Του Γ. Λακόπουλου
Το πρώτο που αντιλαμβάνεται κανείς από την επικαιρότητα είναι απλό: το σκάνδαλο -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- Βαρουφάκη, δείχνει να είναι η κορυφή ενός παγόβουνου κάτω από την οποία κρύβονται απίστευτες επιδιώξεις απίθανων ανθρώπων που έπαιζαν στα ζάρια την τύχη της χώρας. Από μόνη της αυτή η εικόνα προαναγγέλλει πολιτικές εξελίξεις. Το «Βαρουφάκης Γκέιτ» απειλεί να συμπαρασύρει την κυβέρνηση Τσίπρα, αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν πάρει την ευθύνη να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Είτε αυτά που έκανε ο Βαρουφάκης -και ο Λαφαζάνης εκ παραλλήλου- τελούσαν εν γνώσει του, με κάποιο τρόπο ή ως ένα σημείο, είτε συνέβαιναν πίσω από την πλάτη του και κατ’ ουσίαν σε βάρος του.
Ούτε ένα mea culpa;
Από τη μια πλευρά υπάρχει το πολιτικό ζήτημα. Η κυβέρνηση βεβαίωνε ότι δεν διανοείται την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αλλά ταυτόχρονα τα πιο αρμόδια στελέχη της την προετοίμαζαν. Αν αυτό συνέβαινε κάτω από τη μύτη του Πρωθυπουργού, ο Βαρουφάκης έπρεπε να είναι ήδη εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι με βάση τις κομματικές διαδικασίες. Με βάση το προνόμιο που δίνει στον Αλέξη Τσίπρα ο Κανονισμός της Βουλής, ως τον επικεφαλής της Κ.Ο. του κόμματός του.
Ένας τύπος που εμφανίστηκε στην κυβέρνηση της Αριστεράς από το πουθενά, απέκτησε προς γενική κατάπληξη το αξίωμα που τον καθιστούσε κεντρικό διαπραγματευτή με τους εταίρους. Και ενώ στο προσκήνιο παρίστανε το θύμα της σκληρής στάσης τους, στο παρασκήνιο οργάνωνε ως συνωμότης την ολοσχερή καταστροφή της χώρας, δια της βίαιης αποκοπής της από τον ευρωπαϊκό χώρο. Κάποιος πρέπει να τα βάλει σε μια σειρά αυτά και να δώσει εξηγήσεις. Ποιος άλλος από αυτόν που τον χρεώθηκε και ως τώρα τον εκθείαζε;
Ο Πρωθυπουργός προς τιμήν του δήλωσε πρόσφατα ότι η ευθύνη για τις πράξεις του Βαρουφάκη βαρύνει τον Βαρουφάκη. Ας την αναλάβει και για το συγκεκριμένο θέμα
Αν δεν συμβεί άμεσα αυτό, θα πλανάται το ερώτημα ποια ήταν εξ αρχής η πραγματική κυβερνητική πολιτική. Αυτή των διαπραγματεύσεων για συμφωνία ή αυτή της προετοιμασίας για την αιφνίδια δραπέτευση από το κοινό νόμισμα;. Ποιος έλεγε αλήθεια και ποιος ψέματα αυτούς τους μήνες ; Ποιος ήταν ο ιντριγκαδόρος και ποιος ο -εσωτερικός ή εξωτερικός- καθοδηγητής του; Ποιος έκανε κουμάντο στην οικονομία;
Πιο απλά υπάρχει κι ένα θέμα δημοκρατίας εν προκειμένω. Και καθώς είπε ο νηφάλιος Γιάννης Πανούσης στο βάθος της δραχμολαγνείας υπάρχει το φάντασμα του μονοκομματικού κράτους. Ποιος ήθελε να δολοφονήσει την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία δια της νομισματικής αλλαγής και της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Ακόμη και ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ο Πρωθυπουργός είπε ότι δεν έχει σχέδιο Β για έξοδο από την Ευρωζώνη. Να όμως που είχε ο κεντρικός υπουργός του. Και τον εμπλέκει. Αν ο Βαρουφάκης δεν δούλευε για λογαριασμό του προϊστάμενου του στην κυβέρνηση δεν πρέπει να μάθουμε ποιος του έδινε οδηγίες; Δεν πρέπει να τον βάλει στη θέση του ο Τσίπρας μετά από όσα αποκαλύπτονται; Δεν χρειάζεται τουλάχιστον ένα mea culpa ;
Η ώρα του εισαγγελέα
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και το ποινικό ζήτημα. Ούτως ή άλλως το παιχνίδι με το εθνικό νόμισμα συνιστά βαρύτατο έγκλημα. Το ευρώ είναι το επίσημο νόμισμα της χώρας και από τη διαχείριση του εξαρτάται το μέλλον του λαού της. Κανείς δεν ανέθεσε σε κανέναν να το αντικαταστήσει.
