Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Το νέο μέτωπο της ενεργειακής κρίσης που ξέσπασε χθες σε σχέση με τον Nord Stream 2, είναι μία ακόμα απόδειξη ότι οι πληθωριστικές πιέσεις έχουν ακόμη πολλά πλοκάμια. Και δεν είναι ορατό το πότε και το πόσο θα αποκλιμακωθούν.
Η επίσημη πολιτική και θεσμική θέση είναι κατανοητό πως πρέπει να είναι συγκρατημένη. Αφού οι πληθωριστικές προσδοκίες αλληλοτροφοδοτούνται και προφανώς είναι πλέον μεγάλη η αγωνία των θεσμικών παραγόντων για το αν θα εδραιωθούν ή όχι.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συνεχής έκκληση στελεχών της κυβέρνησης για αυτοσυγκράτηση του επιχειρηματικού κόσμου είναι επίσης κατανοητή. Αλλά, καθώς το πρόβλημα θεριεύει, πρέπει πέρα από εκκλήσεις όλες οι πλευρές να κάνουν και τη δουλειά τους.
Προφανώς πρέπει να υπάρξει ευθύνη του ιδιωτικού τομέα. Αλλά επίσης πρέπει να υπάρξει και σωστή εποπτεία της αγοράς και των συνθηκών ανταγωνισμού για να αποτραπούν φαινόμενα κερδοσκοπίας.
Θα πρέπει να αναζητηθούν επίσης και πρόσθετα εργαλεία στήριξης όσων δέχονται τις πιο μεγάλες πιέσεις. Είτε στην παραγωγική τους διαδικασία, είτε στην καθημερινότητά τους.
Το συζητάμε τώρα, γιατί αυτές τις ώρες οριστικοποιείται και το τελικό σχέδιο του Προϋπολογισμού…
Η ελληνική οικονομία και κοινωνία έχει ξαναζήσει παρόμοια πληθωριστικά φαινόμενα στο παρελθόν, με πολύ θλιβερές συνέπειες για την αγορά και την κοινωνία. Και προφανώς είναι το τελευταίο που χρειάζεται την ώρα που προσπαθεί να βγει από αυτήν την πολλαπλή κρίση, με τις προσδοκίες για ταχεία αποκλιμάκωση των φόρων και των εισφορών και για ισχυρή άνοδο των πραγματικών εισοδημάτων να περιορίζονται όσο παρατείνεται η ασάφεια…
ΑΠΟ ΤΟ INSIDER.GR