Ποιοι καταστρέφουν το σοσιαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα

Του Γ. Λακόπουλου

Ένα στοιχείο της ιστορικής προσφοράς του Ανδρέα Παπανδρέου στην πολιτική ζωή της Ελλάδας είναι ότι εδραίωσε για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό κίνημα. Έκανε κτήμα της κοινωνίας τις ιδέες του και οικοδόμησε ένα ρωμαλέο λαϊκό και ριζοσπαστικό κόμμα που επικράτησε και κυβέρνησε τη χωρά για δεκαετίες.

Υπάρχει μια ανοιχτή συζήτηση για τον χαρακτήρα και τις επιμέρους πλευρές αυτής της διακυβέρνησης. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο γνήσιο σοσιαλιστικό κόμμα στην Ελλάδα με ευρεία απήχηση. Στην εξέλιξη τους έγινε το μεγαλύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη, δικαιώνοντας με την επικράτησή του τις επιδιώξεις της ελληνικής Κεντροαριστεράς.

Αφήνοντας κατά μέρος την κριτική για τις κυβερνήσεις του, πρέπει να πούμε ότι και ο Κ. Σημίτης διατήρησε το κεντροαριστερό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και τον ρόλο του στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Απλώς αυτοκαταστράφηκε από τον συγχρωτισμό του με τη διαπλοκή και την ανοχή του στη διαφθορά που τον έζωνε από παντού.

Από εκεί και πέρα οι επίγονοι του Ανδρέα Παπανδρέου δεν είχαν σχέση με τις ιδρυτικές παρακαταθήκες του, την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και την κουλτούρα της κεντροαριστεράς, με τις αγωνιστικές περγαμηνές,το ιστορικό βάθος και την κοινωνική ευαισθησία. Ούτε με την κοινωνική διαστρωμάτωση του.

Οι κληρονόμοι

Ο Γ. Παπανδρέου ήταν απλώς ένας κληρονόμους τον οποίο ανέχθηκαν όλοι και επικράτησε με τεχνητούς τρόπους, έχοντας πλήρη αγνοία της θεωρητικής βάσης του κόμματος που παρέλαβε. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος απλώς δεν ήταν σοσιαλιστής. Άλλωστε ανακάλυψε το ΠΑΣΟΚ 15 χρόνια από την ίδρυση του και περισσότερο επειδή τον βόλευε για πολιτική καριέρα. Και η Φώφη Γεννηματά δεν είναι τίποτε από αυτή την άποψη: δεν έχει θεωρητική κατάρτιση και δεν ενδιαφέρεται για ζητήματα ιδεολογικού προσανατολισμού.

Οι επίγονοι του Ανδρέα Παπανδρέου δεν είχαν σχέση με τις ιδρυτικές παρακαταθήκες του, την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και την κουλτούρα της κεντροαριστεράς

Οι σοσιαλιστικές ιδέες συκοφαντήθηκαν συχνά όχι μόνο από τη Δεξιά για την οποία ήταν αυτονόητη η εναντίωση αλλά και από πρόσωπα που είχαν προσχωρήσει στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, ιδίως μετά το 1981 με ιδιοτελείς επιδιώξεις. Ακόμη και πρόσωπα που είχαν αγωνιστικές δάφνες διολίσθησαν.

Πολλοί πλούτισαν, άλλοι έγιναν υποχείρια οικονομικών παραγόντων και άλλοι αρκέστηκαν στην κοινωνική άνοδο που τους εξασφάλισε η εξουσία ή στην πολιτική καριέρα με το κομματικό ασανσέρ.

Όλοι μαζί ακολουθούσαν τυφλά τις επιλογές των ηγεσιών για να μένουν στον αφρό της εξουσίας. Πχ επέτρεψαν στον Γ. Παπανδρέου το 2010 να πάει τη χώρα στο ΔΝΤ, επιλογή που από τη φύση του ήταν αδιανόητο να κάνει το ΠΑΣΟΚ.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος για τον οποίο εγκαταλείφθηκε από τους οπαδούς του το 2012. Όπως επέτρεψαν στον Βαγγέλη Βενιζέλο να στρέψει το ΠΑΣΟΚ εναντίον της Αριστεράς και πρακτικά να το αποσπάσει από τον δημοκρατικό χώρο και να το καταστήσει υποσύνολο της Δεξιάς του Σαμαρά.

Αφού με αυτές τις επιλογές έφτασε στον πάτο, όσοι δεν το εγκατέλειπαν ή δεν μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ έβλεπαν ακόμη προοπτική ανασύνταξης. Αρκεί το Κίνημά να επιστρέψει στις ιδεολογικές ράγες του, να ξαναβρεί τις κοινωνικές αναφορές του με την αποκατάσταση της επαφής με τα στρώματα που το στήριξαν και να σηκώσει ψηλά τη σημαία του με ανανέωση και αποβολή όσων το δυσφήμησαν. Το όνομα του Γ. Γεννήματα τους παραπλάνησε και μετά τον Βενιζέλο έδωσαν την ηγεσία στην κόρη του που δεν είχε δείξει τίποτε σπουδαίο στην πολιτική.