Μπορεί ο κάθε βλαμμένος να έχει στο μυαλό του τη δραχμή, το δηνάριο, το ρούβλι, τη μνα, ή ο,τιδήποτε άλλο. Αλλά το νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ. Και όποιος επιχειρεί να το βλάψει είναι υπόλογος έναντι του νόμου.
Στοιχεία παρανομίας βρίσκονται και στις κυνικές θεωρίες του Βαρουφάκη για τις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές και για το ρόλο συγκεκριμένων κρατικών λειτουργών στο πλαίσιο αυτής της σχέσης. Π.χ. αν η κυρία Σαβαϊδου κινούνταν στη γραμμή της τρόικας , όπως της προσάπτει ο αλλοπρόσαλλος πρώην υπουργός, αυτό ήταν απολύτως νόμιμο και καλώς το έκανε.
Καλύπτονταν από τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και τη νομοθεσία που ενέκρινε η ελληνική Βουλή. Νομίμως ήταν ανεξάρτητη, δεν λογοδοτούσε στον υπουργό Οικονομικών και συνεργαζόταν με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πως νοείται αυτός ο θρασύς καλαμοκαβαλάρης να στήνει δίπλα της ένα υποκατάστατο της για να την παραπλανά; Οποιαδήποτε απόπειρα παράκαμψης της Γενικής Γραμματέως Εσόδων, σαν αυτή που ομολογεί ο Βαρουφάκης, συνιστά αδίκημα.
Ένας υπουργός αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα ορκίζεται να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους -και σε αυτό το πλαίσιο οφείλει να κινείται. Δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του, ούτε να δρα με βάση τις ζουρλαμάρες και τα βίτσια του. Ο Βαρουφάκης φέρεται να είχε δικούς του νόμους, δικούς του στόχους και δικούς του μηχανισμούς. Δρούσε έξω από τον όρκο που τον δεσμεύει ως υπουργό και αυτό επίσης είναι ποινικά κολάσιμο.
Καθ’ ομολογίαν του ο πρώην υπουργός είχε συγκροτήσει προσωπική ομάδα στο υπουργείο που δρούσε –δίκην συμμορίας – εκτός των ορίων του υπουργικού συμβούλιου και των άλλων στελεχών του υπουργείου, που δεν ήξεραν τίποτε, όπως δηλώνουν οι ίδιοι. Ποιοι άλλοι και ποιες άλλες ήταν σ’ αυτή την ομάδα και τι ακριβώς μας ετοίμαζαν;
Η συγκρότηση παρακρατικής ομάδας που κινείται έξω από τα όρια των οδηγιών που έχει ο υπουργός από τον Πρωθυπουργό, εκτός από πολιτικό ολίσθημα συνιστά και διαχειριστικό ανοσιούργημα. Είναι εγκληματική πράξη που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη.
Ο Γκαλμπρέηθ και πόσο μας κόστισε
Ο Βαρουφάκης λειτουργούσε ως φραξιονιστής μέσα στο ίδιο το υπουργείο του παραβιάζοντας τους νόμους. Αλλά έκανε και κάτι που είναι ταυτόχρονα ύποπτο, ανήθικο και παράνομο: όπως λέει είχε -αυτός και κολλητοί του- πρόσβαση στα ΑΦΜ των πολιτών και όπως ομολόγησε, ήθελε να τα χρησιμοποιήσει κατά την κρίση του. Ο υπουργός Οικονομικών δεν είναι φορολογική αρχή για να διαθέτει τα στοιχεία των φορολογούμενων. Και ποτέ κανείς υπουργός ως τώρα δεν διανοήθηκε να τα δώσει στον …εαυτό του.
