Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν Τσίπρας και Κοτζιάς αφήσουν όσα ακούσθηκαν να μένουν μετέωρα, η ιστορία εκείνης της περιόδου έχει κενά που δεν γνωρίζουμε και οφείλουν να τα καλύψουν.
Η ψύχραιμη αναδρομή στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δείχνει ότι από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας δεν πήρε αυτοδυναμία – και η παγίδα που του έστησαν οι «Σαμαροβενιζέλοι» οδηγούσε σε χρεοκοπία στο τέλος Φεβρουαρίου και δεν του επέτρεπε να πάει σε νέες εκλογές – η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο ήταν μονόδρομος.
Η κατηγορία ότι θα μπορούσε να συμπράξει με τη Γεννηματά ή τον Θεοδωράκη, για τις εφτά ψήφους που του έλειπαν στη Βουλή είναι αστεία: ήταν οι επικεφαλής δυο μνημονιακών κομμάτων και αυτός είχε κερδίσει τις εκλογές ως αντιμνημονιακός.
Σε ποια βάση θα μπορούσαν να συνεργαστούν; Συν τους φόβους του ότι, με την πρώτη ευκαιρία θα τον έριχναν.
Για τους πολιτικούς παρατηρητές η ανάρμοστη συνεργασία με τον Καμμένο – που είχε πολιτικό κόστος από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα για τον Τσίπρα – θα μπορούσε να γίνει δεκτή ως θυσία στο υπέρτερο αγαθό της εξόδου από το Μνημόνιο.
Αυτό όμως έληξε με την έξοδο, τον Αύγουστο του 2018. Αλλά ο Τσίπρας δεν διέκοψε αυτή τη συνεργασία ασκώντας ένα προνόμιό του: ανασχηματισμό χωρίς τον Καμμένο στην κυβέρνησή του. Αν ήθελε ας τον έριχνε στη Βουλή – αν και δεν μπορούσε.
Ο τότε Πρωθυπουργός ωστόσο πίστευε ότι «αποβάλλοντας» τον Καμμένο δεν θα μπορούσε να περάσει στη Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό όμως δεν προκύπτει από τις διαθέσεις, τόσο των περισσότερων βουλευτών των ΑΝΕΛ, όσο του Θεοδωράκη και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.
Εν πάση περιπτώσει ο Τσίπρας κέρδισε την έξοδο από τον Μνημονιακό κύκλο και την διεθνή αναγνώριση για τη λύση του Μακεδονικού – χωρίς τον Καμμένο – αλλά πλήρωσε υψηλό «Καμμενόσημο»: εκατοντάδες χιλιάδες δημοκρατικοί ψηφοφόροι δεν το δέχθηκαν ποτέ, ούτε τους διευκόλυνε ο ίδιος κλείνοντας εγκαίρως το κεφάλαιο της ετερόκλιτης συνεργασίας.
Μετά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, ο παλιός «αναγκαστικός» εταίρος του εμφανίζεται στο προσκήνιο – στην εκπομπή «Αρένα» της Μαρίας Αναστασοπούλου – και λέει πράγματα που δεν μπορούν να μείνουν χωρίς απάντηση από τον πρώην Πρωθυπουργό, γιατί αλλάζουν το αφήγημά του σε κρίσιμα θέματα.
Από τις τοποθετήσεις Καμμένου προκύπτει ότι η συμφωνία για συγκυβέρνηση, υπήρχε από το 2014 – και δεν προέκυψε μετά την έλλειψη εδρών για ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, που μόνο ο Καμένος μπορούσε να δώσει ως αντιμνημονιακός – άλλως η «Αριστερά στην κυβέρνηση», θα ήταν πράγματι παρένθεση.
Λέει επίσης ότι η κυβέρνηση δια του υπουργού Οικονομικών Βαρουφάκη, είχε αποδεχθεί γερμανική πρόταση για συμφωνημένη έξοδο από την Ευρωζώνη, με αντάλλαγμα οικονομική ενίσχυση 80 δισ. ευρώ.
Γνωρίζαμε ότι ο Σόιμπλε το είχε προτείνει στις δυο προηγούμενες κυβερνήσεις – μέσω του Βενιζέλου που δεν το δέχθηκε. Τι ακριβώς συνέβη με την κυβέρνηση Τσίπρα – για την ακρίβεια μεταξύ Τσίπρα και Βαρουφάκη, αφού τελικά δεν έγινε δεκτό – χρειάζεται διευκρίνιση.
Κατά τον Καμμένο οι Πρέσπες ήταν «παγίδα» για τον Αλέξη Τσίπρα, δείχνοντας προς τον Ν. Κοτζιά που διεκπεραίωσε τις συνομιλίες. Αναφέρει ότι «είχαμε συμφωνήσει» με τους Αμερικανούς – ποιοι ακριβώς; – κάποια διευθέτηση με τα Σκόπια «χωρίς το όνομα». Αλλά ο Τσίπρας τσίμπησε το «τυράκι» για το… βραβείο Νόμπελ, που του έταξαν οι Γερμανοί.
Προβάλει επίσης ότι στο κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης του Τσίπρα με την τρόικα τον Ιούλιο του 2015, υπήρξε παρέμβαση Ομπάμα στους Ευρωπαίους μέσω του Ολάντ. Ο οποίος όμως μιλούσε μόνο με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο και του έχει πιστώσει δημοσίως τη συμβολή στη διευθέτηση. .
Κατά τον Καμμένο, την αμερικανική παρέμβαση που οδήγησε στον συμβιβασμό του Τρίτου Μνημονίου ουσιαστικά προκάλεσε ο… ίδιος. Έχοντας – ή παίρνοντας αυθαίρετα – την ελευθερία να μιλάει εκτός από τον ομόλογό του στις ΗΠΑ – για ένα θέμα πέραν του χαρτοφυλακίου του – και με τον Αμερικανό… υπουργό Εξωτερικών!
Χωρίς να διευκρινίσει αν γνώριζε ο Πρωθυπουργός και ο Κοτζιάς ότι ο ίδιος έκανε στο παρασκήνιο συμφωνίες με τους Αμερικανούς, που περιλάμβαναν παροχή διευκολύνσεων επί ελληνικού εδάφους και αγορές όπλων. Από ποιόν ορίσθηκε ως μεσολαβητής, για ποιον λόγο και με ποια διπλωματικά προσόντα;
Τους ισχυρισμούς του Καμμένου διέψευσε κατηγορηματικά ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης.
Αλλά τα θέματα που θίγει ο πρώην υπουργός Άμυνας αφορούν τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά προσωπικά. Αν αφήσουν όσα ακούσθηκαν να μένουν μετέωρα, η ιστορία εκείνης της περιόδου έχει κενά που δεν γνωρίζουμε και οφείλουν να τα καλύψουν.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
