Γράφει ο Χρήστος Γκ΄ίμτσας
Θα ήταν αφέλεια να πίστευε κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έμπαινε κάποτε , στα βαθιά κάποιας επερχόμενης κρίσης.
Και η ώρα ήγγικεν.
Η αποτυχημένη κυβερνητική περίοδος, η συνεργασία με τo ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, που αποτελεί το ‘’προπατορικό του αμάρτημα’’ , η ανούσια αντιπολίτευση που στηρίχτηκε στα μικροσκάνδαλα και τις αστοχίες της Ν.Δ., η σύγχρονη έλλειψη ουσιαστικών προτάσεων στα κυβερνητικά αδιέξοδα, όλα αυτά μαζί, αποτέλεσαν το προοίμιο μιας επερχόμενης κρίσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η οποία κρίση , πρόβαλε με την μορφή δύο υφάλων, που αναδύθηκαν στα τρικυμιώδη Συριζαίικα νερά, και που πάνω σ’ αυτούς κινδυνεύει να προσκρούσει το σκάφος που κουμαντάρει ο Αλ. Τσίπρας.
Ο πρώτος, ακούει στο όνομα N. Ανδρουλάκης. Πρόκειται για τον νεοεκλεγέντα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Εκεί κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά, δεν κατάλαβαν, η άργησαν να καταλάβουν πως η αντιπολιτευτική ανικανότητά τους, προκάλεσε κοινωνική απογοήτευση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πολιτικό κενό. Και επειδή στην πολιτική, κενό δεν δικαιολογείται, ήλθε ο Ανδρουλάκης να το καλύψει.
Ο κίνδυνος, ορατός πια με γυμνό οφθαλμό. Ακόμα και ο πιο αδιάφορος αντιλαμβάνεται πως ο Ανδρουλάκης… θα ανδρώσει το κόμμα του με ψήφους προερχόμενους κυρίως από την Συριζαίικη δεξαμενή.
Η πιθανή προσέγγιση της εκλογικής δύναμης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε διψήφιο νούμερο, θα είναι θανατηφόρο πλήγμα στο κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο αρχηγός Αλ. Τσίπρας αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, ήδη εφαρμόζει την τακτική μαστιγίου και καρότου.
Από την μία προσπαθεί να απαξιώσει την εκλογική επιτυχία του Ανδρουλάκη και την πραγματικά εντυπωσιακή προσέλευση ψηφοφόρων υπέρ του, με φράσεις «είδαν φως , μπήκαν και τον ψήφισαν αλλά δεν θα ξαναπατήσουν», πως «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον αυτόν» και πως «περνάει περίοδο μέλιτος».
Από την άλλη ρίχνει γέφυρες «προοδευτικής κυβερνητικής συμμαχίας» για την εκδίωξη της επάρατης δεξιάς.
Ξεχνά βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, δεν είναι ΑΝΕΛ για να το εκμαυλίσει με τάματα, μυστικές συμφωνίες και συμβιβασμούς, όπως έγινε με το θνησιγενές ακροδεξιό κόμμα του Καμένου. Ούτε βέβαια ο Ανδρουλάκης είναι αφελής να ρίξει το κόμμα του στα βράχια, ενδίδοντας σε μία συνεργασία με τον Τσίπρα, που στο πίσω μέρος του μυαλού του , έχει την σωτηρία την δική του και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δεύτερος ύφαλος , είναι ο εσωκομματικός εχθρός του Αλέξη, που αυτές τις ημέρες, απέκτησε ονοματεπώνυμο.
Ηδη οι εσωτερικοί αντίπαλοι, αμφισβητούν ευθέως την άποψή του , δηλαδή ο πρόεδρος του κόμματος όπως και η κεντρική επιτροπή να εκλέγονται από το σύνολο των κομματικών μελών. Και από ότι καταλαβαίνουμε, αυτό είναι η αρχή των επεισοδίων που θα ακολουθήσουν.
Ο Αλ. Τσίπρας καταλαβαίνει ότι στις επερχόμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις, μία με απλή αναλογική και μία με ενισχυμένη, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα, σχεδόν βεβαιότητα, να αναδειχθεί πάλι ο Κ. Μητσοτάκης , πρωθυπουργός.
Αυτό σημαίνει πέντε συνεχείς εκλογικές ήττες για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οπότε η παραμονή του στην αρχηγία του κόμματος, θα γίνει προβληματική , γιατί θα αμφισβητηθεί.
Καταφεύγει λοιπόν στο ‘’κόλπο’’ της ασφαλούς γι αυτόν, εκλογή του προέδρου από μέλη του κόμματος με διαδικασίες ‘’ωσαννά’’ και όχι από άλλο επισφαλή μηχανισμό (π.χ. συνέδριο).
Με αυτή την συνταγή , εξασφαλίζει για τον εαυτό του την παραμονή στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ και συγχρόνως εξοβελίζει όσους τον αμφισβητούν, από τα κομματικά όργανα.
Ο νεοσταλινισμός σε πλήρη εφαρμογή.
Και μία
λεπτομέρεια: Για όσους απορούν γιατί ο Αλέξης ανέχεται τον Πολάκη, θα πρέπει να
καταλάβουν, ότι τον χρειάζεται δίπλα του. Σήμερα , όταν ο Π. Πολάκης επιτίθεται αλυχτώντας στο Αδωνη, στον Κυριάκο και σε όποιους άλλους,
της ΝΔ, απλώς κάνει προπόνηση. Θα δείτε
τι έχει να γίνει όταν πάρει εντολή να επιτεθεί στην εσωτερική αντιπολίτευση.
Οπότε Φίλης, Βούτσης, Τσακαλώτος και
λοιποί, ας ετοιμάζονται. Ερχεται η σειρά τους!