Του Γ. Λακόπουλου
Ο πρώην υπουργός και υποψήφιος Πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ Άκης Τσοχατζόπουλος υπέβαλλε για τέταρτη φορά- αίτηση αποφυλάκισής του, ενώ έχει γίνει γνωστό ότι η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται.
Έγκριτοι νομικοί παράγοντες διαβεβαιώνουν ότι συντρέχουν οι δικονομικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του. Ή αλλιώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραμένει έγκλειστος. Ούτε ύποπτος φυγής είναι, ούτε κίνδυνος επανάληψης των πράξεων για τις οποίες καταδικάστηκε υπάρχει.
Τότε γιατί παραμένει στον Κορυδαλλό; Τι είναι αυτό που κάνει το αρμόδιο δικαστικό όργανο να αποφαίνεται διαρκώς ότι πρέπει να συνεχιστεί η κράτησή του;
Ασκεί δικαίωμά του ασφαλώς. Αλλά το ίδιο θα συνέβαινε και αν αποφάσιζε το αντίθετο. Γιατί αποφασίζει σταθερά έτσι; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς.
Για παράδειγμα η Δικαιοσύνη ούτε τυφλή είναι ούτε κουφή, αλλά ούτε και ανεπηρέαστη από την περιχέουσα ατμόσφαιρα. Υπάρχει, λοιπόν, ενδεχόμενο να έχει εγκατασταθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του δικαστικού κλάδου ότι η αποφυλάκιση του πρώην υπουργού μπορεί να προκαλέσει αντίδραση της κοινής γνώμης;
Δεν υπάρχει πιο εσφαλμένη εντύπωση αυτή τη στιγμή. Παλαιότερα υπήρξε οργή κυρίως υπό την επήρρεια δημοσιευμάτων για «λογαριασμούς εκατομμυρίων» που δεν βρέθηκαν ποτέ. Τώρα πλέον ο Άκης μάλλον ως θύμα- ή ως «κορόιδο»- εκλαμβάνεται.
Κανείς δεν πιστεύει ότι η κάθαρση του πολιτικού συστήματος επήλθε δια της καταδίκης του. Αυτός είναι ο επίορκος και πολλοί άλλοι -κυρίως από το κόμμα του- είναι άσπιλοι και αμόλυντοι; Ας μην κοροϊδευόμαστε.
Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου είναι η πιο υγιής περίπτωση πολιτικού με την εξής έννοια: του απαγγέλθηκαν κατηγορίες, δεν έπεισε το δικαστήριο για την αθωότητά του, καταδικάσθηκε και πήγε στη φυλακή.
Εκεί τελειώνει το θέμα. Πλήρωσε. Όσο και αν ο ίδιος επιμένει ότι υπήρξαν μεθοδεύσεις σε βάρος του, αυτό που μετράει είναι η δικαστική κρίση.
Σήμερα είναι εγκαταλειμμένος από τους ευεργετηθέντες τον καιρό της ισχύος του και πένης, όπως όλοι γνωρίζουν. Όποιο και αν είναι τίμημα, πέρα από την ποινή, το καταβάλλει πολύ ακριβά και οδυνηρά.
Δεν υπάρχει κοινωνική συναναστροφή στη οποία να μην κυριαρχεί η άποψη ότι ο Τσοχατζόπουλος υπήρξε αποδιοπομπαίος τράγος για έναν πολιτικό σύστημα που έχει στις τάξεις πρόσωπα που βαρύνονται με υπόνοιες για αδικήματα πολύ βαρύτερα από αυτά που τον έστειλαν στη φυλακή.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Πάντως όσο περνάει ο καιρός ενισχύεται η πεποίθηση ότι υπάρχουν κάποιοι που τον θέλουν στη φυλακή. Κάποιοι από τις κυβερνήσεις στις οποίες μετείχε προφανώς, αλλά και πρόσωπα των ΜΜΕ, επιχειρηματίες, κομματικά στελέχη.
Είναι γνωστό ότι ο πρώην υπουργός δεν επιβάρυνε κανέναν με τις καταθέσεις του. Πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι «δεν μίλησε». Τα υπόλοιπα τα γνωρίζει ο ίδιος.
Η Δικαιοσύνη λειτουργεί κατά την κρίση των λειτουργών τους. Αλλά στην κοινή γνώμη διευρύνεται η υπόνοια ότι κάποιοι δεν τον θέλουν ελεύθερο. Γιατί θα μπορεί να τους χτυπήσει τη πόρτα και να τους ρωτήσει κατάματα αν ήξεραν κάτι για το φόνο.
Να τους ζητήσει να τον κοιτάξουν στα μάτια και να απαντήσουν αν αισθάνονται ικανοποιημένοι με τον ίδιο στη φυλακή και τον εαυτό τους στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της καταδίκης του.
Αυτό δεν είναι λόγος να ταλαιπωρείται περισσότερο ένας άνθρωπος που πλήρωσε -με αξιοπρέπειά – για ό,τι και αν έβλαψε την Πολιτεία.
