Σε μια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η επιλογή του προσώπου που θα προταθεί από τους Ευρωσοσιαλιστές για την προεδρία της Κομισιόν -με τον Μ. Σέφκοβιτς και τον συγκροτημένο Φρ. Τίμερμανς προς το παρόν στη συζήτηση- πετάχτηκε ο Γ. ΠαπανδρΈου και με άρθρο του στο Politico ζητάει “επανεξέταση της διαδικασίας ανακήρυξης του υποψηφίου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος”.
Με όλο το σεβασμό στην παλιά του ιδιότητα, “γέρασε και μυαλό δεν έβαλε”. Ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς,-με την οποία δεν ασχολείται κανείς βεβαίως- προτείνει:” Αντί να επιλέγουμε τον υποψήφιό μας μέσω αδιαφανών κομματικών μηχανισμών, θα πρέπει να ανοίξουμε τη διαδικασία επιλογής μας -όπως έκανε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα στην Ελλάδα το 2004- σε μια απολύτως ανοιχτή ψηφοφορία”.
Έχουμε και λέμε. Για το 2004 ας μην μιλάμε. Αυτός πρώτα πήρε το κόμμα από τον Σημίτη σε έναν διαμέρισμα και μετά έκανε την ψηφοφορία, με μια διαδικασία τουρλουμπούκι, χωρίς καμία σχέση με το καταστατικό, χωρίς δεύτερο υποψήφιο και με αποτέλεσμα την ανάδειξη του ιδίου, που είχε τις γνωστές συνέπειες και στο ΠΑΣΟΚ και στη χώρα. Αυτό προτείνει στους Ευρωπαίους;
Και αφού το λέει στους άλλους γιατί δεν το λέει και στον αδελφό του που αυτοανακηρύχθηκε υποψήφιος ευρωβουλευτής; Εκτός αν, αν λέμε, κάποιος από τους τελειωμένους που τον περιτριγυρίζουν του έβαλε την ιδέα ότι θα μπορούσε να είναι ο ίδιος υποψήφιος…
