Ο πρώην υπουργός Άκης Τσοχατζόπουλος -που εκτίει στον Κορυδαλλό ποινή, μετά τη δικαστική καταδίκη του- υπέβαλε, όπως είχε δικαίωμα, αίτηση αποφυλάκισης για λόγους υγείας. Μετά την πέμπτη αίτηση το αίτημά του ικανοποιήθηκε. Αλλά με όρους ένας εκ των οποίων ήταν τουλάχιστον παράλογος: η εγγύηση των 200.000 ευρώ.
Πριν από όλα υπάρχει μια απορία: πού θα βρει 200.000 ευρώ ένας άνθρωπος που πριν από μερικά χρόνια προφυλακίσθηκε επειδή δεν μπορούσε να βρει -τότε που ήταν ελεύθερος- 150.000 ευρώ;
Κυρίως όμως υπάρχει ένα νομικό ερώτημα: πώς γίνεται μια απόφαση για λόγους υγείας να προϋποθέτει 200.000 για να ισχύσει; Ή υπάρχουν λόγοι υγείας ή δεν υπάρχουν. Και επειδή στην περίπτωση του Τσοχατζοπούλου καταφανώς υπάρχουν, τι νόημα είχε η “ποινή” των 200.000 ευρώ- που ήταν βέβαιο ότι δεν θα μπορεί να βρει;
Ότι το αίτημα για μείωση αυτού του ποσού απορρίφθηκε, απλώς ενισχύει αυτές τις απορίες. Προφανώς οι δικαστές έχουν δικαίωμα εφαρμόζοντας το νόμο να κρίνουν κατά συνείδηση. Αλλά και οι κρίνοντες κρίνονται.
Η περίπτωση Τσοχατζοπούλου είναι μια υγιής περίπτωση, με την έννοια ότι ένας πολιτικός οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη, οι δικαστές δεν πείσθηκαν για την αθωότητα του και πήγε φυλακή. Έτσι γίνεται στις υγιείς δημοκρατίες. Τελεία και παύλα.
Από εκεί και πέρα ισχύουν τα δικαιώματά του στο ακέραιο και όχι υπό όρους. Ούτε φυσικά νοείται αναγνώριση δικαιωμάτων ανάλογα με την εντύπωση που θα κάνει στην… κοινή γνώμη.
Η περίπτωση Τσοχατζοπούλου όμως έχει και μια άλλη πλευρά –πέραν της δικαστικής-που περιγράφεται με το ερώτημα: ποιοι δεν τον θέλουν έξω από τη φυλακή;
Στην πολύμηνη δίκη του ο Άκης δεν έκανε αυτό που θα μπορούσε να κάνει ακόμη και ως υπερασπιστικό εργαλείο: να μοιράζει ευθύνες. Όλοι στο ΠΑΣΟΚ ξέρουν ότι θα μπορούσε να το κάνει. Δεν μίλησε για τίποτε και για κανέναν. Τους λόγους τους ξέρει ο ίδιος.
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι θέλουν αυτοί οι λόγοι να παραμείνουν στον ίδιο και αυτό διασφαλίζεται όσο μένει στη φυλακή. Ελεύθερος υπάρχει περίπτωση να τους χτυπήσει την πόρτα.
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλοι πολιτικοί, οικονομικοί και μιντιακή παράγοντες θα βρεθούν σε δύσκολη θέση αν τον δουν μπροστά τους να θέτει ζητήματα από το παρελθόν. Και αυτό θέλουν να αποφύγουν. Όπως ενδεχομένως θέλουν να το αποφύγουν ακόμη και οικεία του πρόσωπα που κάνουν σε κρίσιμες στιγμές πιο δύσκολη τη θέση του.
Πέρα από αυτό όμως πέρα από τη δικαστική και πολιτική πλευρά αυτής της υπόθεσης υπάρχει ένα ουμανιστικό ερώτημα: ποιος δικαιούται να παίζει με τον Άκη; Ποιος μπορεί να βολεύεται τιμωρώντας έναν καταδικασθέντα πολιτικό και ασθενή άνθρωπο για τον οποίο όλοι ξέρουν ότι στον καιρό της παντοδυναμίας του δεν έβλαψε κανέναν ;