Η καιροσκοπική ανάμειξη του Γκαλμπρέηθ και της ακολουθίας του στα ενδότερα της ελληνικής πολιτείας είναι το ίδιο εξευτελιστική για τη χώρα με την κατάσταση του λεχρίτη από το Βέλγιο, που κουβάλησε στο Κοινοβούλιο η Ζωή για τις παραστάσεις της ΙΧ επιτροπής χρέους που συγκρότησε.
Δεν τιμά τη χώρα η συνεργασία της κυβέρνησης με τον συγκεκριμένο σουλατσαδόρο που -που δεν μοιάζει σε τίποτε με τον μεγάλο πατέρα του- και πρέπει να ερευνηθούν τα κίνητρα και οι σκοποί του. Υπάρχουν πληροφορίες ότι από την εποχή του Παπανδρέου που γυροφέρνει από χρόνια στα μέρη μας, ραδιουργεί κατά της ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωζώνη. Δεν πρέπει να ξέρουμε τουλάχιστον με ποια διαπιστευτήρια μας προέκυψε και πόσο μας κόστισε αυτά τα χρόνια, αυτός και η κομπανία του;
Ο «Μένγκελε της Οικονομίας»
Για τον Βαρουφάκη υποψιαζόμαστε πολλά, μάθαμε αρκετά και μάλλον πρέπει να περιμένουμε περισσότερα. Είναι φανερό ότι έγραφε στα παλιά του παπούτσια την Ελληνική Δημοκρατία και αντιμετώπιζε τη χώρα σαν μπανανία, κάνοντας πειραματισμούς δίκην «Μένγκελε της ελληνικής οικονομίας».
Ποτέ ο ελληνικός λαός δεν εξουσιοδότησε την κυβέρνηση και πολύ περισσότερο τον Βαρουφάκη να κάνει πειράματα και σενάρια με τη δραχμή. Η ελληνική συμμετοχή στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδιαπραγμάτευτη. Ποιος ανέθεσε σε διαφόρους σαλταρισμένους να … προετοιμάσουν αλλαγή νομίσματος – με προκάλυμμα τον πόλεμο στην Ευρωζώνη που οι ίδιοι κήρυξαν ;
Με όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν για την πολιτική τους, οι εταίροι της χώρας επιδιώκουν να την κρατήσουν στην Ευρωζώνη, όπως είναι υποχρεωμένοι από τις Συνθήκες. Μόνο η συμπεριφορά Βαρουφάκη και τα λάθη της κυβέρνησης διευκόλυναν τους παράγοντες που κατά παραβίαση των συνθηκών ωθούσαν τη χώρα στην έξοδο.
Συνεπώς πως δικαιολογούνται ελληνικά σχέδια για την Ελλάδα εκτός του κοινού νομίσματος; Γιατί κάποιοι ετοίμαζαν εναλλακτικά σενάρια για μια εναλλακτική εξέλιξη που δεν θα έπρεπε να υπάρχει;
Υποτίθεται ότι ζούμε σε συντεταγμένη πολιτεία. Και όλα αυτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακόμη αν δεν ξεκινούσαν από το Μέγαρο Μαξίμου εκεί οδηγούν. Αν μη τι άλλο για να ξεκαθαριστούν και να φύγουν οι σκιές. Και ο πρώτος που έχει συμφέρον να φύγουν είναι ο Πρωθυπουργός.
Η σιωπή, εν προκειμένω, δεν είναι χρυσός. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μη σηκώσει το πέπλο της συγκάλυψης για να δούμε τι συνέβαινε αυτούς τους τραγικούς μήνες της καταστροφής πίσω από την πλάτη μας. Ποιοι λύκοι ετοιμάζονταν να κατασπαράξουν τα πρόβατα που τους ανέθεσαν να φυλάξουν.
