Ο θάνατος του εμποράκου προήλθε από… αυτοκτονία!

Η Ελλάδα είναι μια… πληκτική χώρα. Καμία έκπληξη, καμία αλλαγή, καμία ανατροπή, τίποτα το άγνωστο. Σαν τις πλατφόρμες – ποταμόπλοια που μεταφέρουν ζαχαροκάλαμα και καλαμπόκι στον Μισισίπι, κατακαλόκαιρο.

Έτσι, οι ερωτήσεις γίνονται κουραστικές, αφού ξέρεις ήδη την απάντηση. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της επιχειρηματικότητας; Είναι… δύο! Το Ελληνικό Κράτος και οι Δημόσιοι Φορείς. Ουδέν νεώτερον!

Τρίτο, η ανυπαρξία δανεισμού από τις τράπεζες.

Ποιο σημαντικό; Η επιλογή του είδους του επιχειρείν!

Χαράς το κουράγιο, λοιπόν, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Εμπορίου και Επιχειρείν, που σε συνεργασία με την πλατφόρμα εύρεσης επαγγελματιών Douleutaras.gr, πραγματοποίησε έρευνα για τα προβλήματα της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, με δείγμα 430 εκπροσώπων Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜμΕ).

Φυσικά το «μάρμαρο» της σημερινής οικονομικής πραγματικότητας πληρώνουν οι νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Έτσι, στην ερώτηση της έρευνας «πώς θα χαρακτηρίζατε το επίπεδο υποστήριξης που παρέχουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι δημόσιοι φορείς ως προς τη συγκέντρωση απαραίτητων δικαιολογητικών», 8 στους 10 απάντησαν καθόλου, όσο και το ποσοστό εκείνων που χαρακτήρισε καθόλου και μη ικανοποιητικό το επίπεδο υποστήριξης που παρέχουν στις ΜμΕ οι δημόσιοι φορείς ως προς την κατάθεση δικαιολογητικών.

Στα ίδια περίπου ποσοστά (7 στους 10), συγκέντρωσε και η απάντηση που έδωσαν για το επίπεδο υποστήριξης που παρέχει στις ΜμΕ το Κράτος, ως προς τη γρήγορη έναρξη επιχείρησης.

Επίσης καθόλου και μη ικανοποιητικό, κρίνεται από 8 στους 10 και το επίπεδο υποστήριξης που παρέχει στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις το Κράτος ως προς τις εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης και επιχορήγησης.

Έλλειψη γνώσης και παιδείας; Φαντασίας και ευρηματικότητας; Άγνοιας του παγκοσμιοποιημένου, πλέον, περιβάλλοντος όπως το μεταλλάσει συνεχώς η τεχνολογία; Άγονης εσωστρέφειας και «αναπαλαίωσης» του χρεοκοπημένου επιχειρηματικού μοντέλου των δυο προηγούμενων δεκαετιών;
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ελληνικής επιχειρηματικότητας και ιδίως της νέας γενιάς επιχειρηματιών και είναι πέρα από κυβερνήσεις, πολιτικές, Κράτος και Δημόσιο.

Στις πρώτες «7 πληγές» της ελληνικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, με… αύξοντα αριθμό, συγκαταλέγονται:

1. Η έλλειψη καθοδήγησης από τους αρμόδιους δημόσιους φορείς.

2. Η εύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης.

3. Η συγκέντρωση των απαραίτητων δικαιολογητικών.

4. Η κατάθεση των δικαιολογητικών.

5. Η γρήγορη έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας.

6. Η ανυπαρξία βοήθειας για την εύρεση προμηθευτών.

7. Η ανυπαρξία δανεισμού από τις τράπεζες (πραγματικότητα και όχι συμπέρασμα της συγκεκριμένης έρευνας).

Αλλά και άγνοια και πρόβλημα ενημέρωσης, καθώς μόλις 2 στους 10 επιχειρηματίες γνωρίζουν την ύπαρξη κρατικών προγραμμάτων κατάρτισης, ενώ μόνο οι μισοί, από όσους τα γνωρίζουν, τα έχουν παρακολουθήσει.

Ως προς τους τζίρους: 6 στις 10 επιχειρήσεις υπέστησαν σημαντική μείωση των εσόδων τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ αρκετές είδαν το τζίρο τους να σημειώνει «βουτιά» μεγαλύτερη και από 50%.

Ως προς το προσωπικό: 4 στους 10 επιχειρηματίες δυσκολεύονται να βρουν κατάλληλους υπαλλήλους με τα απαραίτητα προσόντα για τη στελέχωση των επιχειρήσεων τους

Ως προς την τεχνολογία: 2 στις 3 επιχειρήσεις δήλωσαν πως διατηρούν τόσο τα στοιχεία των πελατών τους, όσο και τα οικονομικά τους στοιχεία σε ηλεκτρονική μορφή.

Ως προς το Διαδίκτυο: 4 στις 5 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν ήδη οnline παρουσία, με το 75% να εμφανίζεται ικανοποιημένο από τα αποτελέσματα.

Ως προς το μέλλον:  6 στους 10 δήλωσαν αισιόδοξοι για την μελλοντική εξέλιξη της επιχείρησής τους, παρά την ύφεση και την αβεβαιότητα.

Το πιο σημαντικό, όμως, εύρημα της έρευνας είναι ο ανταγωνισμός.

Το πιο ανησυχητικό εύρημα της έρευνας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις, είναι ότι οι περισσότεροι συμμετέχοντες εντόπισαν πολύ υψηλά επίπεδα ανταγωνισμού στον κλάδο τους, θεωρώντας εύκολο το να στραφούν οι πελάτες τους σε κάποια άλλη ομοειδή επιχείρηση για τις ίδιες ή περίπου ίδιες υπηρεσίες και προϊόντα. Δηλαδή ο εγκλωβισμός σε μια άγονη εσωστρέφεια και η εμμονή στην «αναπαλαίωση» του χρεοκοπημένου επιχειρηματικού μοντέλου των δυο προηγούμενων δεκαετιών, που προκάλεσε – και πολιτισμικά – το μαρασμό του ελληνισμού. Και που στην εποχή της παγκοσμιοποίησης αποτελεί καθαρή αυτοκτονία…

Εδώ, οι περισσότεροι συμμετέχοντες εντόπισαν πολύ υψηλά επίπεδα ανταγωνισμού στον κλάδο τους, θεωρώντας εύκολο το να στραφούν οι πελάτες τους σε κάποια άλλη ομοειδή επιχείρηση για τις ίδιες ή περίπου ίδιες υπηρεσίες και προϊόντα με αυτές που προσφέρουν και οι ίδιοι.

Έλλειψη γνώσης και παιδείας; Φαντασίας και ευρηματικότητας; Άγνοιας του παγκοσμιοποιημένου, πλέον, περιβάλλοντος όπως το μεταλλάσει συνεχώς η τεχνολογία; Άγονης εσωστρέφειας και «αναπαλαίωσης» του χρεοκοπημένου επιχειρηματικού μοντέλου των δυο προηγούμενων δεκαετιών;

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ελληνικής επιχειρηματικότητας και ιδίως της νέας γενιάς επιχειρηματιών και είναι πέρα από κυβερνήσεις, πολιτικές, Κράτος και Δημόσιο. Ο εγκλωβισμός σε μια φαντασιακή οικονομική πραγματικότητα και ο ενταφιασμός στην παλινόρθωση μιας ευημερίας άρρωστης και τελειωμένης σε μια χώρα απομονωμένη, εδώ στο νότιο άκρο της Βαλκανικής Χερσονήσου.  Μιας χώρας ήδη πεθαμένης…