Του Νίκου Λακόπουλου
Με την καραντίνα να τελειώνει η κρίση έρχεται, αλλά η κυβέρνηση είναι πανευτυχής που η ύφεση -όπως πιστεύει- θα είναι μόνο 4,7% και θα την διαδεχθεί η ανάπτυξη.
Προφανώς θα είναι αχαριστία να ζητήσουμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που μας …έσωσε τη ζωή να θυμηθεί γιατί ακριβώς εξελέγη.
Μια λύση, όπως φαίνεται να επεξεργάζεται η κυβέρνηση, είναι η προσφυγή στις εκλογές, ώστε να ξεχάσουμε τα παλιά και να πάρει μια νέα εντολή -στις δεύτερες εκλογές χωρίς απλή αναλογική- με νέο πρόγραμμα -που μπορεί να περιλαμβάνει και μειώσεις μισθών ή συντάξεων ή ένα νέο μνημόνιο.
Η κυβέρνηση δεν εμπιστεύεται πολύ τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν έναν ηγέτη δημοφιλή και υποψιάζεται ότι αυτή η δημοφιλία -που δεν μεταφέρεται και σε ψήφο στη Νέα Δημοκρατία- μπορεί να καταρρεύσει όταν έρθουν τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, η κρίση στον τουρισμό, η ανεργία, η πείνα για μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού, η κατάρρευση του ηγετικού προφίλ του …Μωυσή.
Αλλιώς θα είναι ένα θαύμα μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε ανάπτυξη και “καλές δουλειές για όλους” να πετυχαίνει αύξηση των ποσοστών της -ακόμα και αυτοδυναμία με απλή αναλογική, λένε μερικοί- έχοντας αποτύχει στον βασικό της στόχο που πλέον δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά -όπως επαναλαμβάνει ο Κυριάκος -Μωυσής ή ….Περικλής- Μητσοτάκης η “ανάταξη” της οικονομίας.
Με τον Άδωνι Γεωργιάδη να δηλώνει «πόσο θα φάνε πια- θα γίνουν τρακόσια κιλά» και την βεβαιότητα πως 400 ευρώ είναι πολλά για να ζήσει κανείς η κυβέρνηση έχει ένα σχέδιο. Δεν θα χρησιμοποιήσει τα όπλα της για να κάνει τους εργαζόμενους «τρακόσια κιλά», θα αφήσει τα νοικοκυριά να βυθιστούν στα χρέη, τις ετοιμόρροπες και τις αδύναμες επιχειρήσεις να κλείσουν.
Και τότε θα προβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάνω από τα ερείπια ως Μωυσής να οδηγήσει την χώρα στη νέα Γη της Επαγγελίας. Με ένα «σοκ ρευστότητας» -κατά τον Άδωνι-θα ανοικοδομήσει την χώρα πραγματοποιώντας το όραμα για «εξυγίανση» της οικονομίας, και “ανάταξη”. Που σημαίνει νέες επιχειρήσεις με τη βούλα και τα δάνεια του Μητσοτάκη και φτηνή εργασία- μάλλον όχι για όλους.
Η ιδέα να δοθεί το ιλλιγιώδες ποσό των …400 ευρώ στους μακροχρόνια άνεργους, αλλά της τελευταίας χρονιάς μάλλον κρύβει την αντίληψη της κυβέρνησης -που προεκλογικά δεν πίστευε στα επιδόματα, αλλά τώρα τα δίνει επιλεκτικά: τους άλλους, όπως έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο υπουργός της Ανάπτυξης, ας …τους πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ο ίδιος υπουργός που διατύπωσε την άποψη πως οι “άλλοι” μακροχρόνια άνεργοι “για να επιζήσουν, εργάζονται σε «μαύρη» εργασία -άρα δεν δικαιούνται επίδομα. Συν το ότι οι άνεργοι κατά πλειοψηφία ψηφίζουν ….Σύριζα.
