Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Αν η γελοιότητα των κυβερνητικών αντιδράσεων δεν την έφερνε στο πολιτικό προσκήνιο η προσπάθεια των διοργανωτών της συγκέντρωσης “Παραιτηθείτε” θα περνούσε στα ψιλά. Σαν μια αδέξια απόπειρα των νεοφώτιστων της Συγγρού να δημιουργήσουν μέτωπα στο μαζικό χώρο αντιγράφοντας τους “Αγανακτισμένους”του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκέντρωση υποστηρικτών του “Ναι” στο δημοψήφισμα.
Ευτυχώς γι’ αυτούς όμως η αρλουμπολογική ακράτεια του Νίκου Φίλη τους έκανε θέμα συζήτησης και διευκόλυνε όσους ήθελαν να τους προβάλουν. Και δεν είχαν τρόπο να τους βγάλουν μέχρι και την τηλεόραση, αφού η δυναμική που περίμεναν να αποκτήσουν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν υπήρξε ποτέ. Δικαίως τον πλάκωσαν όλοι για όσα είπε, αλλά τη διαφήμιση τους την έκανε. Οπως αλλωστε ο Κυρίτσης ο Σκουρλέτης και άλλοι κυβερνητικοί αερολόγοι..
Αλλά ο Θεός αγαπάει αυτούς που θέλουν να παραιτηθεί η κυβέρνηση, αλλά αγαπάει και την κυβέρνηση. Και της έστειλε τον Άδωνι Γεωργιάδη να αβαντάρει την εκδήλωση και έτσι να καρφωθούν όλο μαζί. Ακόμη και όσοι γράφουν τα “τουίτς” του πρόεδρου της ΝΔ δεν άντεξαν και κοινοποίησαν την διαβεβαίωση του ότι …πρόκειται για υπόθεση των πολιτών.
Έτσι η ΝΔ παγιδεύτηκε και σ’ αυτή την υπόθεση, όπως στις οφσόρ και αυτό θα φανεί μετά την εκδήλωση, όταν -κατ’ ανάγκην- θα σπεύσει να της αποδώσει σημασία. Δεν έχει σημασία; Ειδικά αν ως συγκέντρωση είναι ευπρεπής; Από πολιτική άποψη καμία, ή αν έχει είναι αρνητική, ίσως και επικίνδυνη. Τι πάει να πει “Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα. Πολίτες μόνο”. Είναι εύστοχη η αντίδραση του Γιώργου Βέλτσου:
“Κατάλαβα. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν θα ονομάζεται «Ποτάμι», αλλά «Cook Shop».
Εν πάση περιπτώσει κάποιοι είτε κινούνται αυθορμήτως είτε υποκινούνται από τη ΝΔ και άλλα κόμματα επιθυμούν να διακηρύξουν την επιθυμία τους να φύγει η κυβέρνηση. Γούστο τους και καπέλο τους και τα σκυλιά δεμένα. Το κάνουν βέβαια κάπως αδέξια υιοθετώντας τα συνθήματα της ΝΔ, αλλά και αυτό μικρή σημασία έχει Δικαίωμα τους είναι.
Όταν ζητάς όμως να φύγει μια κυβέρνηση προφανώς ζητάς να αντικατασταθεί από κάποια άλλη. Αλλιώς δεν έχει νόημα το αίτημα. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως δεν πρέπει να λες και ποιους ακριβώς προτείνεις; Αν παίρνεις την πρωτοβουλία να πεις ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι καλή και να το προβάλεις μαχητικά με συγκέντρωση , δεν πρέπει να υποδείξεις και τη διάδοχη κατάσταση;
Εντάξει, να φύγει ο Τσίπρας και οι υπουργοί του. Ποιοι θα έλθουν όμως; Μήπως οι οργανωτές της συγκέντρωσης; Αν είναι έτσι πρέπει να το πουν ότι διεκδικούν να κυβερνήσουν- το αντίθετο λένε. Μήπως η ΝΔ, μόνη της ή μαζί με άλλο κόμμα; Κι αυτό δεν πρέπει να το πουν; Τι ζητούν δηλαδή, να περάσει η χώρα στην ακυβερνησία, αποχωρώντας μια κυβέρνηση υπό τη πίεση τους χωρίς να έρχεται άλλη;
Κακά τα ψέματα. “Αυθορμήτως προσελθόντες” υπήρχαν μόνο στις συγκεντρώσεις του Παττακού. Ο ερασιτεχνισμός και η επιδερμική αντίληψη σε θέματα λαϊκών κινητοποιήσεων παράγει καταστάσεις ανάμεσα στο αστείο να το τερατώδες. Για να κάνεις πολιτική πρέπει να έχεις πρόσωπο. Η πολιτική, ειδικά όταν συνοδεύεται με προσκλητήριο συμμετοχής πρέπει να έχει ονοματεπώνυμο. Η συγκέντρωση που θα ζητήσει από τη κυβέρνηση να παραιτηθεί δεν έχει. Ή έτσι νομίζει τουλάχιστον. Γιατί όλων το μυαλό πάει στην παροιμία: θέλει η .. έτσι, να κρυφτεί και η χαρά – του Άδωνι- δεν την αφήνει. Ειπε ότι θα ειναι εκει αλλά οχι ως αντιπρόεδρος. Αν θα μασκαρευτεί κιόλας για μην τον γνωρίζουν δεν το είπε.
