Toυ Λουκά Ρόδη
Δυστυχώς αυτό που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό με τον απίστευτο μιντιακό φασισμό, την επικοινωνιακή λαίλαπα και το προμοτάρισμα του ενός, δεν προμηνύει καλά πράγματα για τη χώρα.Υπάρχει ένας πολύ καλά δομημένος μηχανισμός που επιχειρεί, και στην ουσία επιδιώκει με ιδιαίτερο φανατισμό ακόμα και σε αυτές τις πολύ δύσκολες περιστάσεις με κάθε τρόπο, να εξαφανίσει την αντιπολίτευση από όπου και να προέρχεται αυτή.
Όταν βέβαια μιλούμε για αντιπολίτευση, προφανώς και δεν εννοούμε μόνο τον κ. Τσίπρα (για τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάμε…..).
Υπάρχει ένα σύστημα-συρφετός αποτελούμενο από την γνωστή ελίτ των προικισμένων” επιχειρηματιών (οι “επενδύσεις” τους εξαντλούνται στο άρμεγμα του δημοσίου ), τους δημοσιογράφους (στη συντριπτική τους πλειοψηφία ), τους ακροδεξιούς υπερπατριώτες (ξέρετε αυτούς που κάνουν τους φλογερούς πατριώτες αλλά σε οποιαδήποτε ευκαιρία θα κοιτάξουν να αρμέξουν την πατρίδα), την εκκλησία (που νομίζουν ότι στο τέλος θα πρέπει να τους δοθεί άδεια να αποδίδουν πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων και ότι άλλο κατ’ επίφαση άριστο κυκλοφορεί, που συστηματικά και μεθοδικά προσπαθεί να ξαναεδραιωθεί και βέβαια να εδραιώσει και τις παλιές πρακτικές που οδήγησαν στην κοινωνική και οικονομική ανέλιξη τους, αλλά δυστυχώς και στην > χρεωκοπία της χώρας και των πολιτών της.
Αυτό το σύστημα αποδομεί οτιδήποτε το αντιπολιτεύεται, το πνίγει, το εξαφανίζει, το χλευάζει. Αποπροσανατολίζει τον λαό από τα πραγματικά> οικονομικά του προβλήματα και τον βάζουν να ασχολείται με τους μετανάστες στον Εβρο, με τα θρησκευτικά που θα διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο και με ό,τι άλλο που πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει να κάνει με την οικονομική ανόρθωση (και δη της μεσαίας τάξης).
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως θα επαναληφθούν και τα αποτελέσματα όλων αυτών των πρακτικών. Η δεκαετία του 50 και του 60, όπου κυριαρχούσε η Δεξιά με το Κέντρο αδύναμο, διασπασμένο σε χίλια κομμάτια, και το κλέψιμο να πέφτει αβέρτα είναι πανομοιότυπη με την δεκαετία Σημίτη όπου η αντιπολίτευση του Καραμανλή δεχόταν ύπουλο μιντιακό πόλεμο και βέβαια το κλέψιμο έπεφτε αβέρτα. Είμαστε πάλι μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση, καλό θα ήταν να αναρωτηθεί και ο καθένας μας ξεχωριστά μήπως κάτι δεν πάει καλά;
Υ. Γ.: Ο κ. Τσίπρας πρέπει να αντιληφθεί ότι πρέπει να σηκώσει το βάρος της Δημοκρατικής Παράταξης, να αφήσει τους δεσμούς με το παρελθόν (που τόσο κακό του έχουν κάνει) και να κάνει δυναμική αντιπολίτευση, να συσπειρώσει το Κέντρο (όπου η μεγάλη μάζα του είναι αποπροσανατολισμένη όπως τη δεκαετία του 50 και ψηφίζει από ΚΚΕ μέχρι Χρυσή Αυγή ) όπως έκανε ο Ανδρέας, είναι μακράν καλύτερος του αντιπάλου του και οφείλει να τον ανακόψει, αυτόν και βέβαια και αυτόν τον συρφετό που θα ρημάξει τη χώρα.