Οι τράπεζες δίνουν δάνεια, αλλά σ΄αυτούς που δεν τα χρειάζονται. Ο Μητσοτάκης δεν θα αναβιώσει την μεσαία τάξη, όπως υποσχέθηκε επί της ουσίας για να εκλεγεί. Θα δημιουργήσει τη νέα «δική του “μεσαία τάξη», μαζί με νέα τζάκια σε μια πιο «υγιή¨οικονομία- αφού θα έχει εφαρμόσει πρόγραμμα ευθανασίας για τις «άρρωστες» επιχειρήσεις και ένα σοκ στην οικονομία που θα διαδεχθεί το σωτήριο «σοκ ρευστότητας» στην αγορά -που υπόσχεται ο Γεωργιάδης.
Ένα πρώτο και κραυγαλέο παράδειγμα είναι η επιχείρηση στην Λάρισα που κατασκευάζει μάσκες και επισκέφτηκε ο κορυφαίος δημοσιογράφος που επιδιώκει την “πολιτική θανάτωση” του ΣΥΡΙΖΑ για να τη διαφημίσει και να γράψει άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο “Έτσι γίνονται οι δουλειές, κύριοι”!
Στο μεταξύ τα ρεπορτάζ για σκάνδαλα και σκανδαλάκια από τον αποδεκατισμένο τύπο της αντιπολίτευσης πέφτουν βροχή -δίνοντας την εντύπωση πως έφυγαν οι αδέξιοι και ήρθαν οι δεξιοί και επιδέξιοι που τρώνε από παντού.
Οι κορδέλες για νέες επιχειρήσεις δίπλα στα φέρετρα των παλιών θα αποτυπώσουν την “ανάταξη” της οικονομίας που σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει στόχο να κυβερνήσει για μια τετραετία ή περισσότερο, αλλά να δημιουργήσει ένα καθεστώς.
Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι κυβέρνηση φροντίζει για τους καναλάρχες -κι όχι για τους καλλιτέχνες, τις επιχειρήσεις κι όχι τους εργαζόμενους, τους ψηφοφόρους και τους δυνητικά ψηφοφόρους τους ή ότι μοιράζει επιλεκτικά πακέτα στην ενημέρωση.
Δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς πως στο νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής που ήλθε μέσα στην κρίση εσπευσμένα θεσπίζεται ειδική πίστωση «απόρρητων εθνικών αναγκών» που θα γίνεται αποκλειστικά με απόφαση του υπουργού και δεν θα δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς τι έγινε με το “σκάνδαλο Βρούτση” ή τι θα συμβεί με τα νέα θαλασσοδάνεια που θα δοθούν προφανώς πριν τις εκλογές.
Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι μια κυβέρνηση δεξιάς, αλλά μιας σκληρής, αδίστακτης, απενοχοποιημένης δεξιάς με υπουργούς σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη ή τον Μάκη Βορίδη που ήλθε με μια εκδικητική μανία να τιμωρήσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους τον ψήφισαν -επαναφέροντας ένα “κράτος ημετέρων”.
Το πρόβλημα είναι η ανυπαρξία μιας αντιπολίτευσης -παγιδευμένης σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ σε έναν κυβερνητισμό με την βεβαιότητα ότι θα επανέλθει στην κυβέρνηση ως κόμμα εξουσίας.
Πουθενά δεν είναι γραμμένο ότι η αξιωματική αντιπολίτευση από δεύτερο κόμμα θα γίνει πρώτο, ούτε πως μπορεί να σχηματίσει “προοδευτική κυβέρνηση με το Κινάλ -και το κόμμα του Βαρουφάκη.
Με ένα σύστημα μέσων ενημέρωσης καλοταϊσμένο, με τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού και την “ανάταξη” της οικονομίας με κομματικά κριτήρια ο “Μωυσής” παίζει μόνος του και μάλλον δεν είναι πλέον ο “νέος Βενιζέλος”. Μπορεί και ο Περικλής -στον οποίο αναφέρθηκε πρόσφατα στη Βουλή να του πέφτει λίγος.
Αυτή είναι και η μόνη ελπίδα για την Ελλάδα: η “γιγάντωση” του Μητσοτάκη μαζί με την έπαρση και την αλαζονεία να φτάσουν σε τόσο ψηλά επίπεδο πουν αποκαλυφθεί το αστείο που ζούμε. Γιατί ως γνωστόν, όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της…