Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στην πολιτική υπάρχουν κανόνες δημόσιας παρουσίας. Εν προκειμένω για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει «πες μου ποιος σε εκπροσωπεί, να σου πως πόσο πείθεις» και για την κυβέρνηση «πες μου ποιος σε κατηγορεί, για να σου πω πόσο σου κοστίζει».
Όταν ο Μακμίλαν ρωτήθηκε από συνομιλητή του τι φοβάται περισσότερο» ως Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, απάντησε: «τα γεγονότα, αγαπητέ μου..».
Από μεταφυσική θεώρηση, η τραγωδία των Τεμπών, είναι η τιμωρία του Κυριάκου Μητσοτάκη, για την ύβρι της συμπεριφοράς του απέναντι στα γεγονότα, μέχρι σήμερα..
Καπηλευόμενος αναίσχυντα τις τραγωδίες επί των ημερών του προκατόχου του και παραβλέποντας με κυνισμό τις δικές του, προετοίμαζε τον εαυτό του για την εμφάνισή του ως θλιβερό καρτούν, που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από άλλους.
Ένας σταθμάρχης και ένας υπουργός δεν μπορούν να τον απαλλάξουν από όσα προεξοφλούν για τον ίδιο στη συνέχεια τα γεγονότα.
Αυτά τα ίδια γεγονότα, προβαλλόμενα στο πεδίο των πολιτικών εξελίξεων, μετακινούν το εκκρεμές προς την αντιπολίτευση και πρωτίστως προς τον Αλέξη Τσίπρα.
Η μοίρα της πολιτικής τον «αμείβει»- με τον τραγικό τρόπο που βιώνει η χώρα- για όσα υπέστη ως Πρωθυπουργός από τον αχαλίνωτο Κυριάκο Μητσοτάκη- για την τραγωδία στο Μάτι. Έστιν ουν δίκης οφθαλμός.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το δράμα των Τεμπών, με προσωπική ευαισθησία, πολιτική ευθύνη και ηγετική σοβαρότητα. Η στάση του εκτιμάται από την κοινή γνώμη- ιδίως συγκρινόμενη με τις αθλιότητες Μητσοτάκη, απέναντί του, οσάκις βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
Αλλά στην αξιολόγηση ενός πολιτικού αρχηγού- ιδίως αν πρόκειται για εν δυνάμει Πρωθυπουργό – συνυπολογίζεται και η εν γένει στάση του κόμματός του, όπως εκφράζεται από στελέχη του.
Από πλευράς διαχείρισης της συλλογικής εικόνας της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε σχέση με την τραγωδία ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να φροντίσει ώστε τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλούν για λογαριασμό του για τα Τέμπη, να μην έχουν το παραμικρό στίγμα στο προφίλ τους.
Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούν τώρα ονόματα: όποιος έχει μάτια βλέπει. Εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης η εκπροσώπηση σε κάποια σημεία πάσχει- ακόμη και στις δημόσιες εμφανίσεις του Τσίπρα.
Για ενδοκομματικούς λογούς, που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, οι τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είτε πρόκειται για κριτική στην κυβέρνηση, είναι για προτάσεις και άλλες πρωτοβουλίες, σε κάποιες περιπτώσεις δεν προσωποποιούνται θετικά.
Δεν νοείται να εμφανίζονται ως «χειριστές» της πολιτικής του σ αυτόν τον τομέα αμφιλεγόμενα πρόσωπα. Και βεβαίως είναι αυτογκόλ να διεκδικούν θέση στη δημοσιότητα της τραγωδίας – και μάλιστα από τις σελίδες της «Αυγής», εμπλεκόμενοι στο Μάτι..
Είναι σκληρό αλλά πρέπει να σημειωθεί: οι εξελίξεις που ευνοούν πολιτικά ένα κόμμα, δεν είναι πλυντήριο για στελέχη του που έχουν επιβαρύνσεις.
Οι κρυστάλλινες, θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως διατυπώνονται από τον πρόεδρό του, πρέπει να διαχέονται την κοινωνία , με πρόσωπα που μπαίνουν στο κάδρο της επικαιρότητας με τον ανεπίληπτο εξοπλισμό τους.
Η κοινή γνώμη είναι αμείλικτη, ειδικά σε περιστάσεις που προκαλούν στους κόλπους της υψηλό βαθμό ευαισθησίας, θλίψη, οργή και αξίωση για καθαρές απαντήσεις.
Στην πολιτική οι καθαρές απαντήσεις δίνονται από καθαρά πρόσωπα. Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχουν αμέτρητα στελέχη με φωτεινή διαδρομή, επάρκεια δημόσιας παρουσίας, γνώση και ευαισθησία, ώστε να το εκπροσωπήσουν άξια- όσο και ο επικεφαλής του.
Δεν υπάρχει λόγος να παρεμβάλλονται φυσιογνωμίες που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Οι τραγωδίες δεν είναι κολυμβήθρες του Σιλωάμ για κανέναν και πάντως δεν προσφέρονται για την προεκλογική καμπάνια κανενός.
Κοντά στο νου κι η γνώση. Πέραν της πολιτικής ορθότητας, αποτελεί προσωπικό χρέος του Αλέξη Τσίπρα απέναντι την κοινωνία, να οργανώσει την εκπροσώπηση του κόμματος αυτές τις μέρες, με τρόπο που τον κάνει περήφανο και ταυτόχρονα προκαλεί στο λαό αισθήματα ικανοποίησης, ανακούφισης και αναγνώρισης του ρόλου του.
Τα γεγονότα ώθησαν τις εξελίξεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, που συνιστά εφιάλτη για τον Μητσοτάκη. Ο Τσίπρας οφείλει να αφαιρέσει από την εκπροσώπηση του κόμματος του, οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει για να συμψηφίσει το κόστος του ο απερχόμενος Πρωθυπουργός..
Στην πολιτική υπάρχουν κανόνες δημόσιας παρουσίας. Εν προκειμένω για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει «πες μου ποιος σε εκπροσωπεί, να σου πως πόσο πείθεις » και για την κυβέρνηση «πες μου ποιος σε κατηγορεί , για να σου πω πόσο σου κοστίζει».
Όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
