Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το βιβλίο του πρώην διευθυντή των Νέων θα επαναξιολογηθεί όταν κυκλοφορήσει. Προς το παρόν από τα αποσπάσματα προκύπτει ότι οι σελίδες του θα αξιοποιηθούν για να εξοντωθεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Ήταν διαπλεκόμενος ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Προφανώς – και με πολλούς μάλιστα. Π.χ. ο Νίκος Σηφουνάκης, ως βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ανέδειξε με επώνυμες καταγγελίες του επιλεκτική σχέση του με συγκεκριμένο επιχειρηματία. Υπάρχουν φήμες για σχέσεις και με άλλους. Με τους οποίους σχετιζόταν πολλοί ακόμη από το ΠΑΣΟΚ.
Αν μιλάμε για το 2007, ήταν ορατή η σχέση του με τους επιχειρηματίες – εκδότες που ήθελαν να έχουν ρόλο στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ – όπως τους νομιμοποίησε ο Κώστας Σημίτης. Ιδίως το συγκρότημα Λαμπράκη.
Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ακριβώς την ίδια σχέση διαπλοκής είχε και ο Γιώργος Παπανδρέου, πριν από τον Βενιζέλο.
Προσωπικά ο Χρήστος Λαμπράκης πρωτοστάτησε στο να πάρει τη σκυτάλη από τον Σημίτη, το 2004, χωρίς εσωκομματικές διαδικασίες – «απαγορεύοντας» στον Βενιζέλο να αντιδράσει. Ως την ήττα του 2007, που απογοητεύτηκε, ήταν ενθουσιώδης με τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Σε ένα βαθμό τον χειραγωγούσε – ειδικά σε ό,τι αφορά στις επιθέσεις στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Στον οποίο δεν συγχώρησε ποτέ, πως όταν ζήτησε να τον συναντήσει, με πρόσχημα το Μέγαρο Μουσικής, πήρε την απάντηση: «Να δει τον Τατούλη» – που ήταν υφυπουργός Πολιτισμού.
Αυτή η εισαγωγή είναι αναγκαία για να δει κανείς το βιβλίο του διακεκριμένου δημοσιογράφου και πρώην διευθυντή των «Νέων», Παντελή Καψή, που θα κυκλοφορήσει οσονούπω.
Δεν είναι σκόπιμη η αξιολόγησή του, από τις περιορισμένες προδημοσιεύσεις αποσπασμάτων. Αλλά από αυτά, είναι προφανές ότι το αποτέλεσμα που θα αναδειχθεί από το περιεχόμενό του θα είναι καταλυτικό εναντίον του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Θα προκύπτει ότι είχε συμπράξει με τη «διαπλοκή» για να ανατρέψουν τον αποτυχόντα στις εκλογές του 2004, Γ. Παπανδρέου. Με την ίδια «διαπλοκή» που ανέδειξε τον Γ. Παπανδρέου.
Τον ίδιο ισχυρισμό θα επαναφέρει ο Γιώργος και μετά την πτώση του το 2011, παρότι ελάχιστοι από τους 35 βουλευτές που τον αμφισβήτησαν ευθέως ήταν του κλίματος Βενιζέλου.
Όσα αναφέρονται στο βίβλο κάθε άλλο παρά ευνοούν τον Γ. Παπανδρέου. Αντίθετα από τη εισαγωγή του κιόλας ο Παντελής Καψής τον κατεδαφίζει, ως πολιτικό με «ακραία λαϊκίστική συνθηματολογία» και «αλληλουχία λαθών που οδήγησαν στην καταστροφή».
Αναφέρει την «προσωπική αδυναμία του να καταλάβει το μέγεθος της κρίσης» και τη «στήριξη στις ad hoc συμβουλές ενός κύκλου έμπιστων του προσώπων απολύτως ακατάλληλων».
Επίσης του καταλογίζει ότι «στο εσωτερικό υπονόμευε τις προσπάθειες συναίνεσης, ιδίως όταν έβαζε τη ΝΔ στη θέση του κατηγορούμενου» και «διευκόλυνε την επιχειρηματολογία όσων ήθελαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα κι έκανε ακόμα πιο δύσκολη τη χορήγηση βοηθείας»…
Επίσης σημειώνει ότι «χωρίς την ύπαρξη πολιτικού κέντρου και συνολικής διεύθυνσης του κυβερνητικού έργου, οι υπουργοί αυτοσχεδίαζαν συχνά σε αντιπαράθεση μεταξύ τους» και ότι «οι λανθασμένοι χειρισμοί του Γιώργου και η απόφαση για δημοψήφισμα, το οποίο αναγκάστηκε να πάρει πίσω, έκαναν την κατάρρευση αναπόφευκτη».
Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο από το οποίο ο αναγνώστης θα συμπαθήσει τον πρώην Πρωθυπουργό.
Σίγουρα όμως θα αντιπαθήσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο, για τον οποίο θα προκύψει συμπαιγνία με το Mega και τον ΔΟΛ για ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου. Πράγματι υπήρξε υποστήριξη στο πρόσωπό του από τον ΔΟΛ, αλλά όχι και τόσο αποφασιστική.
Είχε και ο Γ. Παπανδρέου τους υποστηρικτές του στην ηγεσία του «μαγαζιού». Και πάντως ο Λαμπράκης, κατά τον συγγραφέα, δεν έδωσε εντολή υπέρ Βενιζέλου, στα ΝΕΑ τουλάχιστον. Ήτοι η συνομωσία ήταν μάλλον… μισή!
Η μομφή γίνεται βαρύτερη για τον Βενιζέλο αν σημειωθεί ότι ο συγγραφέας αναφέρεται σε «οργανωμένο σχέδιο», το οποίο είχε σχεδιαστεί αρκετό καιρό πριν τις κάλπες!
Ωστόσο τα τεκμήρια που μέχρι στιγμής είναι γνωστά για το σχέδιο, είναι μάλλον ανίσχυρα. Π.χ, αναφέρει:
«Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές του 2007, δειπνώντας με άλλους δύο συναδέλφους του από το Mega και από την εφημερίδα «Το Βήμα», μαζί με έναν στενό συνεργάτη του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε μακαρονάδικο του Ψυχικού, ενημερώθηκα ότι επέκειτο οργανωμένο μετεκλογικό πραξικόπημα εναντίον του τότε αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου».
Οι «συνάδελφοι» δεν ενδιαφέρουν, αν και θα είχε σημασία να γίνει γνωστό σε ποιους αναφέρεται, ώστε να αξιολογηθεί κατά πόσο μπορούν να είναι αξιόπιστοι μάρτυρες, αν χρειαστεί.
Πρωτίστως όμως θα ήταν σκόπιμο να γίνει γνωστό το όνομα του «στενού συνεργάτη του Ευάγγελου Βενιζέλου» – ο οποίος ήταν τόσο στενός και σοβαρός ώστε απεκάλυπτε σε ένα «μακαρονάδικο» τα σχέδια του αρχηγού του.
Αν πρόκειται για πολιτικό πρόσωπο εκείνη τη περίοδο ο πιο επώνυμος δίπλα στον Βενιζέλο ήταν ο Λοβέρδος, ο οποίος αργότερα εκδήλωσε αντιζηλία απέναντι του και διεγράφη από το ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται ότι υπήρχε προϊστορία υπονόμευσης.
Αν σ αυτόν αναφέρεται ο πρώην διευθυντής των Νέων – ή σε κάποιον άλλον από τους 8-10 βουλευτές που επηρέαζε τότε ο Βενιζέλος – μάλλον την πάτησε. Τον παραμύθιαζαν -βουλευτής και ίσως και κάποιος δημοσιογράφος- επιχειρώντας να «πιστωθούν» την επικράτηση του Βενιζέλου που θεωρούσαν βέβαιη, ως «φυσικού φαινομένου», όπως έλεγαν κάποιοι.
Πάντως ο έμπειρος δημοσιογράφος μετά από 16 χρόνια, αναφέρει ότι πείσθηκε.
«Μου ανέπτυξαν με λεπτομέρειες, οι οποίες αποδείχθηκαν απόλυτα ακριβείς, ένα καλά οργανωμένο πραξικόπημα για να αναλάβει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος. Όλα θα γίνονταν το ίδιο το βράδυ των εκλογών, ώστε να μην προλάβει να αντιδράσει ο Γιώργος. Προεξοφλούσαν την επιτυχία, καθώς, όπως υποστήριζαν, ο Βενιζέλος είχε εξασφαλίσει τη στήριξη του καναλιού, των εκδοτών, του Χρήστου Λαμπράκη και του Γιώργου Μπόμπολα, ενώ στο εγχείρημα ήταν μέσα και ο Κώστας Σημίτης».
