Toυ Γ. Λακόπουλου
Σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα, ο πρώην Πρωθυπουργός πρέπει να ασκήσει τα προνόμιά του για τον απροσάρμοστο βουλευτή. Αλλιώς το «πρόβλημα Πολάκη», θα είναι «πρόβλημα Τσίπρα».
Το παρελθόν του εγχώριου κοινοβουλευτισμού είναι διάσπαρτο από περιστατικά αντικοινοβουλευτικής γραφικότητας.
Η προδικτατορική περίοδος κληροδότησε στη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία την περίφημη αντίδραση του Γεωργίου Παπανδρέου σε έναν Παπαδόπουλο της ΕΡΕ που φώναζε από το έδρανό του «θα σε πιστολίσω».
-Εσύ το είπες αυτό; Τότε δεν έχει σημασία…
Μεταπολιτευτικά, ο Λευτέρης Καλογιάννης της ΝΔ ,έμεινε στη Ιστορία ως «Καλπογιάννης», όταν… απήγαγε την κάλπη της ψηφοφορίας για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Από το ΠΑΣΟΚ ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος διέπρεψε σε ακατάσχετο οίστρο «καταχερισμού», όπως το έλεγε, εναντίον αντιπάλων, αλλά και στελεχών του Κινήματος.
Ο Μένιος Κουτσόγιωργας – που είχε διπλά δραματικό τέλος – με το διαβόητο «δεν δικαιούστε για να ομιλείτε» προκαλούσε την ιαχή «Πες τα Μένιο», όπου εμφανίζονταν.
Καλή ώρα ο Παύλος Πολάκης. Έναν ιδιότυπο φαν κλαμπ, ηδονίζεται με το ευτελές ύφος, τον τοξικό λόγο και το αντιαισθητικό επίχρισμα της δημόσιας παρουσίας του.
Απελπισμένος ο Τσίπρας είπε κάποια στιγμή «Πάρτε του το πληκτρολόγιο».
Η εσωκομματική επεισοδιολογία αναφέρει τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις – κατ’ ιδίαν και σε συνεδριάσεις – απόπειρες να τον «μαζέψει».
Το υπόσχεται, αλλά υποτροπιάζει.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ παρά την προσωπική οργή του για το κόστος που υφίσταται το κόμμα του από τη συμπεριφορά Πολάκη δεν τον απομακρύνει.
Αντίθετα τον καλύπτει δημοσίως. Δήλωσε για τα πολάκεια έπη ότι «σε άλλα συμφωνεί και σε άλλα όχι». Ότι «δεν πιστεύει πως κάνει ζημιά».
Μάλιστα δίκην πορτ παρόλ του αποκάλυψε το μυστικό: «ο Πολάκης εμβολιάσθηκε».
Αν είναι η δημόσια ανοχή του Τσίπρα που συντηρεί το φαινόμενο Πολακη, τι είναι αυτό που συντηρεί τη δημόσια ανοχή του Τσίπρα;
Ένα ενδεχόμενο είναι ο συναισθηματισμός της προσωπικής σχέσης. Το είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Μένιο, στη χειρότερη στιγμή του: «Είναι φίλος μου τριάντα χρόνια, πως να τον διώξω;»
Λυτρώθηκε όταν τον απέπεμψε δια βοής η Κεντρική Επιτροπή.
Το δεύτερο είναι να δίνει βάση σε δοξασίες ότι «αν διώξει τον Πολάκη θα χάσει την Κρήτη» – δείγμα ότι δεν γνωρίζει του Κρητικούς.
Ή ότι ο Πολάκης θα γίνει δεύτερος Βαρουφάκης με δικό του κόμμα – δείγμα ότι δεν ξέρει την υπόλοιπη Ελλάδα.
Τρίτο: να πιστεύει ότι λίγος Πολάκης βλάπτει τη δημόσια σφαίρα και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ – και η φασαρία είναι δημιούργημα της ΝΔ.
Πίσω από αυτό όμως θα μπορούσε να υποκρύπτεται αποδοχή της συμπεριφοράς Πολάκη, παρά τη διαμετρική αντίθεσή της με τη δική του ευπρέπεια.
Ίσως και να προβλέπει ότι θα χρειαστεί μαντρόσκυλο σε περίπτωση που μια εκλογική ήττα θα σηκώσει μπουρίνι αμφισβήτησης..
Σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα, ο πρώην Πρωθυπουργός πρέπει να ασκήσει τα προνόμιά του για τον απροσάρμοστο βουλευτή.
Αλλιώς το «πρόβλημα Πολάκη» θα είναι «πρόβλημα Τσίπρα».
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