Τα σύμβολα και η ιδεολογία

Ήταν η χειρότερή επιλογή που θα μπορούσε γίνει. Γιατί η Φώφη Γεννηματά, αντί να υλοποιήσει την εντολή που πήρε, εντελώς αυθαίρετα προσχώρησε στη γραμμή Σημίτη και άλλων κύκλων για διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Για εξαφάνιση του ονόματος, των συμβόλων, των αναφορών στον ιδρυτή και της ιδεολογία του. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να ολοκληρώσει σήμερα -ατουφέκιστη ακόμη από όσους βλέπουν το ανοσιούργημα.

Κάνεις δεν μπορούσε να περιμένει ότι μια μέτρια πολιτικός σαν τη Γεννηματά θα αποδεικνύονται το μοιραίο πρόσωπο για την πορεία του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Την κρίσιμη στιγμή το οδηγεί σε ατραπούς που κρύβουν άλλες επιδιώξεις συσπειρώνοντας τα πιο παρακμιακά στοιχεία του: από τον ίδιο τον Παπανδρέου που το διέσπασε, με τους αποσυναγώγους κηπουρούς του, και από τις μονοπρόσωπες «κινήσεις», μέχρι τους γνωστούς σουλατσαδόρους. Στο τέλος ενώθηκε με τον Θεοδωράκη  που μόνο σοσιαλιστής και κεντροαριστερός δεν δηλώνει ο άνθρωπος. Από καμία άποψη το νέο κόμμα που προσπαθούν να στήσουν δεν θα είναι σοσιαλιστικό κόμμα. Δεν το επιδιώκουν άλλωστε.

Η Φώφη, αντί να υλοποιήσει την εντολή που πήρε, εντελώς αυθαίρετα προσχώρησε στη γραμμή Σημίτη και άλλων κύκλων για διάλυση του ΠΑΣΟΚ

Αυτή τη στιγμή βρισκόμασταν στην ύστατη στιγμή διάσωσης της σοσιαλιστικής ιδεολογίας στην Ελλάδα, με την αντίσταση στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ που την εκπροσωπεί ιστορικά. Αν το σχέδιο εξαφάνισης του ΠΑΣΟΚ ολοκληρωθεί, το σοσιαλιστικό κίνημά θα έχει τον μονόδρομο εκπροσώπησης του από τον Αλέξη Τσίπρα, τον όποιο άλλωστε όλοι στην Ευρώπη αναγνωρίζουν ως έκφραση της σημερινής κεντροαριστεράς.

Οι δύο δρόμοι

Όσοι έχουν συναίσθηση της ιστορικότητας που είχε η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν δύο δρόμους: ο ένας είναι να αντιταχθούν στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και να ανασυνταχθούν με νέα ηγετική ομάδα και νέα πρόσωπα, που υπάρχουν στις γραμμές του. Έτσι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσουν τη νέα κυβερνώσα κεντροαριστερά, όπως εύστοχα έχουν αναλύσει οι καθηγητές Νίκος Μουζέλης και Γιάννης Πανούσης. Ο άλλος δρόμος είναι η ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ για εμπλουτισμό της πορεία του προς τυπική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ομάδα που επίκειται.

Σε κάθε περίπτωση το συνονθύλευμα παλιών παραγόντων που παριστάνουν το  «νέο κόμμα» με τον τίτλο «Κίνημα Αλλαγής» -από τον οποίο καθόλου τυχαία αφαιρέθηκαν προσδιορισμοί, όπως Δημοκρατικό, ή Σοσιαλιστικό- συνιστά επιχείρηση εξαφάνισης των σοσιαλιστικών ιδεών στην Ελλάδας και κάλπικης εκπροσώπησης τους από πρόσωπα που δεν έχουν ιδεολογία αλλά επιδιώκουν να κάνουν καριέρα με σπόνσορες μιντιάρχες και οικονομικούς παράγοντες.

Το συνονθύλευμα παλιών παραγόντων που παριστάνουν το  «νέο κόμμα» με τον τίτλο «Κίνημα Αλλαγής» συνιστά επιχείρηση εξαφάνισης των σοσιαλιστικών ιδεών στην Ελλάδα

Το κόμμα που θα πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ προορίζεται να λειτουργεί ως εργαλείο εκ νέου χειραγώγησης της πολιτικής ζωής με τη συνήθη επιδίωξη λεηλασίας του δημόσιου χρήματος. Ένα τέτοιο τεχνητό κατασκεύασμα μιας χρήσης, όπως φαίνεται, δεν θα μακροημερεύσει. Ενδέχεται όμως να θολώσει τα νερά και να απομακρύνει την ανασύνταξη του σοσιαλιστικού κινήματος με πολιτικό φορέα το Νέο ΠΑΣΟΚ, που έχει ανάγκη ο δημόσιος βίος και η κοινωνία για να εκπροσωπηθεί μαχητικά στις εξελίξεις που έρχονται.

Από αυτή την άποψη όσοι δεν αντιδρούν στη διάλυση του κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου είναι συνένοχοι των αμοραλιστών που επιχειρούν να διαλύσουν και να καταστρέψουν το σοσιαλιστικό κίνημα.