Αν αυτά τα περιλάμβανε σε ρεπορτάζ του κάποιος συντάκτης του, ο ίδιος ως διευθυντής θα τα απέρριπτε μάλλον. Αναφέρονται πρόσωπα που είτε μένουν ανώνυμα, είτε δεν ζουν για να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν; Ο Χρήστος Λαμπράκης και εμμέσως ο Σταύρος Ψυχάρης.
Εδώ δεν μιλάμε για δημοσιογραφία και εύλογη «προστασία πηγών», αλλά για Ιστορία, στην οποία καμία πηγή δεν προστατεύεται.
Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο Παντελής Καψής δεν έχει λόγο να μην είναι ευτυχής ειδικά με τον Ψυχάρη, που τον απομάκρυνε από τη διεύθυνση των Νέων.
Κατά τα διαρρεύσαντα από το βιβλίο περιγράφεται συμμαχία των τεσσάρων – Σημίτη, Βενιζέλου, Λαμπράκη, Μπόμπολα, και συνδέεται με τον πολυθρύλητο τίτλο του «Βήματος» «Παραιτηθείτε, κύριε πρόεδρε».
Πιθανότατα. Αλλά η τεκμηρίωση δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρή. Ιδιαίτερα όταν συνδέεται με μια μάλλον αναξιόπιστη πολιτικό της εποχής.
Ο συγγραφέας αναφέρει:
«Με πήρε τηλέφωνο θορυβημένη η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία σκεφτόταν να θέσει και αυτή υποψηφιότητα. Μου είπε πως ένα διευθυντικό στέλεχος του «Βήματος», ούτε λίγο ούτε πολύ, την είχε απειλήσει ότι, αν το έκανε, ο ΔΟΛ θα την κατέστρεφε».
Ούτε αυτό το διευθυντικό στέλεχος του «Βήματος», αναφέρεται. Αλλά για να έχει βάρος η απειλή, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Σταυρό Ψυχάρη. Ο τότε διευθυντής του «Βήματος» να απειλήσει μια δεύτερης κατηγορίας πολιτικό; Χλωμό; Υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις από την πραγματικότητα.
Η Διαμαντοπούλου, όμως, δεν μπορούσε να είναι υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο, γιατί δεν αντιπροσώπευε τίποτε πέρα από τον εαυτό της. Αν είχε κάποια αξία η παρουσία της στο δημόσιο βίο οφείλονταν στον Κ. Σημίτη, που την είχε κάνει επίτροπο. Αλλά ο Σημίτης ήταν στη συνομωσία με τη διαπλοκή, υπέρ Βενιζέλου, κατά το βιβλίο.
Η ίδια όφειλε επίσης στον Γ. Παπανδρέου που την έφερε πρόωρα πίσω, τη διόρισε βουλευτή και την έκανε υπεύθυνη του προγράμματός του για τις εκλογές του 2007. Μετά από αυτά ήθελε να τον διαδεχθεί κιόλας; Και έκανε εξομολογήσεις σε στέλεχος του Συγκροτήματος που ήταν υπέρ του Βενιζέλου;
Αλλιώς πώς «θορυβήθηκε» όταν ήταν γνωστό ότι ανήκει στους πολιτικούς που επιδίωκαν την εύνοια του Συγκροτήματος; Μάλιστα κατά τη μαρτυρία του Στέφανου Τζουμάκα -μέλους του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ τότε – όταν ο Ψυχάρης προσπάθησε να τον «καλοπιάσει» για να μην επιτίθεται στον Βενιζέλο του είπε: «Έχουμε και τη Διαμαντοπούλου».
Πώς την απείλησαν, αφού την είχαν ως εφεδρεία;
Προφανώς όλα αυτά θα επαναξιολογηθούν όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο. Προς το παρόν όμως φαίνεται ότι οι σελίδες του θα αξιοποιηθούν για να εξοντωθεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Ποιος θα το επιδιώξει ειδικά αυτή την εποχή – χωρίς να είναι ο Γ. Παπανδρέου;
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR