όσο σήμερα. Οι μεν τον θαυμάζουν, οι δε τον μισούν. Στην εξουσία εδώ και δεκαοκτώ χρόνια, κέρδισε εύκολα περισσότερες των δέκα γενικών και δημοτικών εκλογών. Τώρα, όμως, το τέλος του δρόμου είναι ορατό. Έχει ολοένα και λιγότερους φίλους και ψηφοφόρους.
Κάποτε, πριν από δέκα-δεκαπέντε χρόνια, επιδοκιμασθείς από τα δυτικά ΜΜΕ, ήταν ο Γοητευτικός Πρίγκιπας του Βοσπόρου, ο αρχιτέκτονας μιας Ήπιας Επανάστασης, ο μηχανικός της σύνδεσης του Ισλάμ και της δημοκρατίας. Εφεξής, είναι ο δικτάτορας, ο εξολοθρευτής, ο συκοφάντης.
Τα Μ.Μ.Ε. της χώρας το γνωρίζουν καλά αυτό. Είχαν ήδη δημοσιεύσει αδιάσειστες πληροφορίες για τη διαφθορά, τις παράτυπες και παράνομες πράξεις του αναχρονιστικού σουλτάνου. Το πτυχίο του είναι πλαστό. Διαθέτει δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ, κρυμμένα σε τράπεζες του εξωτερικού. Αλλά αυτά τα Μ.Μ.Ε. δεν υπάρχουν πλέον. Αγοράστηκαν από τους προσκείμενους στο Παλάτι επιχειρηματίες. Και οι πραγματικοί δημοσιογράφοι βρίσκονται, είτε φυλακισμένοι, είτε εξορισμένοι στην Ευρώπη.
Η κατάσταση είναι πλέον σοβαρή, ιδιαιτέρως κρίσιμη για τον Κυβερνήτη. Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια εξαιτίας της κακοδιαχείρισης της οικονομίας και της κατασκευής -για το θεαθήναι- τεράστιων έργων υποδομής (Κανάλι της Κωνσταντινούπολης, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, γέφυρες και μεγάλα κτίρια). Και κυρίως λόγω των τεράστιων στρατιωτικών δαπανών, εναντίον των Κούρδων, εντός της χώρας, όπως και της Συρίας και της Λιβύης, στο εξωτερικό.
Όσον αφορά στις διεθνείς σχέσεις, ο άρχοντας του παλατιού έχασε σχεδόν όλους τους παλιούς του φίλους και συμμάχους στην περιοχή και αλλού.
Το χειρότερο είναι ότι, σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, έχασε και την πλειοψηφία.
Επείγει, επομένως, να πείσει τους υπηκόους του, τους ψηφοφόρους του που τον εγκαταλείπουν. Χρειάζεται success stories, θαύματα, ή όπως λένε στην Ανατολή, παραμύθια, μύθους.
Η μετατροπή του Μουσείου της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν μπόρεσε να αποτρέψει την υποτίμηση της τουρκικής λίρας, ούτε μπόρεσε να φέρει νέους ψηφοφόρους. Αντιθέτως, εκατοντάδες υποστηρικτές που είχαν συμμετάσχει σε αυτό το πολιτικο-θρησκευτικό θέαμα προσβλήθηκαν από τον κοροναϊό. Μία άλλη μάστιγα που τον πλήττει. Επιπλέον, η κριτική των ξένων χωρών έγινε δριμύτερη.
Το τελευταίο κουνέλι που βγήκε μαγικά από το καπέλο του αδέξιου μάγου, την περασμένη Παρασκευή, θεωρούνται οι σημαντικοί πόροι του φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στη Μαύρη Θάλασσα, το οποίο «θα αλλάξει ολόκληρη τη μοίρα της χώρας», σύμφωνα με τους προπαγανδιστές του καθεστώτος. Πρόκειται για έναν πιθανό πλούτο που ανακαλύφθηκε χάρη στην τεχνογνωσία των αγγλοαμερικανικών εταιριών. Απαιτούνται, όμως, τουλάχιστον δέκα χρόνια και δισεκατομμύρια δολάρια για την εκμετάλλευση και τη χρήση του, σύμφωνα με τους ειδικούς. Και υπό την προϋπόθεση ότι οι προκαταρκτικές μελέτες θα αποδειχθούν σωστές.
Οι πολεμικές πρωτοβουλίες ενάντια στην Ελλάδα, με στόχο τη θαλάσσια κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο («Γαλάζια Πατρίδα») δεν παρηγόρησε, μέχρι στιγμής, τον απομονωμένο Πρίγκιπα. Διότι κατάφερε, ακουσίως, να δημιουργήσει ένα μεγάλο μέτωπο εναντίον του ίδιου (στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Γαλλία, ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες). Ούτε οι υπερεθνικιστικές προκλήσεις των Μ.Μ.Ε. ενίσχυσαν την τουρκική λίρα στα χρηματιστήρια και τις χρηματοοικονομικές αγορές. Οι πολίτες πεινούν και οι μύθοι δεν ικανοποιούν τους φτωχούς.
Οι εκπρόσωποι του Παλατιού προέβησαν σε περιφρονητικά, τελείως ρατσιστικά, ξενοφοβικά και απολύτως παράλογα σχόλια στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Συνταξιούχοι στρατηγοί, αναλφάβητοι δημοσιογράφοι, αδαείς διαφημιστές τόλμησαν έως και να ισχυριστούν ότι οι γηγενείς κάτοικοι του Αιγαίου ήταν Τούρκοι ακόμη και στις ημέρες της Αρχαίας Ελλάδας. Και η αδιάψευστη απόδειξη αυτών ήταν ο «Βασιλιάς Αγαμέμνονας», του οποίου το όνομα θα έπρεπε να προφέρεται στην τουρκική «Aga Memnoun», όπερ σημαίνει «Ο Αγάς (Άρχοντας) είναι Ικανοποιημένος».
Υπάρχει κάτι πιο ανόητο από το ρατσισμό;
ΑΠΟ ΤΟ TVXS